อักษรรัญชนา
From Wikipedia, the free encyclopedia
อักษรรัญชนา (रंजना, Rañjanā) หรือกูติลา หรือลันต์ซา (Lantsa) เป็นอักษรที่พัฒนามาจากอักษรพราหมี เมื่อราว พ.ศ. 1600 และใช้มาจนถึงราว พ.ศ. 2500 ในอินเดียและเนปาล ชาวทิเบตเรียกอักษรนี้ว่าลันต์ซา ใช้เขียนภาษาสันสกฤตก่อนจะแปลเป็นภาษาทิเบต ชาวทิเบตเลิกใช้อักษรนี้เมื่อถูกจีนยึดครอง นอกจากนี้ มีการใช้อักษรนี้ในหมู่ชาวพุทธในจีน มองโกเลีย และญี่ปุ่น
ข้อมูลเบื้องต้น อักษรรัญชนา, ชนิด ...
อักษรรัญชนา | |
---|---|
![]() | |
ชนิด | |
ช่วงยุค | ป. ค.ศ. 1100-ปัจจุบัน |
ทิศทาง | Left-to-right ![]() |
ภูมิภาค | เนปาล, อินเดีย |
ภาษาพูด | ภาษาเนวาร์, ภาษาสันสกฤต, ภาษาทิเบต |
อักษรที่เกี่ยวข้อง | |
ระบบแม่ | อักษรพราหมี
|
ระบบลูก | อักษรโซยอมโบ |
ระบบพี่น้อง | อักษรภูชิโมล, อักษรปรัจลิต |
บทความนี้ประกอบด้วยสัญกรณ์การออกเสียงในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู วิธีใช้:สัทอักษรสากล สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ |
ปิด