நிதிக்கொள்கை

நிதிக் கொள்கை என்பது ஒரு நாட்டின் பொருளாதாரத்தில் செல்வாக்கு செலுத்த அரசாங்கம் வருவாய் வசூல் ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்துவதாகும். முந்தைய பொருளாதார மேலாண்மை பயனற்றதாக இருந்தபோது, 1930ஆம் ஆண்டு பெரும் மந்தநிலைக்கு எதிராக வளர்ந்த பெரிய பொருளாதார மாறிகளில் செல்வாக்கு செலுத்த அரசாங்கம் வருவாய் செலவினங்களைப் பயன்படுத்துவதாகும் . நிதிக் கொள்கை என்பது பிரிட்டிஷ் பொருளாதார நிபுணர் ஜான் மேனார்ட் கெய்ன்ஸின் கோட்பாடுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது, கெய்னீசியன் பொருளாதார கோட்பாடு வரிவிதிப்பு மற்றும் அரசாங்க செலவினங்களின் அளவுகளில் அரசாங்க மாற்றங்கள் மொத்த தேவை மற்றும் பொருளாதார நடவடிக்கைகளின் அளவை பாதிக்கின்றன என்று கூறுகின்றது. நிதி மற்றும் பணவியல் கொள்கை என்பது ஒரு நாட்டின் அரசாங்கமும் மத்திய வங்கி அதன் பொருளாதார நோக்கங்களை முன்னேற்றுவதற்கு பயன்படுத்தும் முக்கிய உத்திகளாகும். இந்தக் கொள்கைகளின் கலவையானது இந்த அதிகாரிகளுக்கு பணவீக்கத்தை இலக்காகக் கொள்ளவும், வேலைவாய்ப்பை அதிகரிக்கவும் உதவுகிறது. நவீன பொருளாதாரங்களில், பணவீக்கம் வழக்கமாக 2%-3% வரம்பில் "ஆரோக்கியமானதாக" கருதப்படுகிறது. கூடுதலாக, மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியின் வளர்ச்சியை 2%-3% ஆகவும், வேலையின்மை விகிதத்தை இயற்கையான வேலையின்மை வீதமான 4%-5% க்கு அருகில் வைத்திருக்கவும் இது வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது.[1] வணிகச் சுழற்சி போக்கில் பொருளாதாரத்தை நிலைநிறுத்த நிதிக் கொள்கை பயன்படுத்தப்படுகிறது என்பதை இது குறிக்கிறது.[2]

வரிவிதிப்பு மற்றும் அரசாங்க செலவினங்களின் நிலை மற்றும் கலவையில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் மேக்ரோ பொருளாதார மாறிகளை பாதிக்கலாம், அவற்றுள் பின்வருவன அடங்கும்

• மொத்த தேவை மற்றும் பொருளாதார நடவடிக்கைகளின் நிலை
• சேமிப்பு மற்றும் முதலீடு
• வருமானப் பகிர்வு
• வளங்களை ஒதுக்கீடு செய்தல்

நிதிக் கொள்கையை பணவியல் கொள்கை வேறுபடுத்திக் காட்டலாம், இதில் நிதிக் கொள்கை வரிவிதிப்பு மற்றும் அரசாங்க செலவினங்களைக் கையாள்கிறது மற்றும் பெரும்பாலும் அரசாங்கத் துறையால் நிர்வகிக்கப்படுகிறது, அதே நேரத்தில் பணவியல் கொள்கை பண வழங்கல், வட்டி விகிதங்கள் மற்றும் பெரும்பாலும் ஒரு நாட்டின் மத்திய வங்கியால் நிர்வகிக்கப்படுகிறது. நிதி மற்றும் பணவியல் கொள்கைகள் இரண்டும் ஒரு நாட்டின் பொருளாதார செயல்திறனை பாதிக்கின்றன.

பணவியல் அல்லது நிதிக் கொள்கை?

1970 களில் இருந்து, பணவியல் கொள்கை செயல்திறன் நிதிக் கொள்கையை விட சில நன்மைகளைக் கொண்டுள்ளது என்பது தெளிவாகியது, ஏனெனில் இது அரசியல் செல்வாக்கைக் குறைக்கிறது, ஏனெனில் இது மத்திய வங்கியால் நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது (பொதுத் தேர்தலுக்கு முன்னர் விரிவடைந்து வரும் பொருளாதாரத்தைக் கொண்டிருக்க, அரசியல்வாதிகள் வட்டி விகிதங்களைக் குறைக்கலாம்). கூடுதலாக, நிதிக் கொள்கை பொருளாதாரத்தில் அதிக விநியோக பக்க விளைவுகளை ஏற்படுத்தக்கூடும்ஃ பணவீக்கத்தைக் குறைக்க, வரிகளை அதிகரிப்பது மற்றும் செலவினங்களைக் குறைப்பது போன்ற நடவடிக்கைகள் விரும்பப்படாது, எனவே அரசாங்கம் இவற்றைப் பயன்படுத்த தயங்கக்கூடும். ஒவ்வொரு மாதமும் வட்டி விகிதங்களை நிர்ணயிக்க முடியும் என்பதால் பணவியல் கொள்கை பொதுவாக செயல்படுத்த விரைவாக இருக்கும், அதே நேரத்தில் அரசாங்க செலவினங்களை அதிகரிப்பதற்கான முடிவு எந்தப் பகுதிக்கு பணம் செலவிடப்பட வேண்டும் என்பதைக் கண்டுபிடிக்க நேரம் ஆகலாம்.^[1]

2000-களின் தசாப்தத்தின் மந்தநிலை பணவியல் கொள்கைக்கு சில வரம்புகள் உள்ளன என்பதைக் காட்டுகிறது. வங்கிகள் கடன் வழங்க விரும்பாததாலும், பொருளாதாரத்தின் மீதான எதிர்மறையான எதிர்பார்ப்புகள் காரணமாக நுகர்வோர் செலவினங்களை அதிகரிக்க தயங்குவதால், வட்டி விகிதக் குறைப்புகள் தேவை அதிகரிப்பாக போதுமானதாக இல்லாதபோது பணப்புழக்க பொறி ஏற்படுகிறது. அரசாங்கம் ஏற்படுத்தும் செலவு பொருளாதாரத்தில் தேவையை உருவாக்கும், மேலும் பொருளாதாரத்தை மந்தநிலையிலிருந்து வெளியேற்ற ஒரு தொடக்கத்தை ஏற்படுத்த முடியும். ஆழ்ந்த பொருளாதாரப் பின்னடைவு ஏற்படும் போது, பொருளாதார சமநிலையை மீட்டெடுக்க பணவியல் கொள்கையை மட்டுமே நம்பியிருப்பது போதாது.^[2]இந்தக் கொள்கைகளின் ஒவ்வொரு பக்கமும் வேறுபாடுகளைக் கொண்டுள்ளன, எனவே, பொருளாதாரப் பிரச்சினைகளைச் சமாளிக்க இரு கொள்கைகளின் அம்சங்களையும் இணைப்பது இப்போது அமெரிக்காவால் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு தீர்வாக மாறியுள்ளது. இந்தக் கொள்கைகள் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட விளைவுகளைக் கொண்டுள்ளன, இருப்பினும், நிதிக் கொள்கை நீண்ட காலத்திற்கு அதிக விளைவைக் கொண்டிருப்பதாகத் தெரிகிறது, அதே நேரத்தில் பணவியல் கொள்கை குறுகிய கால வெற்றியைக் கொண்டுள்ளது.^[3]

• நடுநிலை நிதிக் கொள்கை பொதுவாக ஒரு பொருளாதாரம் மந்தநிலையிலோ அல்லது விரிவாக்கத்திலோ இல்லாதபோது மேற்கொள்ளப்படுகிறது. அரசாங்க பற்றாக்குறை செலவினங்களின் அளவு (வரி வருவாயால் நிதியளிக்கப்படாத அதிகப்படியான தொகை காலப்போக்கில் சராசரியாக இருந்ததைப் போலவே உள்ளது, எனவே அதில் எந்த மாற்றமும் ஏற்படவில்லை, இது பொருளாதார நடவடிக்கைகளின் மட்டத்தில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும்.
• வணிகச் சுழற்சி சுருக்கக் கட்டத்தை சமநிலைப்படுத்த முயற்சிக்கும்போது விரிவாக்க நிதிக் கொள்கை அரசாங்கத்தால் பயன்படுத்தப்படுகிறது. இது வரி வருவாயை விட அதிகமாக அரசாங்க செலவினங்களை உள்ளடக்கியது, மேலும் இது பொதுவாக மந்தநிலையின் போது மேற்கொள்ளப்படுகிறது. விரிவாக்க நிதிக் கொள்கை நடவடிக்கைகளின் எடுத்துக்காட்டுகளில் பொதுப் பணிகளுக்கான அரசாங்க செலவினங்கள் அதிகரித்துள்ளன (எ. கா., பள்ளிகளைக் கட்டுதல் மற்றும் பொருளாதாரத்தில் வசிப்பவர்களுக்கு அவர்களின் வாங்கும் சக்தியை அதிகரிக்க வரி வெட்டுக்களை வழங்குதல் (தேவை குறைவதை சரிசெய்ய)).
• மறுபுறம், சுருக்கமான நிதிக் கொள்கை என்பது வரி விகிதங்களை அதிகரிப்பதற்கும் அரசாங்க செலவினங்களைக் குறைப்பதற்கும் ஒரு நடவடிக்கையாகும். அரசாங்க பற்றாக்குறை செலவினம் வழக்கத்தை விட குறைவாக இருக்கும்போது இது நிகழ்கிறது. மொத்த தேவை மற்றும் பண வழங்கல் ஆகியவற்றில் குறிப்பிடத்தக்க அதிகரிப்பு ஏற்பட்ட பணவீக்கம் அதிகமாக இருந்தால், இது பொருளாதார வளர்ச்சியை மெதுவாக்கும் ஆற்றலைக் கொண்டுள்ளது. பொருளாதாரத்தின் மொத்த வருமானத்தை குறைப்பதன் மூலம், நுகர்வோர் செலவழிக்கக்கூடிய தொகையும் குறைக்கப்படுகிறது. எனவே, நிலைக்க முடியாத வளர்ச்சி ஏற்படும் போது சுருக்கமான நிதிக் கொள்கை நடவடிக்கைகள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன, இது பணவீக்கம், முதலீட்டின் அதிக விலைகள், மந்தநிலை மற்றும் வேலையின்மைக்கு வழிவகுக்கிறது.

பொருளாதார விளைவுகள்

பொருளாதாரத்தில் மொத்த தேவையின் அளவைப் பாதிக்க அரசாங்கங்கள் நிதிக் கொள்கையைப் பயன்படுத்துகின்றன, இதனால் சில பொருளாதார இலக்குகளை அடைய முடியும்

• விலை நிலைத்தன்மை
• முழு வேலை வாய்ப்பு
• பொருளாதார வளர்ச்சி.

பொருளாதாரத்தைப் பற்றிய கெய்னீசியன் பார்வை, அரசாங்க செலவினங்களை அதிகரிப்பதும், வரிகளின் விகிதத்தைக் குறைப்பதும், மொத்த தேவையில் செல்வாக்கு செலுத்துவதற்கும், அதை ஊக்குவிப்பதற்கும், அதே நேரத்தில் செலவினங்களைக் குறைப்பதற்கும், பொருளாதார விரிவாக்கம் ஏற்கனவே நடந்த பிறகு வரிகளை அதிகரிப்பதற்கும் சிறந்த வழிகள் என்று கூறுகிறது. கூடுதலாக, விரிவாக்க நிதிக் கொள்கை மந்தநிலை அல்லது குறைந்த பொருளாதார செயல்பாடு காலங்களில் வலுவான பொருளாதார வளர்ச்சிக்கான கட்டமைப்பை உருவாக்குவதற்கும் முழு வேலைவாய்ப்பை நோக்கி செயல்படுவதற்கும் ஒரு அத்தியாவசிய கருவியாக பயன்படுத்தப்பட வேண்டும் என்று கெய்ன்ஸியர்கள் வாதிடுகின்றனர். கோட்பாட்டில், இதன் விளைவாக ஏற்படும் பற்றாக்குறைகள் விரிவாக்கத்தின் போது விரிவாக்கப்பட்ட பொருளாதாரத்தால் செலுத்தப்படும், இது புதிய ஒப்பந்தத்தின் பின்னணியில் உள்ள காரணமாகும்.

மேற்கோள்கள்:

IS வளைவு வலதுபுறம் மாறுகிறது, உண்மையான வட்டி விகிதங்களை அதிகரிக்கிறது (r′ மற்றும் "உண்மையான" பொருளாதாரத்தில் விரிவாக்கம் (உண்மையான GDP, அல்லது Y′).

1. Pettinger, Tejvan. "Difference between monetary and fiscal policy". Economics.Help.org. Economics.Help.org. Retrieved April 26, 2019.
2. Pettinger, Tejvan. "Difference between monetary and fiscal policy". Economics.Help.org. Economics.Help.org. Retrieved April 26, 2019.
3. Schmidt, Michael. "A Look at Fiscal and Monetary Policy". Invetopedia. Dotdash. Retrieved April 26, 2019.

நூற்றொகை

• சைமன்சன், எம். எச். தி எகனோமெட்ரிக்ஸ் மற்றும் தி ஸ்டேட் பிரேசிலியா பல்கலைக்கழக ஆசிரியர், 1960-1964.
• ஹெய்ன், பி. டி., போய்ட்கே, பி. ஜே., பிரைச்சிட்கோ, டி. எல். (2002). சிந்தனையின் பொருளாதார வழி (10 வது பதிப்பு) ப்ரெண்டிஸ் ஹால்.
• லார்ச், எம். மற்றும் ஜே. நோகுயிரா மார்டின்ஸ் (2009). ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தில் நிதி கொள்கை உருவாக்குதல்ஃ தற்போதைய நடைமுறை மற்றும் சவால்களின் மதிப்பீடு. ரூட்லெட்ஜ்.
• ஹான்சென், பென்ட் (2003). நிதிக் கொள்கையின் பொருளாதாரக் கோட்பாடு, தொகுதி 3. ரூட்லெட்ஜ்.
• ஆண்டர்சன், ஜே. இ. (2005). கிழக்கு ஐரோப்பா மற்றும் மத்திய ஆசியாவில் நிதி சீர்திருத்தமும் அதன் நிறுவன அளவிலான விளைவுகளும், பணி ஆவணங்கள் தொடர் wp800, மிச்சிகன் பல்கலைக்கழகத்தில் வில்லியம் டேவிட்சன் நிறுவனம்.
• டி. ஹாரிஸ். ரோஜர் ஃபென்டனும் கிரிமியன் போரும்
• ஷ்மிட், எம். (2018). "நிதி மற்றும் நாணயக் கொள்கையைப் பாருங்கள்", என்று டாட்ஷாஷ் கூறினார்.
• பெட்டிங்கர், டி. (2017). "பணவியல் மற்றும் நிதிக் கொள்கைக்கு இடையிலான வேறுபாடு", EconomicsHelp.org
• அமடேயோ, கே. (2018). "நிதிக் கொள்கை வகைகள், குறிக்கோள்கள் மற்றும் கருவிகள்", டாட் டாஷ்
• கிராமர், எல். (2019). "நிதிக் கொள்கை என்றால் என்ன?", டோட்ஷாஷ்
• Macek, R. Jankü, J. (2015) "நிறுவன நிலைமைகளைப் பொறுத்து பொருளாதார வளர்ச்சியில் நிதிக் கொள்கையின் தாக்கம்"