![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f9/India%25E2%2580%2593Myanmar%25E2%2580%2593Thailand_Trilateral_Highway.svg/langth-640px-India%25E2%2580%2593Myanmar%25E2%2580%2593Thailand_Trilateral_Highway.svg.png&w=640&q=50)
ทางหลวงไตรภาคีอินเดีย–พม่า–ไทย
ถนนในประเทศพม่า / From Wikipedia, the free encyclopedia
ทางหลวงไตรภาคีอินเดีย–พม่า–ไทย (อังกฤษ: India–Myanmar–Thailand Trilateral Highway: IMT Highway)[1] เป็นทางหลวงความยาว 1,360 กิโลเมตร (850 ไมล์) ขนาด 4 ช่องจราจรที่กำลังก่อสร้างภายใต้นโยบายมองตะวันออกของอินเดียที่จะเชื่อมต่อโมเรฮ์ ประเทศอินเดีย กับแม่สอด ประเทศไทยผ่านทางพม่า[2] เส้นทางอิมผาล-มัณฑะเลย์-กรุงเทพมหานคร ระยะทาง 1,813 กิโลเมตร (1,127 ไมล์) ประกอบไปด้วยช่วง อิมผาล-มัณฑะเลย์ 584 กิโลเมตร (363 ไมล์) และช่วงมัณฑะเลย์-กรุงเทพมหานคร 1,397 กิโลเมตร (868 ไมล์) เป็นทางหลวงที่มีคุณภาพดี ยกเว้นช่วง 101 กิโลเมตร (63 ไมล์) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของช่วงกาเลวะ-ยาจี 120 กิโลเมตร (75 ไมล์) ซึ่งกำลังก่อสร้างขยายเป็นทิศทางละ 2 ช่องจราจร (รวมเป็น 4 ช่องจราจร) โดยอินเดีย
ทางหลวงไตรภาคีอินเดีย–พม่า–ไทย | |
---|---|
India–Myanmar–Thailand Trilateral Highway | |
![]() | |
ข้อมูลของเส้นทาง | |
ความยาว | 1,360 กิโลเมตร (850 ไมล์) |
ทางแยกที่สำคัญ | |
ปลายทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ | ![]() ![]() ![]() |
ปลายทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ | ![]() ![]() |
ตำแหน่งที่ตั้ง | |
ประเทศ | อินเดีย, พม่า, ไทย |
ระบบทางหลวง | |
ระบบทางหลวงเอเชีย |
ถนนดังกล่าวคาดว่าจะช่วยส่งเสริมการค้าและพาณิชย์ในเขตการค้าเสรี อาเซียน–อินเดีย รวมถึงพื้นที่ส่วนอื่นของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อินเดียยังได้เสนอให้ขยายทางหลวงไปยังกัมพูชา ลาว และเวียดนามด้วย[3] โดยเส้นทางที่เสนอมีความยาวประมาณ 3,200 กิโลเมตร (2,000 ไมล์) จากอินเดียไปยังเวียดนาม รู้จักกันในชื่อถนนสายเศรษฐกิจตะวันออก–ตะวันตก (ไทยไปยังกัมพูชาและเวียดนาม เริ่มดำเนินการในปี พ.ศ. 2558)[4] ทางหลวงสายนี้จะเชื่อมต่อกับท่าเรือแม่น้ำที่กำลังพัฒนาในพื้นที่กะเล่และโมนยวาตามแนวแม่น้ำแม่น้ำชี่น-ดวี่น[5]
อินเดียและอาเซียนมีแผนที่จะขยายเส้นทางนี้ไปยังลาว กัมพูชา และเวียดนาม เนื่องจากแนวเชื่อมดังกล่าวมีการก่อสร้างในทุก ๆ ปี คาดว่ามีจีดีพีเพิ่มขึ้นประมาณ 7 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ และมีการจ้างงานโดยรวมเพิ่มขึ้น 20 ล้านดอลลาร์สหรัฐภายในปี พ.ศ. 2568 โดยอินเดียได้เสนอแผนงานมูลค่า 1 พันล้านดอลลาร์สหรัฐเครดิตสำหรับโครงการเชื่อมต่ออินเดีย-อาเซียน[6]
ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2563 บังคลาเทศได้แสดงความสนใจอย่างเป็นทางการในการเข้าร่วมโครงการทางหลวงเพื่อเพิ่มการเชื่อมต่อจากธากา ข้อตกลงยานยนต์ของกลุ่มบีบีไอเอ็น (บังกลาเทศ ภูฏาน อินเดีย และเนปาล) ที่มีอยู่ปัจจุบันช่วยอำนวยความสะดวกของการผ่านแดนและศุลกากรสำหรับการขนส่งสินค้าระหว่างอินเดียและบังคลาเทศ[7]