มณฑลเฮย์หลงเจียง
From Wikipedia, the free encyclopedia
เฮย์หลงเจียง (จีน: 黑龙江ⓘ; พินอิน: Hēilóngjiāng) เป็นมณฑลหนึ่งในสาธารณรัฐประชาชนจีน ตั้งอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศ มณฑลเฮย์หลงเจียงมีอาณาเขตทางทิศใต้ติดกับมณฑลจี๋หลิน และทิศตะวันตกติดกับเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน และยังติดกับประเทศรัสเซียทางทิศเหนือและทิศตะวันออก (ได้แก่ แคว้นอามูร์ แคว้นปกครองตนเองยิว ดินแดนฮาบารอฟสค์ ดินแดนปรีมอร์สกี และดินแดนซาไบคัลสกี) เมืองหลวงและเมืองใหญ่สุดของมณฑลคือ ฮาร์บิน ในบรรดาเขตการปกครองระดับมณฑลของจีน มณฑลเฮย์หลงเจียงมีพื้นที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 6 ของประเทศ และมีประชากรมากเป็นอันดับที่ 15 ของประเทศ
มณฑลเฮย์หลงเจียง 黑龙江省 | |
---|---|
การถอดเสียงชื่อมณฑล | |
• ภาษาจีน | เฮย์หลงเจียงเฉิ่ง (黑龙江省 Hēilóngjiāng Shěng) |
• อักษรย่อ | HL / เฮย์ (黑 Hēi) |
ภูมิทัศน์ของทะเลสาบจิ้งพัว | |
แผนที่แสดงที่ตั้งของมณฑลเฮย์หลงเจียง | |
พิกัด: 48°N 129°E | |
ตั้งชื่อจาก | เฮย์ (黑 hēi) — ดำ หลง (龙 lóng) — มังกร เจียง (江 jiāng) — แม่น้ำ แม่น้ำมังกรดำ (แม่น้ำอามูร์) |
เมืองหลวง (และเมืองใหญ่สุด) | ฮาร์บิน (ค.ศ. 1954–ปัจจุบัน) ฉีฉีฮาร์ (ค.ศ. 1949–1953) |
จำนวนเขตการปกครอง | 13 จังหวัด, 130 อำเภอ, 1,274 ตำบล |
การปกครอง | |
• เลขาธิการพรรค | จาง ชิ่งเหว่ย์ (张庆伟) |
• ผู้ว่าการ | หวาง เหวินเทา (王文涛) |
พื้นที่[1] | |
• ทั้งหมด | 454,800 ตร.กม. (175,600 ตร.ไมล์) |
อันดับพื้นที่ | อันดับที่ 6 |
ความสูงจุดสูงสุด | 1,690 เมตร (5,540 ฟุต) |
ประชากร (ค.ศ. 2010)[2] | |
• ทั้งหมด | 38,312,224 คน |
• อันดับ | อันดับที่ 15 |
• ความหนาแน่น | 84 คน/ตร.กม. (220 คน/ตร.ไมล์) |
• อันดับความหนาแน่น | อันดับที่ 28 |
ประชากรศาสตร์ | |
• องค์ประกอบทางชาติพันธุ์ | ฮั่น: 95% แมนจู: 3% เกาหลี: 1% มองโกล: 0.4% หุย: 0.3% |
• ภาษาและภาษาถิ่น | ภาษาจีนกลางตะวันออกเฉียงเหนือ, ภาษาจีนกลางจี้หลู่, ภาษาจีนกลางเจียวเหลียว |
รหัส ISO 3166 | CN-HL |
GDP (ค.ศ. 2017)[3] | 1.62 ล้านล้านเหรินหมินปี้ 239.93 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 21) |
• ต่อหัว | 42,699 เหรินหมินปี้ 6,324 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 25) |
HDI (ค.ศ. 2018) | 0.747[4] (สูง) (อันดับที่ 12) |
เว็บไซต์ | www |
ชื่อของมณฑลมาจากชื่อแม่น้ำสายที่ใหญ่ที่สุดในมณฑล แม่น้ำเฮย์หลง (ชื่อจีนของแม่น้ำอามูร์) ซึ่งเป็นอาณาเขตระหว่างประเทศจีนและรัสเซีย มณฑลเฮย์หลงเจียงมีทั้งจุดเหนือที่สุด (ในนครมั่วเหอ ริมแม่น้ำอามูร์) และจุดตะวันออกสุดของของประเทศจี (ตรงจุดบรรจบของแม่น้ำอามูร์กับแม่น้ำอุสซูรี)
มณฑลเฮย์หลงเจียงมีการผลิตทางการเกษตรและวัตถุดิบที่สำคัญ เช่น ไม้ซุง น้ำมัน และถ่านหิน[5]