เลขมาตรฐานสากลประจำหนังสือ
รหัสที่กำหนดขึ้นให้ใช้กับสิ่งพิมพ์ประเภทหนังสือทั่วไป / From Wikipedia, the free encyclopedia
เลขมาตรฐานสากลประจำหนังสือ (อังกฤษ: International Standard Book Number) หรือ ไอเอสบีเอ็น (ตัวย่อ: ISBN) เป็นรหัสที่กำหนดขึ้นให้ใช้กับสิ่งพิมพ์ประเภทหนังสือทั่วไป มีจุดมุ่งหมายให้เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของหนังสือแต่ละเรื่อง เพื่ออำนวยความสะดวกในการควบคุมข้อมูลสิ่งพิมพ์ ในด้านการสั่งซื้อ การขาย การบริการ การเงิน และการนำสินค้าออกจำหน่ายไปยังสำนักพิมพ์ในประเทศต่าง ๆ โดยผู้จัดพิมพ์จะต้องจ่ายค่าธรรมเนียมซื้อเลขมาตรฐานสากลประจำหนังสือ ISBN จากหน่วยงานในเครือของ International ISBN Agency[1]
ไอเอสบีเอ็น มีรหัสเลข 13 ตัวในบาร์โค้ด | |
ตัวย่อ | ISBN |
---|---|
เริ่ม | ค.ศ. 1970; 54 ปีที่แล้ว (1970) |
ผู้บริหาร | International ISBN Agency |
จำนวนอักษร | 13 (เดิม 10) |
เลขโดดตรวจสอบ | Weighted sum |
ตัวอย่าง | 978-3-16-148410-0 |
เว็บไซต์ | isbn-international.org |
ระบบ ISBN ถูกสร้างขึ้นในสหราชอาณาจักรในปี พ.ศ. 2509 โดยบริษัทผู้จัดพิมพ์และขายหนังสือ ดับเบิลยู เอช สมิธ และถูกเรียกว่า เลขมาตรฐานหนังสือ (Standard Book Numbering หรือ SBN) ต่อมา มีการนำ SBN มาใช้เป็นมาตรฐานสากล ISO 2108 ในปี พ.ศ. 2513 รหัสมาตรฐานที่คล้ายกัน หมายเลขมาตรฐานสากลประจำวารสาร (the International Standard Serial Number หรือ ISSN) ใช้สำหรับนิตยสารที่ออกตามกำหนดเวลา