ผู้ใช้:NELLA32/คนอีสาน
From Wikipedia, the free encyclopedia
คนอีสาน (อักษรโรมัน: Khon Isan, ลาว: ຄົນອີສານ, พม่า : အီသန်လူမျိုး), ชาวอีสาน หรือ คนภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เป็นชื่อเรียกกลุ่มชาติพันธุ์หรือผู้คนที่เกิดหรืออาศัยอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย (หรือที่รู้จักในชื่อ "ภาคอีสาน") [4] มีประชากรประมาณ 22 ล้านคน[5] โดยทั่วไปคนอีสานมักแทนตนเองว่า ไทอีสาน[2][6] หรือ ลาวอีสาน[7] มีภาษาลาวอีสานเป็นภาษาที่ใช้สื่อสารกันเป็นส่วนใหญ่
หญิงชาวอีสานนุ่งซิ่น | |
ประชากรทั้งหมด | |
---|---|
14-22 ล้านคน[1] [2] (2547, ประมาณ) | |
ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ | |
ประเทศไทย (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, กรุงเทพและปริมณฑล) | ≈ 22,000,000[2] |
ประเทศลาว (ตามริมฝั่งแม่น้ำโขง) | ≈ 8,000[3] |
ภาษา | |
ลาวอีสาน, ไทย | |
ศาสนา | |
พุทธเถรวาท (ส่วนใหญ่), คริสต์โรมันคาทอลิก (ประมาณ 0.9%) | |
กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง | |
คนไทกลุ่มอื่น ๆ เช่น ลาว, ไทยสยาม |
ในการนิยามความหมายของคำว่า คนอีสาน ในความหมายอย่างกว้าง คนอีสาน หมายรวมถึงทุกคนที่มาจาก 20 จังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย, ส่วนในนิยามความหมายที่แคบกว่าอาจจะสามารถเจาะจงลงไปได้ว่า คนอีสาน หมายถึงเฉพาะ กลุ่มชาติพันธุ์ลาว ซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่ในพื้นที่ส่วนใหญ่ของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ หลังจากความล้มเหลวของ กบฏเจ้าอนุวงศ์ ในปี พ.ศ. 2369 จะเห็นการบังคับให้ประชาชนที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคนี้เปลี่ยนจากการเป็นชาติพันธุ์ลาวสู่คำว่าอีสาน หลังจากที่รัฐชาติไทยแยกภาคอีสานออกจากอาณาจักรลาวที่มีความเกี่ยวข้องทางประวัติศาสตร์ร่วมกันมาแต่เดิม คนในภาคอีสานจึงถูกรวมเข้ากับรัฐชาติไทย ผ่านนโยบาย"การทำให้เป็นไทย"ของรัฐบาลกลาง โดยพยายามสร้างเอกลักษณ์ประจำภาคอีสานที่แตกต่างออกไป แตกต่างจากทั้งชาวลาวของประเทศลาว และชาวไทยในภาคกลางของประเทศไทย [4] [8] [9] การรวมอัตลักษณ์อีสานเข้ากับเอกลักษณ์ประจำชาติไทยเริ่มขึ้นราวปี พ.ศ. 2443 [10] [11] [12] ในยุคฟาสซิสต์ [13] ถูกไล่ล่าอย่างดุเดือดในช่วงสงครามเย็น [4] และยังคงรักษาไว้จนถึงทุกวันนี้ แม้ว่าในปี 2554 ประเทศไทยรับรองอัตลักษณ์ลาวอย่างเป็นทางการต่อสหประชาชาติแล้วก็ตาม [5] [14] แม้แต่ในช่วงสงครามเย็น ระดับของการรวมกลุ่มนี้ก็สูงมาก [4] ซึ่งวัดจากการแสดงออกถึงความรู้สึกชาตินิยม [15] แม้กระทั่งทุกวันนี้ คนอีสานก็ยังมีความชาตินิยมมากที่สุดในประเทศไทย พวกเขามีความชาตินิยมมากกว่าชาวไทยภาคกลาง [16] [17] ดังนั้น ในช่วงที่ 'สงครามเสื้อสี' ของไทยเข้มข้นที่สุดในปลายทศวรรษ 2000 และต้นทศวรรษ 2010 คนเสื้อแดง มีฐานรากเป็นหลักในอีสานไม่ได้เรียกร้องให้มีการแบ่งแยกดินแดน แต่ให้หวนคืนสู่ประชาธิปไตย เพื่อสนับสนุน พรรคเพื่อไทย [18]
ชาวภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยเกือบทั้งหมดจะแสดงตนว่ามีคนไทย แต่ส่วนใหญ่ของพวกเขา (ประมาณ 80%) [19] เป็นเชื้อชาติลาวและพูดภาคอีสานซึ่งถือว่าเป็นสำเนียงหนึ่งของภาษาลาว เมื่ออยู่ที่บ้าน (สามภาษาลาวหลักพูดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีรายละเอียดเป็น ภาษาอีสาน ) [20] เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกยัดเยียดให้เสื่อมเสียภาพลักษณ์และการรับรู้ที่เกี่ยวข้องกับการพูดภาษาลาวคนส่วนใหญ่ชอบที่จะเรียกตัวเอง คนอีสาน [21] [22]