Loading AI tools
สายการบินแห่งชาติของประเทศตุรกี จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เตอร์กิชแอร์ไลน์ (ตุรกี: Türk Hava Yolları; อังกฤษ: Turkish Airlines) เป็นสายการบินประจำชาติและสายการบินที่ใหญ่ที่สุดประเทศตุรกี[3] โดยมีฐานการบินหลักในท่าอากาศยานอิสตันบูล โดยทำการบินสู่จุดหมายปลายทาง 288 แห่งในทวีปยุโรป เอเชีย แอฟริกา อเมริกาเหนือและอเมริกาใต้ ทำให้เป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดในโลกตามจำนวนจุดหมายปลายทาง[4][5][6] เตอร์กิชแอร์ไลน์เป็นสมาชิกของพันธมิตรสายการบินสตาร์อัลไลแอนซ์
| |||||||
ก่อตั้ง | 20 พฤษภาคม 1933 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
AOC # | TQKF144F | ||||||
ท่าหลัก | อิสตันบูล-นานาชาติ | ||||||
เมืองสำคัญ | เอเซนโบกา อิสตันบูล-ซาบีฮา เกิกเชน | ||||||
สะสมไมล์ | Miles & Smiles | ||||||
พันธมิตรการบิน | สตาร์อัลไลแอนซ์ | ||||||
ขนาดฝูงบิน | 340 (ไม่รวมของเอเจ็ต) | ||||||
จุดหมาย | 288 | ||||||
สำนักงานใหญ่ | ท่าอากาศยานอาทาทืร์ค อิสตันบูล, ประเทศตุรกี | ||||||
บุคลากรหลัก | Ahmet Bolat (ประธาน) Bilal Ekşi (CEO) | ||||||
รายได้ | 18.426 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)[1] | ||||||
รายได้จากการดำเนินงาน | 3.193 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)[1] | ||||||
รายได้สุทธิ | 2.725 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)[1] | ||||||
สินทรัพย์ | 30.944 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)[1] | ||||||
ส่วนของผู้ถือหุ้น | 9.742 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)[1] | ||||||
พนักงาน | 37,670 คน (2020)[2] | ||||||
เว็บไซต์ | www |
เตอร์กิชแอร์ไลน์ก่อตั้งขึ้นในวันที่ 20 พฤษภาคม ค.ศ. 1933 ในชื่อเตอร์กิชสเตทแอร์ไลน์ (ตุรกี: Devlet Hava Yolları)[7] โดยเป็นสายการบินภายในประเทศในสังกัดกระทรวงกลาโหมตุรกี[8] เริ่มแรกสายการบินมีเครื่องบินประจำการห้าลำ; เคอร์ทิสส์ คิงเบิร์ดจำนวน 2 ลำ, ยุงเคิร์ส เอฟ 13 จำนวน 2 ลำ และตูโปเลฟ อาน-9 จำนวน 1 ลำ[8] ในปี 1935 สายการบินได้โอนไปอยู่ในสังกัดกระทรวงโยธาธิการ และได้เปลี่ยนชื่อเป็น เจเนอรัลดีเร็กเทอเรตออฟสเตทแอร์ไลน์ ในปี 1938 ได้โอนไปอยู่ในสังกัดกระทรวงคมนาคม[9]
ในช่วงต้นปี 1945 เตอร์กิชได้เริ่มประจำการเครื่องบินดักลาส ดีซี-3 และดักลาส ซี-47 สกายเทรนหลายลำ ซึ่งเป็นการเปิดทางให้เตอร์กิชแอร์ไลน์เติบโตได้มาก[8] โดยได้เริ่มทำการบินเส้นทางบินระหว่างประเทศครั้งแรกในเส้นทางอังการา–อิสตันบูล–เอเธนส์ในปี 1947 และต่อมาได้เพิ่มเส้นทางบินสู่นิโคเซีย เบรุต และไคโร โดยที่ยังให้บริการการบินภายในประเทศเป็นหลักจนถึงต้นทศวรรษ 1960[10]
ในปี 1956 รัฐบาลตุรกีได้ปรับโครงสร้างสายการบินใหม่โดยใช้ชื่อ เทอร์ก ฮาวา โยเลรึ อา.โอ. (ตุรกี: Türk Hava Yolları A.O.) หรือรู้จักกันในชื่อ เตเฮเย[8] มีการวางทุนจดทะเบียนอยู่ที่ 60 ล้านลีรา สายการบินได้เข้าร่วมสมาคมขนส่งทางอากาศระหว่างประเทศ และต่อมาในปี 1957 บริติชโอเวอร์ซีย์แอร์เวย์คอร์ปอเรชัน (บีโอเอซี) เริ่มให้การสนับสนุนด้านเทคนิคหลังจากได้รับสัดส่วนการถือหุ้น 6.5 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งจะถือหุ้นเป็นเวลาประมาณ 20 ปี
เตอร์กิชแอร์ไลน์ได้เริ่มนำเครื่องบินวิกเกอร์ส ไวคานท์, ฟอกเกอร์ เอฟ-27 และดักลาส ดีซี-3เข้าประจำการช่วงปลายทศวรรษ 1950 และต้นทศวรรษ 1960 สายการบินให้บริการเครื่องบินไอพ่นลำแรก ซึ่งคือแมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-9 ในปี 1967 และตามด้วยโบอิง 707 จำนวน 3 ลำในปี 1971
ในช่วงทศวรรษ 1980 และ 1990 เตเฮเยต้องประสบกับชื่อเสียงด้านลบ ทั้งการบริการที่ย่ำแย่เมื่อเทียบกับคู่แข่งและเที่ยวบินที่ล่าช้า โดยมีเที่ยวบินมากถึง 47 เที่ยวบินจาก 100 เที่ยวบินที่ไม่ออกเดินทางตรงเวลา[11] นอกจากนี้ยังมีเหตุการณ์ปล้นจี้เครื่องบินและประสบอุบัติเหตุถึงเจ็ดครั้งระหว่างปี 1974 - 1983 ซึ่งรวมเที่ยวบินที่ 981 ในปี 1974 ซึ่งเป็นอุบัติเหตุทางการบินที่ร้ายแรงที่สุดของสายการบินและในโลก ณ ขณะนั้น โดยความผิดพลาดในการออกแบบประตูห้องบรรทุกสินค้าของเครื่องบินส่งผลให้ประตูบรรทุกสินค้าชำรุดเสียหายและเปิดออกระหว่างบิน จนเครื่องเสียการควบคุมและตกลงใกล้กับแอร์เมนอนวิลล์ ประเทศฝรั่งเศส ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต 346 คน
ช่วงที่ประเทศตุรกีได้จัดตั้งรัฐบาลใหม่ในปี 1983 รัฐบาลได้เห็นความสำคัญในเตเฮเยและได้พัฒนาโครงสร้างและอัตลักษณ์ของสายการบินใหม่เพื่อให้มีความทันสมัยมากขึ้น โดยเตอร์กิชจะเป็นหนึ่งในสายการบินที่มีอายุเฉลี่ยน้อยที่สุดในโลก นอกจากนี้แล้วยังมีการพัฒนาด้านความปลอดภัยให้รัดกุมยิ่งขึ้น จนสามารถเทียบเท่าเอ็ลอัลได้[10]
ในปี 1984 เตเฮเยได้สร้างศูนย์ซ่อมบำรุงแห่งใหม่ที่ท่าอากาศยานเยซิลคอย ซึ่งสามารถทำการบำรุงรักษาเครื่องบินหลายประเภท โดยได้มีเจ้าหน้าที่ด้านเทคนิคประจำการอยู่คิดเป็น 1 ใน 4 ของพนักงานทั้งหมด 6,000 คนของสายการบิน ตามรายงานของแอร์ทรานส์ปอร์ตเวิล์ด ในปี 1984 บริษัทได้เพิ่มทุนเป็น 60 พันล้านลีรา เนื่องจากถูกจัดเป็นวิสาหกิจทางเศรษฐกิจของรัฐ สายการบินได้เพิ่มทุนอีกครั้งเป็น 150 พันล้านลีราในอีกสามปีต่อมา
เตอร์กิชมีสำนักงานใหญ่ใกล้กับท่าอากาศยานนานาชาติอาทาทืร์ค[12]
เตอร์กิชแอร์ไลน์มีบริษัทลูกดังนี้:
ผลประกอบการของเตอร์กิชแอร์ไลน์ ในช่วงปี 2015-2022 มีดังนี้:
2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
รายได้ (ล้านดอลลาร์สหรัฐ) | 10,522 | 9,792 | 10,958 | 12,855 | 13,229 | 6,734 | 10,686 | 18,426 |
กำไร/ขาดทุน สุทธิ (ล้านดอลลาร์สหรัฐ) | 1,069 | −77 | 223 | 753 | 788 | −836 | 959 | 2,725 |
จำนวนผู้โดยสาร (ล้านคน) | 61.2 | 62.8 | 68.6 | 75.1 | 74.3 | 27.9 | 44.7 | 71.8 |
อัตราการบรรทุกผู้โดยสาร (%) | 78 | 74 | 79 | 82 | 81.6 | 71.0 | 67.9 | 80.1 |
จำนวนสินค้า (ตัน) | 720 | 876 | 1,123 | 1,412 | 1,543 | 1,487 | 1,879 | 1,678 |
จำนวนอากาศยาน (ณ สิ้นปี) | 299 | 334 | 329 | 332 | 350 | 363 | 370 | 394 |
จำนวนจุดหมายปลายทาง (แห่ง) | 284 | 295 | 300 | 306 | 321 | 324 | 333 | 342 |
หมายเหตุ/อ้างอิง | [13][14][15] | [16] | [17] | [18] | [19] | [20] | [21] | [22] |
เตอร์กิชแอร์ไลน์ได้รับเลือกให้เป็นสายการบินที่ดีที่สุดในยุโรปโดยสกายแทรกซ์[23]
ณ เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2023 เตอร์กิชแอร์ไลน์ให้บริการเที่ยวบินสู่ 288 จุดหมายปลายทางใน 118 ประเทศทั่วโลก[24]
ณ เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2023 เตอร์กิชแอร์ไลน์ได้ทำข้อตกลงการบินร่วมกับสายการบินต่างๆ ดังต่อไปนี้:
ณ เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2023 เตอร์กิชแอร์ไลน์ได้มีข้อตกลงระหว่างสายการบินต่างๆ ดังต่อไปนี้:
ณ เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2023 เตอร์กิชแอร์ไลน์มีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:[46][47][48]
เครื่องบิน | ประจำการ | คำสั่งซื้อ | ผู้โดยสาร | หมายเหตุ | ||
---|---|---|---|---|---|---|
C | Y | รวม | ||||
แอร์บัส เอ319-100 | 6 | — | — | 132 | 132 | |
แอร์บัส เอ320-200 | 18 | — | — | 150 | 150 | |
— | 159 | 159 | ||||
แอร์บัส เอ320นีโอ | 9 | — | — | 186 | 186 | รวมเครื่องบินที่ให้บริการกับเอเจ็ต |
แอร์บัส เอ321-200 | 72 | — | 20 | 158 | 178 | |
16 | 164 | 180 | ||||
— | 194 | 194 | ||||
แอร์บัส เอ321นีโอ | 55 | 37 | 20 | 162 | 182 | รวมเครื่องบินที่ให้บริการกับเอเจ็ต[49] ส่งมอบภายในปี 2023 จัดเรียงที่นั่งแบบแอร์บัสเคบินเฟลกซ์[50] |
แอร์บัส เอ330-200 | 13 | — | 30 | 190 | 220 | จะส่งเครื่องบินเช่าคืนให้แก่ผู้ให้เช่า |
22 | 228 | 250 | ||||
24 | 255 | 279 | ||||
แอร์บัส เอ330-300 | 36 | — | 28 | 261 | 289 | |
40 | 265 | 305 | ||||
แอร์บัส เอ350-900 | 15 | 22 | 32 | 297 | 329 | คำสั่งซื้อหกลำโอนย้ายมาจากแอโรฟลอต โดยสามลำใช้การจัดเรียงที่นั่งเดิมของสายการบิน[51] |
28 | 288 | 316 | ||||
โบอิง 737-800 | 85 | — | 16 | 135 | 151 | รวมเครื่องบินที่ให้บริการกับเอเจ็ต |
12 | 153 | 165 | ||||
— | 189 | 189 | ||||
โบอิง 737-900อีอาร์ | 15 | — | 16 | 135 | 151 | |
16 | 153 | 169 | ||||
โบอิง 737 แมกซ์ 8 | 30 | 25 | 16 | 135 | 151 | รวมเครื่องบินที่ให้บริการกับเอเจ็ต[52] |
โบอิง 737 แมกซ์ 9 | 5 | — | 16 | 153 | 169 | [53] |
โบอิง 777-300อีอาร์ | 33 | — | 49 | 300 | 349 | สามลำปล่อยเช่าให้กับอินดีโก[54] |
28 | 372 | 400 | ||||
โบอิง 787-9 | 21 | 12 | 30 | 270 | 300 | เดิมจะส่งมอบภายในปี 2022 ถูกเลื่อนจากปัญหาการควบคุมคุณภาพการผลิต[55][56] |
ฝูงบินของเตอร์กิชแอร์ไลน์คาร์โก | ||||||
แอร์บัส เอ310-300F | 2 | — | สินค้า |
เช่าจากยูเอสแอลแอร์ไลน์คาร์โก[57] | ||
แอร์บัส เอ330-200F | 12 | — | สินค้า |
|||
โบอิง 747-400BCF | 2 | — | สินค้า |
|||
โบอิง 777F | 8 | — | สินค้า |
|||
รวม | 437 | 96 |
เตอร์กิชแอร์ไลน์มีอายุฝูงบินเฉลี่ย 8.5 ปี
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.