தென்கிழக்கு ஆசியாவில் இந்துமதம்

தென்கிழக்கு ஆசியாவில் இந்து மதம் (ஆங்கிலம்: Hinduism in Southeast Asia) என்பது பிராந்தியத்தின் கலாச்சார வளர்ச்சியிலும் அதன் வரலாற்றிலும் ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது. இந்தியாவிலிருந்து பிராமிய குடும்பம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டதால், தென்கிழக்கு ஆசியாவின் மக்கள் கி.பி 1 முதல் 5 ஆம் நூற்றாண்டு வரை தங்கள் ஆரம்பகால கல்வெட்டுகளைத் தயாரித்து வரலாற்றுக் காலத்திற்குள் நுழைந்தனர்.^[1] இன்று, வெளிநாடு வாழ் இந்தியர்களைத் தவிர தென்கிழக்கு ஆசியாவில் நடைமுறையில் உள்ள ஒரே இந்துக்கள் இந்தோனேசியாவில் உள்ள பாலி மக்கள், தென்கேரீஸ் சிறுபான்மையினர் மற்றும் கம்போடியா மற்றும் தெற்கு வியட்நாமில் உள்ள சாம் சிறுபான்மையினர் ஆவர்.

தென்கிழக்கு ஆசிய பிராந்திய அரசியலின் சமூக கட்டமைப்பையும் மாநிலத்தன்மையையும் இந்து நாகரிகம் மாற்றியமைத்தது. இந்தியமயமாக்கப்பட்ட பேரரசுகள், உருவாவதன் மூலம், சிறிய தலைவர் தலைமையில் உள்நாட்டு ஆட்சியாளர்களும் ஒரு பெரிய மஹாராஜா தலைமையில் சாம்ராஜ்ஜியங்கள் மற்றும் பேரரசுகள் இந்தியாவை ஒத்த நிலைவரைவு கருத்துடன் உருமாற்றம் பெற்றிருக்கின்றன. இது மத்திய வியட்நாமின் தெற்குப் பகுதிகளில் இருந்த முன்னாள் சாம்பா நாகரிகம், கம்போடியாவில் ஃபனான், இந்தோசீனாவில் கெமர் பேரரசு, லங்காசுகா இராச்சியம் மற்றும் மலாய் தீபகற்பத்தில் பழைய கெடா, சுமத்ராவின் ஸ்ரீவிஜயன் இராச்சியம், மேதாங் இராச்சியம், சிங்காசரி மற்றும் மயாபாகித்து பேரரசு ஜாவா, பாலி மற்றும் பிலிப்பைன்ஸ் தீவுக்கூட்டத்தின் சில பகுதிகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது. இந்தியாவின் நாகரிகம் இந்த மக்கள் மற்றும் நாடுகளின் மொழிகள், எழுத்துகள், பாரம்பரியமாக எழுதப்பட்ட கையேடுகள், இலக்கியங்கள், நாட்காட்டிகள், நம்பிக்கைகள் அமைப்பு மற்றும் கலை அம்சங்களை பாதித்தது.^[2]