ภาษาตังกุต
From Wikipedia, the free encyclopedia
ภาษาตังกุต (Tangut) หรือ ภาษาซีเซี่ย (ตังกุต: 𗼇𗟲; จีน: 西夏语; พินอิน: Xī Xiàyǔ; แปลตรงตัว: "ภาษาเซี่ยตะวันตก") เป็นตระกูลภาษาย่อยทิเบต-พม่าโบราณใช้พูดในจักรวรรดิตังกุต มีความใกล้เคียงกับภาษาทิเบต ภาษาพม่า และอาจมีความใกล้เคียงกับภาษาจีนด้วย เป็นภาษาราชการในจักรวรรดิตังกุต (ภาษาจีนเรียก ซีเซี่ย 西夏) ซึ่งเป็นอิสระในสมัยราชวงศ์ซ่ง(ซ้อง)เมื่อราว พ.ศ. 1544 และถูกปราบปรามโดยจักรวรรดิมองโกลใน พ.ศ. 1770[1] มีอักษรเป็นของตนเองเรียกอักษรตังกุต
ข้อมูลเบื้องต้น ภาษาตังกุต, ประเทศที่มีการพูด ...
ภาษาตังกุต | |
---|---|
ซีเซี่ย | |
𗼇𗟲 | |
จารึกทางพระพุทธศาสนาเขียนด้วยอักษรตังกุต | |
ประเทศที่มีการพูด | เซี่ยตะวันตก |
ชาติพันธุ์ | ชาวตังกุต |
ยุค | ยืนยันที่ ค.ศ. 1036–1502 |
ตระกูลภาษา | |
ระบบการเขียน | อักษรตังกุต |
สถานภาพทางการ | |
ภาษาทางการ | เซี่ยตะวันตก |
รหัสภาษา | |
ISO 639-3 | txg |
นักภาษาศาสตร์ | txg |
ปิด