ไกสอน พมวิหาน (เมือง)
นครในประเทศลาว / From Wikipedia, the free encyclopedia
นครไกสอน พมวิหาน (ลาว: ນະຄອນໄກສອນ ພົມວິຫານ หรือ สุวรรณเขต (เดิมชื่อ เมืองคันธบุรี (ເມືອງຄັນທະບູລີ, คันทะบูลี) เป็นเมืองเอกของแขวงสุวรรณเขต ประเทศลาว ต่อมาได้เปลี่ยนเป็นเมืองไกสอน พมวิหาน เพื่อเป็นเกียรติแก่อดีตประธานประเทศ ไกสอน พมวิหาน ซึ่งเป็นชาวสุวรรณเขต เมื่อวันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2548 ซึ่งตรงกับวันเกิดปีที่ 85 ของไกสอน พมวิหาน และต่อมามีการยกฐานะขึ้นเป็น นครไกสอน พมวิหาน เมื่อเดือนเมษายน พ.ศ. 2561 และมีการพิธีประกาศยกฐานะอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 ที่ผ่านมา
นครไกสอน พมวิหาน ນະຄອນໄກສອນ ພົມວິຫານ คันธบุรี, สุวรรณเขต | |
---|---|
ตัวเมืองนครไกสอน พมวิหาน | |
พิกัด: 16°33′N 104°45′E | |
ประเทศ | ลาว |
แขวง | สุวรรณเขต |
ก่อตั้ง | พ.ศ. 2185 |
ก่อตั้ง (นคร) | เมษายน พ.ศ. 2561 |
พื้นที่ | |
• ทั้งหมด | 776.03 ตร.กม. (299.63 ตร.ไมล์) |
ความสูง | 144 เมตร (472 ฟุต) |
ประชากร (2561)[1] | |
• ทั้งหมด | 126,726 คน |
• ความหนาแน่น | 161.43 คน/ตร.กม. (418.1 คน/ตร.ไมล์) |
เขตเวลา | UTC+7 (เวลามาตรฐานลาว) |
รหัสไปรษณีย์ | 13000 |
รหัสพื้นที่ | 041 |
เป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองของลาวรองจากเวียงจันทน์ แม้ว่าเขตเมืองเก่าในยุคอาณานิคมของฝรั่งเศสริมฝั่งแม่น้ำโขงจะทรุดโทรมลง แต่จากการเชื่อมโยงเศรษฐกิจกับไทย ทำให้มีการพัฒนาเชิงพาณิชย์ใหม่ในตอนเหนือของเมืองใกล้ทั้งสะพานข้ามแม่น้ำโขงและสถานีขนส่ง
เช่นเดียวกับเมืองอื่น ๆ ในประเทศลาว นครไกสอน พมวิหาน มีประชากรเชื้อชาติลาว, ไทย, เวียดนาม และจีน รวมทั้งชนกลุ่มน้อยของลาว มีวัดพุทธที่สำคัญคือวัดไซยะพูม, มีวัดจีน, อาสนวิหารร่วมคาทอลิกแซ็งต์-เตแรซ (ฝรั่งเศส: Cocathédrale Sainte-Thérèse) และมัสยิด สะพานมิตรภาพไทย-ลาวแห่งที่ 2 ข้ามแม่น้ำโขงเชื่อมต่อกับจังหวัดมุกดาหารในประเทศไทย สะพานมีขนาดสองเลนกว้าง 12 เมตร (39 ฟุต) ยาว 1,600 เมตร (5,250 ฟุต) เปิดใช้งานเมื่อวันที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2550
รายได้ต่อหัวของประชากรเมืองไกสอน พมวิหาน อยู่ที่ 17,219,000 กีบ (2,041 เหรียญสหรัฐ) ต่อปี (พ.ศ. 2561)[1]