Vetëdija

Vetëdija^[1] (lat. conscientia) është aftësia e zotëruar, e gjendjeve mendore si mendimit, vetëkujdesit, emocionit, ndjeshmërisë, perceptimit, urtësisë dhe kujteses në lidhje mes vetvetes dhe mjedisit. Dukuria e vetëdijes shikohet shpesh si një nga problemet më të mëdhaja ende të pazgjidhura të filozofise dhe shkencave natyrore. Deri tani nuk ka ndonjë përkufizim të përgjithshëm të saktë dhe të pranueshëm për vetëdijen.

Vetëdija është lëndë studimi në psikologji, neuroshkencë, filozofi të mendjes dhe shkencën njohëse (kognitive).