ตีกัล
From Wikipedia, the free encyclopedia
ตีกัล (มายา: Tik’al) หรือ ติกัล (สเปน: Tikal) คือซากเมืองโบราณขนาดใหญ่ที่สุดของอารยธรรมมายา ปัจจุบันตั้งอยู่ในจังหวัดเปเตน ประเทศกัวเตมาลา ปัจจุบันได้ขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลกของยูเนสโก[1] และยังเป็นแหล่งท่องเที่ยวยอดนิยมอีกด้วย
อุทยานแห่งชาติตีกัล * | |
---|---|
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก | |
วิหารหมายเลข 2 | |
พิกัด | 17°13′20.1″N 89°37′25.5″W |
ประเทศ | กัวเตมาลา |
ภูมิภาค ** | ลาตินอเมริกาและแคริบเบียน |
ประเภท | มรดกแบบผสม |
เกณฑ์พิจารณา | (i), (iii), (iv), (ix), (x) |
อ้างอิง | 64 |
ประวัติการขึ้นทะเบียน | |
ขึ้นทะเบียน | 1979 (คณะกรรมการสมัยที่ 3) |
พื้นที่ | 57,600 ha (142,000 เอเคอร์) |
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก |
ตีกัลคือเมืองที่สำคัญเมืองหนึ่งในอารยธรรมมายา สถาปัตยกรรมที่ตั้งอยู่ภายในที่เก่าแก่ที่สุดมีอายุตั้งแต่ 400 ปีก่อนคริสต์ศักราช ช่วงเวลาที่เมืองเจริญถึงขีดสุดคือช่วงสมัยคลาสสิก คือ ค.ศ. 200 ถึง 900 ซึ่งช่วงนั้นเมืองตีกัลเป็นศูนย์กลางทั้งการปกครอง เศรษฐกิจ และการทหาร เนื่องจากเมืองตั้งอยู่ในจุดที่เชื่อมโยงกับพื้นที่อื่น ๆ ของมีโซอเมริกาได้ทั้งหมด เช่น เมืองเม็กซิกัน เมืองเตโอตีวากาน
หลังจากสิ้นสุดสมัยคลาสสิก ไม่มีสถานที่สร้างขึ้นมาใหม่ และสถานที่บางแห่งถูกเผาทำลาย รวมถึงมีประชากรลดลง และในที่สุดเมืองก็ถูกละทิ้งในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 10