พระนอนชเวตาลย่อง
From Wikipedia, the free encyclopedia
พระพุทธไสยาสน์ชเวตาลย่อง หรือ พระนอนชเวตาลย่อง (พม่า: ရွှေသာလျှောင်းဘုရား, ออกเสียง: [ʃwèθàljáʊ̯ɰ̃ pʰəjá]; ชื่อเต็ม ရွှေသာလျောင်းရုပ်ပွားတော်ကြီး) เป็นพระพุทธรูปปางไสยาสน์ขนาดใหญ่ทางทิศตะวันตกของเมืองหงสาวดี (พะโค) องค์พระมีความยาว 55 เมตร (180 ฟุต) สูง 16 เมตร (52 ฟุต) เป็นพุทธศิลป์แบบมอญ เชื่อว่าได้รับการสร้างขึ้นใน พ.ศ. 1537 ช่วงสมัยมอญเรืองอำนาจ ในรัชสมัยของกษัตริย์เมกะติปะ ร่วมสมัยเดียวกับปราสาทบันทายศรีของกัมพูชา และหายไปใน พ.ศ. 2300 เมื่อหงสาวดีถูกพระเจ้าอลองพญาตีแตก
พระพุทธไสยาสน์ชเวตาลย่อง | |
---|---|
ရွှေသာလျောင်းရုပ်ပွားတော်ကြီး | |
ศาสนา | |
ศาสนา | พุทธ |
นิกาย | เถรวาท |
ภูมิภาค | ภาคพะโค |
สถานะ | เปิด |
ที่ตั้ง | |
เทศบาล | พะโค |
ประเทศ | พม่า |
พิกัดภูมิศาสตร์ | 17.337931°N 96.462409°E / 17.337931; 96.462409 |
สถาปัตยกรรม | |
เสร็จสมบูรณ์ | พ.ศ. 1537 |
ลักษณะจำเพาะ | |
ความยาว | 55 เมตร (180 ฟุต) |
ความสูงสูงสุด | 16 เมตร (52 ฟุต) |
ในช่วงการปกครองอาณานิคมของอังกฤษใน พ.ศ. 2423 ระหว่างการสร้างทางรถไฟ พระพุทธรูปได้ถูกค้นพบภายใต้การปกคลุมของป่ารกชัฏ การบูรณะเริ่มขึ้นใน พ.ศ. 2424 ทางการพม่าได้สร้างโรงเรือนคลุมไว้ แต่สภาพโรงเรือนค่อนข้างจะคับแคบ แลดูไม่สวยงาม เพราะคลุมเหนือองค์พระไว้เพียงนิดเดียว ทั้งนี้เป็นเพราะการสร้างโรงเรือนคลุมไว้ทีหลัง เช่นเดียวกับพระพุทธไสยาสน์แห่งวัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามราชวรมหาวิหารในไทย และมีการสร้างหมอนโมเสกของพระพุทธรูปในปี พ.ศ. 2473[1][2][3]
จุดเด่นของพระนอนองค์นี้คือ บริเวณพระบาทไม่วางเสมอกันเหมือนอย่างพระพุทธรูปปางไสยาสน์ของไทย อันมีความหมายว่า ในขณะนั้นพระพุทธเจ้ายังมีพระชนม์ชีพอยู่ ซึ่งเป็นอากัปกิริยาก่อนที่พระองค์จะเสด็จสู่ปรินิพพานในวันถัดมา
ปัจจุบัน พระพุทธไสยาสน์ชเวตาลย่องเป็นพระพุทธรูปองค์สำคัญของเมืองหงสาวดี เป็นเสมือนสัญลักษณ์ประจำเมืองอย่างหนึ่ง เช่นเดียวกับเจดีย์ชเวมอดอ