Деҳоти Навобод (н. Ҳисор)

Ҷамоати деҳоти Навобод — ҷамоат дар ноҳияи Ҳисор воқеъ аст, ки тобеи марказ аст.

Маҳалли аҳолинишин
Деҳоти Навобод
Парчам
40°43′49″ с. ш. 70°09′25″ в. д.HGЯO
Кишвар	[[|]]
Вилоят	Вилояти
Ноҳия	Ноҳияи
Таърих ва ҷуғрофиё
Минтақаи замонӣ	UTC+5:00
Забони расмӣ	тоҷикӣ
Пешшумораи телефон	+992
Деҳоти Навобод

Ҷамоати деҳоти Навобод соли 1930 ташкил шудааст. Аз маркази ноҳия 5 км дур воқеъ аст. Майдони умумии он 62,5 км кв буда, дар қисми марказии ноҳияи Ҳисор ҷой гирифтааст, 26112 нафар аҳолӣ дошта, 3432 хоҷагӣ ва 15 деҳаро дарбар мегирад. Деҳаҳои Обигармӣ, Лолагӣ, Мавлонҷари Боло, Мавлонҷар, Ҳуҷум, Ҳамдилон (собиқ Давлатманқа), Ойбош, Файзбаш, Себистон (собиқ Киров), Чуқураки Боло, Шопур, Навобод, Ситора (собиқ Қизил юлдуз), Ғуриёт, Кӯҳон ба ҳудуди ҷамоат дохил мешаванд. Дар ҳудуди ҷамоат 7 мактаби миёна, 4 мактаби асосӣ мавҷуд буда, 260 нафар омӯзгор ба 5397 хонанда илм меомӯзад. 4 дармонгоҳ, 3 бунгоҳи тиббӣ, 1 маркази фарҳангию фароғатӣ, 2 китобхона ба сокинон хидмат мерасонанд. Дар марзи ҷамоат кооперативи истеҳсолии ба номи Ҳайдар Миров, 330 хоҷагии деҳқонии инфиродӣ, ҶСШП «Рустбахш», ҶСШП «Файзбахш», ширкати сохтмонии «Сахиб», фермаи ширию молии фирмаи «Сахӣ», корхонаи фаръии байниноҳиявии обтаъминкунӣ, кооперативи «Биносоз», корхонаи оббарории «Висол», корхонаи «Бинокор», заводи хиштбарории Тоҷик-Сино Стар, филиали оҷонсии «Амонатбонк», 2 нуқтаи фурӯши сӯзишворӣ, 2 нуқтаи сӯзишвории гази моеъ, 2 осиёби обӣ, 15 нуқтаи савдо амал мекунанд, инчунин як масҷиди ҷомеъ, 14 масҷиди панҷвақтаи ба қайд гирифташуда ва 12 масҷиди панҷвақтаи ба қайд гирифтанашуда фаъолият доранд.^[1]

Деҳаҳои ҷамоат

Деҳаҳои ҷамоат
Деҳа	Аҳолӣ (с. 2022)
Обигармӣ	1664
Лолагӣ	4044
Мавлонҷари Боло	1687
Мавлонҷар	2153
Ҳуҷум	1797
Ҳамдилон	1332
Ойбош	2002
Себистон	1396
Чуқураки Боло	2784
Шопур	1165
Навобод	1368
Ситора	4019
Ғуриёт	5487
Кӯҳон	529

Адабиёт

• Ф.Азиз, С.Одина.Ҳисори Шодмон: аз бостон то ин замон. — Душанбе,2013;
• Ш.Неъматова,М.Асроров, Маҳфузгарони таърих. — Душанбе,2010;
• С.Одина. Зилзилаи Ҳисор. — Душанбе, 2009.

Пайнавиштҳо

1. Донишномаи Ҳисор. — Душанбе: «Ирфон», 2015, — с. 557—558