ไทหย่า
From Wikipedia, the free encyclopedia
ฮวาเยาไต่ (จีน: 花腰傣) เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ในตระกูลภาษาขร้า-ไท อาศัยอยู่ในอำเภอปกครองตนเองชนชาติอี๋และไท ซินผิง หรือเมืองขิ่น และอำเภอปกครองตนเองชนชาติฮาหนี อี๋ และไท ยเหฺวียนเจียง หรือเมืองจุ้ง มณฑลยูนนาน ประเทศจีน และบางส่วนอาศัยอยู่ในอำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย ประเทศไทย[2] ชนกลุ่มนี้มีวัฒนธรรมใกล้เคียงกับไทลื้อ ไทยวน ไทเขิน ไทใหญ่ และไทดำ หากแต่ไม่ได้รับศาสนาพุทธและยังนับถือผีบรรพบุรุษ มีบางส่วนที่เปลี่ยนไปนับถือศาสนาคริสต์นิกายโปรเตสแตนต์ และมีจำนวนไม่น้อยที่เปลี่ยนกลับไปนับถือผี เพียงแต่ไม่บูชาผีอื่นนอกจากวิญญาณบรรพชน และระลึกถึงคำสอนในพระคัมภีร์ไบเบิลบ้าง[3]
ชาวไทหย่าในจังหวัดเชียงราย ประเทศไทย | |
ประชากรทั้งหมด | |
---|---|
ราว 50,000 คน (พ.ศ. 2543) | |
ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ | |
จีน | 40,890 คน (พ.ศ. 2543)[1] |
ไทย | 300 คน (พ.ศ. 2547)[2] |
ภาษา | |
ไทหย่า · จีน · ไทยถิ่นเหนือ | |
ศาสนา | |
ศาสนาพื้นบ้านและคริสต์โปรเตสแตนต์ | |
กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง | |
ไทลื้อ · ไทยวน · ไทใหญ่ |
ในประเทศจีน ฮวาเยาไต่ ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในอำเภอปกครองตนเองชนชาติอี๋และไท ซินผิง (หรือ เมืองขิ่น) และอำเภอปกครองตนเองชนชาติฮาหนี อี๋ และไท ยเหฺวียนเจียง (หรือ เมืองจุ้ง) ประกอบด้วยชาติพันธุ์สามกลุ่มย่อย กลุ่มแรกคือ ไทข่า (傣卡) อาศัยอยู่ในเมืองมั่วชา (漠沙) หรือเมืองหย่า และเยาเจีย (腰街), กลุ่มที่สอง ไทชา หรือ ไททราย (傣沙) อาศัยอยู่ในเมืองมั่วซาหรือเมืองหย่าเช่นกัน และกลุ่มที่สามคือ ไทหย่า (傣雅) อาศัยอยู่ที่เมืองกาส่า (嘎洒) หรือเมืองทราย และเมืองฉุ่ยถัง (水塘) นอกจากนี้อาจจะรวม ไทจุ้ง หรือ หงจินไต่ (红金傣) ซึ่งพูดภาษาใกล้เคียงกัน อาศัยอยู่ที่เมืองยเหฺวียนซิน (元新) ทั้งหมดจะมีวัฒนธรรมและการแต่งกายใกล้เคียงกัน อาจต่างไปเล็กน้อย เช่น กลุ่มไทหย่ามักสวมเครื่องประดับที่ทำจากเงิน แต่ไทน้ำ (水傣) ชอบเครื่องประดับที่ทำจากทอง เป็นอาทิ[4] ส่วนในประเทศไทย ชาวฮวาเยาไต่ที่อพยพเข้ามาจะถูกเรียกรวม ๆ ว่า ไทหย่า เพราะล้วนอพยพมาจากเมืองหย่าดุจกัน[2]