Turqit

Populli turk (turqisht: Türk ulusu) ose Tyrqit (turqisht: Türkler), të njohur edhe si Turqit e Anadollit (turqisht: Anadolu Türkleri), janë një grupe etnik dhe komb turkik, të cilët jetojnë kryesisht në Turqi dhe flasin gjuhën turke, gjuhën më të folur familjes gjuhësore turkike. Ata janë grupi etnik më i madh në Turqi, si dhe kombi më i madh në mesin e kombeve turkike. Minoritete etnike turke jetojnë në tokat e dikurshme të Perandorisë Osmane. Përveç kësaj, diaspora tuke është themeluar me mërgime bashkëkohore, sidomos në Evropën Perëndimore.

Veshje tradicionale e Turqisë

Turqit

Türkler
Popullsia e përgjithshme
rr. 72 – rr. 77 million[a]
Rajone me popullsi të konsiderueshme
Turqia 63,589,988–65,560,701[1] Qiproja Veriore 280,000 d[›][2][3] Destinacionet kryesore të emigrantëve
Gjermania	2,852,000 (përfshinë kurdët turq)[4]
Franca	820,000 (2014 estimate)[5][6]
Britania e Madhe	500,000a[›][7][8][9]
Holanda	396,414e[›]–500,000c[›][10][11][12][13]
Austria	350,000–500,000[14][15]
Belgjika	200,000[16][17][18]
Shtetet e Bashkuara të Amerikës	196,222–500,000 b[›][19][20][21][22]
Suedia	100,000-150,000[23][24]
Zvicra	70,440 e[›][25]
Australia	66,919–150,000 b[›][26][27][28][29]
Danimarka	28,892 f[›]b[›][30]
Kanadaja	24,910 b[›][31]
Italy	22,580 e[›][32] Minoriteti turk në Lindjen e Mesme
Izraeli	22,000[33]
Iraku	500,000–3,000,000[34][35][36]l[›]
Siria	100,000[37]
Stampa:Country data Saudi Arabia Arabia Saudite	150,000–200,000 b[›][38][39]
Jordania	60,000[38]
Libani	50,000–200,000[40][41][42][43]
Libia	50,000 b[›][38] Minoriteti turk në Ballkan
Bullgaria	588,318–800,000[44][45][46]
Republika e Maqedonisë	77,959[47][48][49][50]
Greqia	49,000 (official estimate)–80,000 g[›][51][52]
Rumania	27,700[53][54][55]
Kosova	18,738[56] Minoriteti turk në Azinë Qendrore
Rusia	109,883–150,000[57][58]
Kazakistani	104,792–150,000 h[›][59][60]
Kirgistani	40,953–50,000 h[›][61][60][62]
Azerbajxhani	38,000–110,000 h[›][63][60][64][65]
Gjuhët
Turqishtja
Fetë
Kryesisht Myslimanë[66][67][68][69] (Synit · Alevit · Bektashi · Shiit · Xha'fari) Pakica Ateistë[66][70] · Të krishterë[71][72] · Hebrenjë[73]
a. ^ Shifra totale është thjesht një vlerësim; shuma e të gjitha popullatave të referuara.

Njerëz në Bulevardin Anafartalar, Ankara, Turqi në vitet 1950

Turkët

Etimologjia dhe identiteti etnik

Etnonimi "turk" dallohet për herë të parë tek veprat e Herodotit (rr. 484–425 p.e.s.), i cili i reforehet Targitasit, mbretit të parë të skithianëve;^[74] për më tepër, gjatë shekullit të parë të erës së re, Pomponius Mela i referohet pyjeve në veri të Detit Azov si "Turcae", dhe Plini Plaku liston "Tyrcae" si popull që banon të njëjtën zonë. Burimet e para që i referohen "turqve" vijn kryesisht nga burimet kineze të shekullit VI. Në këto burime, fjala "turk" shfaqet si "tujue" (kinezçe: 突厥 T’u-chüe), e cila i referohej gëkturqve.^[75][76] Edhe pse fjala "turk" i referohet popullit turk, ajo gjithashtu ndonjëherë i referohet popujve turkike.^{[nevojitet citimi]}

Në shekullin XIX, fjala turk i referohej fshatarëve të Anadollit. Klasa sunduese osmane e identifikonte veten zakonisht si osmanët, e jo si turq.^[77] Në fund të shekullit XIX, klasat e larta osmane duke adoptuar idetë evropiane të nacionalizmit, termi türk mori një konotacion pozitiv.^[78] Turqisht-folësit e Anadollit ishin përkrahësit më besnikë të sundimit osman.

Historia

Periudha e selxhukëve

Periudha e bejllëqeve

Periudha osmane

Gjatë periudhës osmane, sistemi i miletit përcaktonte bashkësitë në baza fetare. Si pasoje e këtij sistemi, vetëm fshatarët që ndiqnin fenë islame konsideroheshin si turq. Turqit e krishterë, hebrenj, apo edhe alevitë mund të mos konsideroheshin si turq.^[79] Në anën tjetër, arabët dhe kurdët që ndiqnin fenë islame, e të cilët jetojnë në lindje të Anadollit ndonjëherë janë konsideruar si turq.^[80] Neni 66 i Kushtetutës së Turqisë përcakton një "turk", si çdokush që është i "lidhur për shtetin turk përmes lidhjes së shtetësisë."^[81]

Periudha bashkëkohore