ความดันโลหิตในปอดสูง

ความดันโลหิตในปอดสูง (อังกฤษ: pulmonary hypertension) เป็นการเพิ่มขึ้นของความดันเลือดในหลอดเลือดแดงสู่ปอดและหลอดเลือดดำจากปอดหรือหลอดเลือดในปอดหลอดอื่น ๆ ซึ่งนำมาสู่อาการหายใจลำบาก, เวียนศีรษะ, หมดสติชั่วคราว, ขาบวม หรืออาการอื่น ๆ ความดันโลหิตในปอดสูงอาจเกิดขึ้นได้อย่างเฉียบพลัน อาการนี้ถูกบัญญัติขึ้นโดย แอ็นสท์ ฟอน รอมแบร์ก (Ernst von Romberg) ในปี ค.ศ. 1891^[7] ปัจจุบันยังเป็นการยากที่จะอธิบายสาเหตุของโรคนี้อย่างชัดเจน โรคนี้ทำให้มีผู้เสียชีวิตปีละราว 125–150 คนในสหรัฐอเมริกา และมีอัตราผู้ป่วยที่ 4 ต่อประชากร 1,000 คนในสหรัฐ และ 6 ต่อประชากร 1,000 คนในยุโรป สตรีมีความเสี่ยงที่จะเป็นโรคนี้มากกว่าผู้ชาย^[8]

ความดันโลหิตในปอดสูง
ชื่ออื่น	Pulmonary arterial hypertension,[1] Ayerza syndrome[2]
จุลภาพแสดงรอยรูปตาข่ายในปอดในภาวะความดันโลหิตในปอดสูง
สาขาวิชา	Pulmonology, cardiology
อาการ	Chest pain, fatigue[3]
การตั้งต้น	20 to 60 years old[4]
ระยะดำเนินโรค	Long term[1]
สาเหตุ	Unknown[1]
ปัจจัยเสี่ยง	Family history, pulmonary embolism, HIV/AIDS, sickle cell disease, cocaine use, COPD, sleep apnea, living at high altitudes[5][4]
วิธีวินิจฉัย	Following ruling out other potential causes[1]
การรักษา	Supportive care, various medications, lung transplantation[1][6]
ยา	Epoprostenol, treprostinil, iloprost, bosentan, ambrisentan, macitentan, sildenafil[1]
ความชุก	1,000 new cases a year (US)[2]

สัญญาณและอาการ

สัญญาณและอาการของการเกิดความดันโลหิตในปอดสูง ประกอบด้วยลักษณะต่อไปนี้:^[9]

หายใจลำบาก เจ็บหน้าอก ชีพจรเร็วขึ้น เจ็บด้านขวาของท้อง

เบื่ออาหาร ปวดหัวอ่อน ๆ ขาหรือข้อเท้าพอง เขียวคล้ำ

นอกจากนี้ การเสพสารประเภทโคเคน, เมทแอมเฟตามีน (ยาบ้า), เอทานอล ซึ่งนำไปสู่ภาวะตับแข็ง หรือการสูบบุหรี่ ก็เป็นปัจจัยเสี่ยงที่ทำให้เกิดโรคได้^[10]