หมู่เกาะบันดา

หมู่เกาะบันดา
	เกาะบันดาเบอซาร์มองจากป้อมเบ็ลจีกา
ภูมิศาสตร์
ที่ตั้ง	เอเชียตะวันออกเฉียงใต้
พิกัด	4°35′S 129°55′E
กลุ่มเกาะ	หมู่เกาะมาลูกู
เกาะทั้งหมด	11 เกาะ (มีผู้อยู่อาศัย 7 เกาะ)
เกาะหลัก	บันดาร์เบอซาร์, เนอีรา, บันดาอาปี, เกาะฮัตตา, เกาะอัย, เกาะรุน
พื้นที่	172 ตารางกิโลเมตร (66 ตารางไมล์)
ระดับสูงสุด	641 ม. (2103 ฟุต)
จุดสูงสุด	กูนุงอาปี
การปกครอง
	อินโดนีเซีย
จังหวัด	มาลูกู
ประชากรศาสตร์
ประชากร	20,924 (2020)
ความหนาแน่น	121.65/กม.2 (315.07/ตารางไมล์)

หมู่เกาะบันดา (อินโดนีเซีย: Kepulauan Banda) เป็นกลุ่มเกาะภูเขาไฟสิบเกาะเล็กในทะเลบันดาที่ตั้งอยู่ราว 140 กิโลเมตรทางตอนใต้ของเกาะเซรัมและราว 2,000 กิโลเมตรทางของเกาะชวา และเป็นส่วนหนึ่งของหมู่เกาะโมลุกกะของอินโดนีเซีย เมืองหลักและศูนย์บริหารของหมู่เกาะอยู่ที่บันดาไนราที่ตั้งอยู่บนเกาะชื่อเดียวกัน หมู่เกาะบันดาผุดขึ้นจากมหาสมุทรที่ลึกราว 4–6 กิโลเมตรและมีเนื้อที่ราว 180 ตารางกิโลเมตร มีประชากรทั้งสิ้น 18,544 คนตามสำมะโน ค.ศ. 2010^[2] และ 20,924 คนตามสำมะโน ค.ศ. 2020^[3] บันดาเป็นแหล่งผลิตผลิตผลจากต้นจันทน์เทศแหล่งเดียวในโลกมาจนกระทั่งกลางคริสต์ศตวรรษที่ 19 นอกจะมีชื่อเสียงในการเป็นแหล่งผลิตเครื่องเทศแล้วก็ยังเป็นที่นิยมของนักดำน้ำตื้นและนักดำนำลึกด้วย

ข้อมูลเบื้องต้น ภูมิศาสตร์, ที่ตั้ง ...

ปิด

Ghosh, Amitav (2021). The Nutmeg's Curse: Parables for a Planet in Crisis. University of Chicago Press. ISBN 1529369479.
Giles Milton. Nathaniel's Nutmeg: How One Man's Courage Changed the Course of History (Sceptre books, Hodder and Stoughton, London)

[1]
"G. Banda Api". Badan Geologi. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-01-28. สืบค้นเมื่อ 2022-01-28.
[2]
Biro Pusat Statistik, Jakarta, 2011.
[3]
Badan Pusat Statistik, Jakarta, 2021.

Lape, Peter (2000). "Political dynamics and religious change in the late pre-colonial Banda Islands, Eastern Indonesia". World Archaeology. 32 (1): 138–155. CiteSeerX 10.1.1.500.4009. doi:10.1080/004382400409934. S2CID 19503031.
Muller, Karl (1997). Pickell, David (บ.ก.). Maluku: Indonesian Spice Islands. Singapore: Periplus Editions. ISBN 978-962-593-176-0.
Villiers, John (1981). "Trade and society in the Banda Islands in the sixteenth century". Modern Asian Studies. 15 (4): 723–750. doi:10.1017/s0026749x0000874x.
Warburg, Otto (1897) Die Muskatnuss: ihre Geschichte, Botanik, Kultur, Handel und Verwerthung sowie ihre Verfälschungen und Surrogate zugleich ein Beitrag zur Kulturgeschichte der Banda-Inseln. Leipzig: Engelmann.
Winn, Phillip (1998). "Banda is the Blessed Land: sacred practice and identity in the Banda Islands, Maluku". Antropologi Indonesia. 57: 71–80.
Winn, Phillip (2001). "Graves, groves and gardens: place and identity in central Maluku, Indonesia". The Asia Pacific Journal of Anthropology. 2 (1): 24–44. doi:10.1080/14442210110001706025. S2CID 161495500.
Winn, Phillip (2002). "Everyone searches, everyone finds: moral discourse and resource use in an Indonesian Muslim community". Oceania. 72 (4): 275–292. doi:10.1002/j.1834-4461.2002.tb02796.x.