Mehanizam dizajna

Mehanizam dizajna, koji se ponekad naziva teorijom implementacije ili institucionim dizajnom,^[1] je grana ekonomije, društvenog izbora i teorije igara koja se bavi dizajniranjem oblika (ili mehanizama) igre za implementaciju date funkcije društvenog izbora. Pošto počinje sa završetkom igre (optimalni rezultat), a zatim radi unazad kako bi se pronašla igra koja ga implementira, ponekad se opisuje kao reverzna teorija igara.^[2]

Gornji levi prostor ${\displaystyle \Theta }$ prikazuje tipski prostor, a gornji desni prostor X prostor ishoda. Funkcija društvenog izbora ${\displaystyle f(\theta )}$ mapira tip profila ishoda. U igrama mehanizma dizajna, agenti šalju poruke ${\displaystyle M}$ u okruženju igre ${\displaystyle g}$. Ravnoteža u igri ${\displaystyle \xi (M,g,\theta )}$ može biti dizajnirana da implementira neku funkciju društvenog izbora ${\displaystyle f(\theta )}$.

Mezanizam dizajna ima široku primenu, uključujući tradicionalne domene ekonomije kao što je dizajn tržišta, ali i političke nauke (kroz teoriju glasanja) te čak i umrežene sisteme (kao što je rutiranje među domenima).^[2]

Dizajn mehanizma proučava koncepte rešenja za klasu igara sa privatnim informacijama. Leonid Hurvič objašnjava da je „u problemu dizajna funkcija cilja glavna postavka, dok je mehanizam nepoznat. Stoga je problem dizajna inverzan tradicionalnoj ekonomskoj teoriji, koja je tipično posvećena analizi performansi datog mehanizma.「^[3]

Nobelova memorijalna nagrada za ekonomske nauke 2007. dodeljena je Leonidu Hurviču, Eriku Maskinu i Rodžeru Majersonu „za postavljanje temelja teorije mehanizma dizajna.「^[4] Srodni radovi Vilijama Vikrija koji su uspostavili ovu oblast doneli su mu Nobelovu nagradu 1996. godine.