อักษรไทใหญ่
From Wikipedia, the free encyclopedia
อักษรไทใหญ่ (ไทใหญ่ː တူဝ်လိၵ်ႈတႆး ตัวลิกไต [โต๋ลิกไต๊], สัทอักษร: /tǒ.lḭk.táj/) พัฒนามาจากอักษรไทใต้คงเก่า ซึ่งเป็นอักษรที่ใช่ในหมู่ชาวไทใหญ่ทั้งหมด โดยยังคงมีลักษณะกลม เนื่องจากไม่ได้เปลี่ยนไปเขียนด้วยพู่กันเหมือนอักษรไทใต้คง (อักษรถั่วงอก) เมื่อรัฐฉานตกเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษเมื่อ พ.ศ. 2428 ทางอังกฤษได้ส่งเสริมให้ชาวไทใหญ่พัฒนาอักษรของตนขึ้นใหม่ และจัดให้มีการพิมพ์ ทำให้รูปอักษรที่เกิดจากการหล่อตัวพิมพ์มีลักษณะป้อม กลมคล้ายอักษรพม่ามากขึ้น
บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
ข้อมูลเบื้องต้น อักษรไทใหญ่ လိၵ်ႈတႆး, ชนิด ...
อักษรไทใหญ่ လိၵ်ႈတႆး | |
---|---|
ชนิด | |
ทิศทาง | Left-to-right |
ภาษาพูด | ภาษาไทใหญ่ |
อักษรที่เกี่ยวข้อง | |
ระบบแม่ | อักษรซีไนติกดั่งเดิม[a]
|
ระบบลูก | ลิก-ไท |
ยูนิโคด | |
ช่วงยูนิโคด |
|
[a] The Semitic origin of the Brahmic scripts is not universally agreed upon. |
ปิด
พยัญชนะในภาษาไทใหญ่มีทั้งหมด 18 ตัว แต่มีการเพิ่มอีก 5 เสียงจัตวา ไม่มีรูปวรรณยุกต์