ภาคตะวันออกเฉียงใต้ (เวียดนาม)

ภาคตะวันออกเฉียงใต้ (เวียดนาม: Đông Nam Bộ; อังกฤษ: Southeast) เป็นภูมิภาคแห่งหนึ่งในประเทศเวียดนาม ประกอบด้วย 1 เขตเทศบาลคือนครโฮจิมินห์ และอีก 5 จังหวัด ได้แก่ จังหวัดด่งนาย, จังหวัดบิ่ญเซือง, จังหวัดบิ่ญเฟื้อก, จังหวัดบ่าเสียะ-หวุงเต่า และจังหวัดเต็ยนิญ อีกสองจังหวัดทางภาคใต้ของประเทศคือ จังหวัดบิ่ญถ่วนและจังหวัดนิญถ่วน บางครั้งจะนับรวมเป็นส่วนหนึ่งของภาคตะวันออกเฉียงใต้ด้วย ภูมิภาคนี้เป็นภูมิภาคที่มีการพัฒนาทางเศรษฐกิจมากที่สุดในเวียดนาม ในปี ค.ศ. 2006 ภูมิภาคนี้ทำรายได้เข้าสู่รัฐประมาณ 148,000 ล้านด่ง (9,250,000,000 ดอลลาร์สหรัฐ) จากรายได้ทั้งหมด 251,000 ล้านด่ง^[1] นอกจากนี้ ภาคตะวันออกเฉียงใต้ยังเป็นพื้นที่ที่มีความเป็นชุมชนเมืองสูงที่สุดในประเทศ โดยมีประชากรมากกว่าร้อยละ 50 อาศัยอยู่ในเขตเมือง (ในขณะที่อัตราส่วนประชากรในเขตเมืองทั้งประเทศคิดเป็นเพียงร้อยละ 25)

ที่ตั้งของภาคตะวันออกเฉียงใต้ของเวียดนาม

หวุงเต่า

ท่าเรือไซ่ง่อน

จังหวัด

สถิติของภาคตะวันออกเฉียงใต้

ลำดับ	จังหวัด/เขตเทศบาลนคร	พื้นที่ (กม.²)	ประชากร (สำมะโนประชากร 1 เมษายน 2552)	ความหนาแน่น (คน/กม.²)
1	นครโฮจิมินห์	2,095	7,123,340	3,401
2	จังหวัดบ่าเสียะ-หวุงเต่า	1,982.2	994,837	501.9
3	จังหวัดบิ่ญเฟื้อก	2,695.5	1,482,636	550
4	จังหวัดบิ่ญเซือง	6,857.3	874,961	127,6
5	จังหวัดด่งนาย	5,894.8	2,483,211	421,2
6	จังหวัดเต็ยนิญ	4,029.6	1,066,402	264,6

เมืองหลัก

• นครโฮจิมินห์ เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดของประเทศเวียดนาม มีประชากรมากกว่า 7,200,000 คน โดยประชากรเมืองเกือบ 10 ล้านคนอาศัยอยู่ในเขตนครโฮจิมินห์และปริมณฑล
• เบียนฮหว่า เป็นเมืองอุตสาหกรรมที่ฐานทัพอากาศเบียนฮหว่าตั้งอยู่ และเป็นส่วนหนึ่งของนครโฮจิมินห์และปริมณฑล
• หวุงเต่า เป็นศูนย์กลางของอุตสาหกรรมปิโตรเลียมของเวียดนามเช่นเดียวกับที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยว

การขนส่ง

• ท่าอากาศยานนานาชาติเตินเซินเญิ้ต
• ท่าอากาศยานนานาชาติล็องถั่ญ
• ท่าอากาศยานนานาชาติเลียนเคือง
• ท่าเรือไซ่ง่อน
• ทางหลวง 1A
• ทางหลวง 51
• ทางหลวงสายเอเชีย