Multiplexing

Multiplexing nyaéta hiji téknik dina telekomunikasi di mana sababaraha sinyal informasi digabungkeun jadi hiji sinyal sanyawa (composite signal) pikeun dikirimkeun ngaliwatan hiji kanal. Pikeun ngirimkeun sinyal-sinyal kasebut dina kanal nu sarua, sinyal-sinyal kasebut kudu dipisahkeun jarakna antukna maranéhna henteu silih ganggu (interférensi), antukna sinyal kompositna dina tungtung panarima (receiver) bisa dipisah-pisahkeun deui jadi sinyal-sinyal asalna.

Aya dua téknik multiplexing dasar, nyaéta frequency-division multiplexing (FDM) jeung time-division multiplexing (TDM). Dina FDM sinyal dipisahkeun jarak frékuénsina, sedengkeun dina TDM sinyal dipisahkeun jarak (selang) waktuna.

Tempo ogé

• Frequency-division multiplexing
• Time-division multiplexing

Rujukan

1. Hsu, Hwei P., Schaum's Outline of Théory and Problems of Analog and Digital Communications, McGraw Hill, 1993