มหาทวีปแพนเจีย
From Wikipedia, the free encyclopedia
มหาทวีปแพนเจีย (อังกฤษ: Pangaea; แพน หมายถึง ทั้งหมด และ เจีย หมายถึง โลก ในภาษากรีกโบราณ) เป็นมหาทวีปในมหายุคพาลีโอโซอิกและมหายุคมีโซโซอิก มหาทวีปแพนเจียก่อตัวขึ้นจากหน่วยทวีปต่าง ๆ เมื่อประมาณ 335 ล้านปีที่แล้ว ก่อนที่จะเริ่มแยกตัวกันออกเป็นทวีปต่าง ๆ อีกครั้งราว 175 ล้านปีก่อน[1] เป็นทวีปลอเรเชียทางตอนเหนือ-ออสเตรเลียและกอนด์วานาทางตอนใต้-อินเดีย-อเมริกาใต้-แอฟริกา
มหาทวีปแพนเจียตั้งอยู่ในซีกโลกทางใต้ ล้อมรอบโดยมหาสมุทรยักษ์ พันทาลัสซา (อังกฤษ: Panthallssa; จากภาษากรีก πᾶν "ทั้งปวง" และ θάλασσα "ทะเล") แพนเจีย เป็นการเกิดขึ้นของมหาทวีปครั้งล่าสุดนับแต่การอุบัติขึ้นของดาวเคราะห์โลก และเป็นมหาทวีปแรกที่นักธรณีวิทยาหาหลักฐานมายืนยันได้ว่ามีอยู่จริง
เดิมทีเวเกเนอร์เสนอว่าการล่มสลายของแพนเจียนั้นเกิดจากแรงสู่ศูนย์กลางจากการหมุนของโลกที่กระทำบนทวีปที่สูง อย่างไรก็ตาม กลไกนี้แสดงให้เห็นได้ง่ายว่าไม่น่าเชื่อทางกายภาพ ซึ่งทำให้การยอมรับสมมติฐานแพนเจียล่าช้าออกไป อาเธอร์ โฮล์มส์เสนอกลไกที่เป็นไปได้มากกว่าของการหมุนเวียนเนื้อโลก ซึ่งเมื่อรวมกับหลักฐานที่ได้จากการทำแผนที่พื้นมหาสมุทรภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง[2] ได้นำไปสู่การพัฒนาและการยอมรับทฤษฎีเปลือกโลกของแผ่นเปลือกโลก ทฤษฎีนี้ให้คำอธิบายที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในปัจจุบันเกี่ยวกับการดำรงอยู่และการล่มสลายของแพนเจีย[3]