sigr

Fornnordiska

Substantiv

sigr m

1. seger

   hafa sigr, fá sigr, vinna sigr

   vinna

   bera sigr af einhverjum, vega, vinna, fá sigr á einhverjum

   besegra någon

   auðna mun ráða sigri

   ödet avgör segraren

   Magnús konungr réð þá sigri miklum

   sedan kung Magnus vunnit en stor seger

Besläktade ord: sigra, sigrari

Sammansättningar: sigrauðigr, sigrbákn, sigrblástr, sigrblómi, sigrblót, sigrbyrr, sigrfórn, sigrfǫr, sigrgjald, sigrgjǫf, sigrgoð, sigrlauss, sigrleysi, sigrlúðr, sigrmark, sigrmál, sigrmerki, sigrminning, sigróp, sigrsamligr, sigrstrangligr, sigrsæla, sigrsæld, sigrsæli, sigrsæll, sigrúnar, sigrvegari, sigrvegning, sigrverk, sigrvænligr, sigrþjóð, sigrǫr, sigtívar