คำถามยอดนิยม
ไทมไลน์
แชท
มุมมอง
จังหวัดของประเทศอินโดนีเซีย
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
Remove ads
จังหวัด (อินโดนีเซีย: provinsi) ของประเทศอินโดนีเซีย คือเขตการปกครองที่ใหญ่ที่สุด 38 เขตของประเทศและชั้นสูงสุดของรัฐบาลระดับท้องถิ่น เดิมเรียกว่า "ภูมิภาคระดับ 1" (Daerah Tingkat I) จังหวัดแบ่งออกเป็นอำเภอ (kabupaten) และนคร (kota) ซึ่งเดิมเรียกรวมกันว่า "ภูมิภาคระดับ 2" (Daerah Tingkat II) อำเภอและนครแบ่งออกเป็นตำบล (kecamatan)
Remove ads
จังหวัดในปัจจุบัน
สรุป
มุมมอง
อินโดนีเซียมี 38 จังหวัด โดย 9 จังหวัดในจำนวนนี้มีสถานะพิเศษ ได้แก่
-
อาเจะฮ์, สำหรับการใช้กฎหมาย ชะรีอะฮ์ เป็นกฎหมายภูมิภาคของจังหวัด -
จาการ์ตา เป็นเมืองหลวง -
เขตพิเศษยกยาการ์ตา มีสุลต่านฮาเมงกูบูโวโน เป็นผู้ว่าราชการ และปากู อาลัม เป็นรองผู้ว่าราชการ -
ปาปัว เพื่อให้มีการดำเนินการพัฒนาอย่างยั่งยืน -
ปาปัวตะวันตก เพื่อให้มีการดำเนินการพัฒนาอย่างยั่งยืน -
ปาปัวกลาง เพื่อให้มีการดำเนินการพัฒนาอย่างยั่งยืน -
ปาปัวใต้ เพื่อให้มีการดำเนินการพัฒนาอย่างยั่งยืน -
ปาปัวที่สูง เพื่อให้มีการดำเนินการพัฒนาอย่างยั่งยืน -
ปาปัวตะวันตกเฉียงใต้ เพื่อให้มีการดำเนินการพัฒนาอย่างยั่งยืน
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
จังหวัดได้รับการจัดกลุ่มอย่างเป็นทางการออกเป็นเจ็ดหน่วยทางภูมิศาสตร์
.svg){kind=small}
Remove ads
อดีตจังหวัด
สรุป
มุมมอง
.svg)
.svg)
เกาะสุมาตราที่มีสามจังหวัด (ค.ศ. 1948–1956) (ซ้าย) และเกาะซูลาเวซีที่มีสองจังหวัด (ค.ศ. 1960–1964) พร้อมทั้งเส้นเขตเทศบาลปัจจุบัน
ในประเทศอินโดนีเซียขณะประกาศเอกราชมี 8 จังหวัด โดยจังหวัดชวาตะวันตก, ชวากลาง, ชวาตะวันออก และมาลูกูยังคงปรากฏอยู่ในปัจจุบัน ในขณะที่จังหวัดสุมาตรา, กาลีมันตัน, ซูลาเวซี และนูซาเติงการา (เดิมมีชื่อว่าซุนดาน้อย) ถูกยุบเลิกและแบ่งพื้นที่ไปตั้งเป็นจังหวัดใหม่ จังหวัดสุมาตรากลางปรากฏอยู่ระหว่าง ค.ศ. 1948–1957 ส่วนติมอร์ตะวันออกถูกผนวกเข้ามาเป็นจังหวัดใน ค.ศ. 1976 จนกระทั่งมีการถ่ายโอนอำนาจให้แก่องค์การบริหารช่วงเปลี่ยนผ่านแห่งสหประชาชาติในติมอร์ตะวันออกใน ค.ศ. 1999 ก่อนจะเป็นเอกราชใน ค.ศ. 2002
ในอดีตมีแผนที่จะจัดตั้งจังหวัดปาปัวกลางจากดินแดนปาปัว โดยให้ตีมีกาเป็นเมืองหลัก แต่แผนถูกยกเลิกใน ค.ศ. 2001[1]
Remove ads
อ้างอิง
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads