சமசுகிருதம்
தெற்காசியாவைச் சேர்ந்த பண்டைய இந்திய-ஆரிய மொழி / From Wikipedia, the free encyclopedia
சமசுகிருதம் (ஆங்கிலம்: Sanskrit), சமற்கிருதம் அல்லது சங்கதம் என்பது இந்தியாவின், மிகப்பழைய மொழிகளுள் ஒன்றாகும். இம்மொழியையும் பாகத மொழிகளையும் வடமொழி என்ற பொதுப்பெயரிலும் அழைப்பர். இது இந்தோ-ஆரிய மொழிக்குடும்பத்தைச் சேர்ந்தது. இது தற்போது பெரும்பாலும் பொது பேச்சு வழக்கில் இல்லாத மொழியாகும். இந்தியாவில், உத்தராகண்ட மாநிலம் வடமொழியை இரண்டாம் அலுவலக மொழியாகக் கொண்டுள்ளது.[4]
சமசுகிருதம் | |
---|---|
संस्कृतम् | |
தேவநாகரி எழுத்து முறை | |
பிராந்தியம் | தெற்கு ஆசியா Parts of தென்கிழக்காசியா |
ஊழி | பொ.ஊ.மு. 2000 – பொ.ஊ.மு. 600 (வேதகால சமசுகிருதம்);[1] கிமு 600 முதல் தற்கால செம்மொழி சமசுகிருதம்) |
ஆரம்ப வடிவம் | வேத மொழி
|
தேவநாகரி, also written in various other பிராமிய குடும்பம்.[2] | |
மொழிக் குறியீடுகள் | |
ISO 639-1 | sa |
ISO 639-2 | san |
ISO 639-3 | san |
மொழிக் குறிப்பு | sans1269[3] |
தற்போது கருநாடகா மாநிலத்தில், சிமோகா அருகே இரண்டு ஊர்களில் அலுவல் மொழியாக உள்ளது.[5] எனினும் இந்து சமயத்தின் நான்கு வேதங்கள், உபநிடதங்கள், பிரம்ம சூத்திரம், பகவத் கீதை, இராமாயணம் மற்றும் மகாபாரதம், புராணங்கள் போன்ற பல சமய நூல்கள் உட்பட ஏராளமான தொன்மையான இந்திய இலக்கியங்கள் இம்மொழியிலேயே எழுதப்பட்டுள்ளன. காளிதாசர் சமசுகிருத மொழியில் பல இலக்கியங்களைப் படைத்தார். பாணினி என்பார் சமசுகிருத மொழி இலக்கணத்தைப் படைத்தார்.
இந்தியாவின் அலுவல் மொழிகள் பதினைந்தில் இதுவும் ஒன்றாகும். இந்தி, வங்காளி, குசராத்தி, மராத்தி, காசுமீரி, அரியான்வி, நேபாளி, ஒரியா, கொங்கணி, மைத்திலி, சிந்தி, பஞ்சாபி, உருது முதலிய மேம்பட்ட வட இந்திய மொழிகள் பலவற்றுக்கும் இதுவே மூல மொழியாகக் கருதப்படுகின்றது.[6]
தென் இந்திய மொழிகளான தெலுங்கு, மலையாளம், கன்னடம் போன்றவற்றிலும் வட மொழிச் சொற்கள் அதிகம் இருப்பதைக் காணலாம். எனினும் பல சொற்கள் தமிழ் மொழியில் இருந்து எடுக்கப்பட்டவையாக இருக்கலாம் என அறிஞர்கள் கூறுவர்.[7] சமற்கிருத பாரதி அமைப்பு, பரந்த அளவில் பேச்சு வழக்கில் எளிய வட மொழியை மீண்டும் பயன்படுத்த மக்களுக்கு பயிற்சியளித்து வருகின்றது.
தமிழ் மொழிக்கு அடுத்து 2015-ஆம் ஆண்டில் சமசுகிருத மொழிக்கு செம்மொழி தகுதி கிடைத்தது.[8]