ท่าอากาศยานนานาชาติฉัตรปตี ศิวาจี มหาราช
From Wikipedia, the free encyclopedia
ท่าอากาศยานนานาชาติฉัตรปตี ศิวาจี มหาราช นครมุมไบ (อังกฤษ: Chhatrapati Shivaji Maharaj International Airport, Mumbai) (IATA: BOM, ICAO: VABB) เป็นท่าอากาศยานนานาชาติหลักในเขตนครมุมไบและปริมณฑล เป็นท่าอากาศยานที่มีผู้ใช้มากสุดเป็นอันดับสองของประเทศอินเดีย รองจากท่าอากาศยานนานาชาติอินทิรา คานธี ตั้งชื่อตามฉัตรปตี ศิวาจีราเช โภสเล จักรพรรดิพระองค์แรกของจักรวรรดิมราฐา
ท่าอากาศยานนานาชาติ ฉัตรปตี ศิวาจี มหาราช | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ข้อมูลสำคัญ | |||||||||||||||
การใช้งาน | พาณิชย์ | ||||||||||||||
ผู้ดำเนินงาน | Mumbai International Airport Limited (MIAL) | ||||||||||||||
พื้นที่บริการ | มุมไบ | ||||||||||||||
ที่ตั้ง | มุมไบ รัฐมหาราษฏระ ประเทศอินเดีย | ||||||||||||||
เปิดใช้งาน | ค.ศ. 1942 | ||||||||||||||
เหนือระดับน้ำทะเล | 11 เมตร / 37 ฟุต | ||||||||||||||
เว็บไซต์ | www | ||||||||||||||
แผนที่ | |||||||||||||||
ทางวิ่ง | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
สถิติ (2018) | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
สนามบินแห่งนี้สร้างขึ้นโดยกองทัพอากาศหลวงอังกฤษในทศวรรษที่ 1930[4] และถูกใช้เป็นฐานปฏิบัติการทางอากาศหลักของอังกฤษในทวีปเอเชียในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง[5]
กองทัพอากาศหลวงอังกฤษได้ส่งมอบสนามบินนี้ให้แก่รัฐบาลอินเดียเพื่อใช้งานทางพลเรือนในปีค.ศ. 1946[6] ในระยะแรกใช้โรงเก็บเครื่องบินเดิมจำนวนสองหลังเป็นอาคารผู้โดยสาร ในปีแรกที่เปิดใช้งานทางพลเรือนมีเที่ยวบินขึ้นลงวันละหกเที่ยวบินเท่านั้น แต่ด้วยเที่ยวบินที่เพิ่มมากขึ้นไปแตะระดับ 40 เที่ยวบินต่อวันในไม่กี่ปี ทำให้รัฐบาลอินเดียเริ่มพัฒนาสนามบินโดยการติดตั้งระบบวิทยุ ไฟแลนดิงกลางคืน และเริ่มสร้างอาคารผู้โดยสารหลังใหม่ในปี 1950 และเปิดใช้งานได้ในปี 1958[7]
ท่าอากาศยานนานาชาติฉัตรปตี ศิวาจี มหาราช เป็นฐานการบินของสายการบินเจ็ทแอร์เวย์ แอร์อินเดีย โกแอร์ อินดิโก และอะไลแอนซ์แอร์ ในปี 2018 มีผู้โดยสารเดินทางผ่านสนามบินนี้กว่า 49.8 ล้านคน