ดอกไม้ประจำชาติของสาธารณรัฐจีน

ดอกไม้ประจำชาติของสาธารณรัฐจีน หรือ ไต้หวัน คือดอกบ๊วย (plum blossom) ได้รับการกำหนดให้เป็นดอกไม้ประจำชาติโดยสภาบริหาร (Executive Yuan) แห่งสาธารณรัฐจีน หรือปัจจุบันคือรัฐบาลไต้หวัน เมื่อวันที่ 21 กรกฎาคม ปี ค.ศ. 1964^[1] ดอกบ๊วยมีชื่อเรียกในภาษาจีนว่า เหมย์ฮฺวา (จีน: 梅花; พินอิน: méihuā) เป็นดอกไม้ที่มีสัญลักษณ์หมายถึงความเข้มแข็ง มั่นคงและอุตสาหะ เนื่องจากดอกบ๊วยสามารถบานสะพรั่งที่สุดได้แม้ท่ามกลางหิมะในฤดูหนาว^[2][3]

ดอกบ๊วย

The Chinese Taipei Olympic flag uses a plum blossom design.

ต้นบ๊วยมักมีอายุยืนยาว จึงมักพบต้นบ๊วยโบราณได้ทั่วไปในประเทศจีน ที่เมืองฮวังเหมย์ (อังกฤษ: Yellow Mei; จีนตัวย่อ: 黄梅县; จีนตัวเต็ม: 黃梅縣; พินอิน: Huángméi Xiàn) ในมณฑลหูเป่ย์ (อังกฤษ: Hubei; จีน: 湖北省; พินอิน:  Húběi Shěng) มีต้นบ๊วยอายุกว่า 1,600 ปี จากสมัยราชวงศ์จินที่ยังคงออกดอกงดงาม

เกสรทั้งสามของดอกบ๊วยมีความหมายถึง "หลัก 3 ประการแห่งประชาชน" (อังกฤษ: Three Principles of the People; จีนตัวเต็ม: 三民主義; จีนตัวย่อ:三民主义) หรือที่เรียกกันว่า "ลัทธิไตรราษฎร์" (ซานหมินจู่อี้) ของผู้เป็น "บิดาของชาติ" คือ ซุนยัตเซ็น (Sun Yat-sen, 孫逸仙) ^[1] ในขณะที่กลีบดอกทั้งห้ากลีบหมายถึง ร้ฐธรรมนูญการปกครองแบบ 5 สภา (The five branches of the government หรือ The Five Yuans)  ได้แก่ (1) สภาบริหาร (The Executive Yuan) (2) สภานิติบัญญัติ (The Legislative Yuan) (3) สภาตุลาการ (The Judical Yuan) (4) สภาตรวจสอบและคัดเลือก (The Examination Yuan) (5) สภาควบคุม (The Control yuan) เป็นส่วนของการบริหารประเทศสูงสุด ^[1][3]

ดอกบ๊วยยังเคยได้รับการเสนอชื่อให้เป็นดอกไม้ประจำชาติของสาธารณรัฐประชาชนจีน (ไทย: จีน; อังกฤษ: People's Replublic of China (RPC); จีนตัวย่อ: 中华人民共和国; จีนตัวเต็ม: 中華人民共和國; พินอิน: Zhōnghuá Rénmín Gònghéguó) ด้วยเช่นกัน^[4]

เนื่องจากดอกบ๊วยนี้ยังมีความแปลกและแตกต่างจากดอกไม้อื่นคือ บานในฤดูหนาว โดยดอกบ๊วยจะผลิดอกออกมาก่อนที่ใบจะเริ่มผลิออกมาในฤดูใบไม้ผลิ ถือได้ว่าเป็นดอกไม้ดอกแรกของปี เนื่องจากจะเริ่มบานในเดือนมกราคม หรือเดือนหนึ่ง ซึ่งเป็นฤดูหนาว และเป็นดอกไม้ชนิดเดียวของฤดูนี้ จึงเป็นที่นิยมใช้เป็นดอกไม้ประดับตกแต่งในช่วงตรุษจีน

สาธารณรัฐประชาชนจีน

ปัจจุบันประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน (China) ยังไม่มีการกำหนดดอกไม้ประจำชาติ แต่โดยธรรมเนียมแล้วในหลายพื้นที่มีการกำหนดสัญลักษณ์บ่งชี้ที่มีความเกี่ยวพันกับสัญลักษณ์ประจำชาติอยู่ด้วย

ในปี ค.ศ. 1903 สมัยราชวงศ์ชิง (Qing Dynasty) ได้มีการประกาศให้ดอกโบตั๋น (อังกฤษ: peony; จีน: 牡丹; พินอิน: mǔ dān) เป็นดอกไม้สัญลักษณ์ของประเทศ ดอกโบตั๋นมีความหมายถึงความเจริญมั่งคั่ง ร่ำรวย มียศศักดิ์

ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1949 ที่รัฐบาลสาธารณรัฐประชาชนจีนเข้าปกครองประเทศจีนนั้น มิได้มีการกำหนดดอกไม้ประจำชาติไว้แต่อย่างใด เคยมีการจัดสำรวจคัดเลือกดอกไม้ประจำชาติขึ้น ในปี ค.ศ. 2005 โดยมีประชาชนเลือกดอกโบตั๋นให้เป็นดอกไม้ประจำชาติร้อยละ 41 ในขณะที่มีประชาชนร้อยละ 36 เลือกดอกบ๊วย^[5] แต่รัฐบาลก็มิได้มีการประกาศดอกไม้ประจำชาติแต่อย่างใด นักวิชาการบางคนเคยให้ข้อเสนอแนะให้มีดอกไม้ประจำชาติสองชนิด คือทั้งดอกโบตั๋นและดอกบ๊วย นอกจากนี้ยังมีดอกไม้อื่น ๆ ที่เป็นที่นิยมในประเทศจีนและอาจมีสิทธิ์เป็นดอกไม้ประจำชาติจีนได้ เช่น ดอกกล้วยไม้ ดอกมะลิ ดอกแดฟโฟดิล (daffodil) ดอกเบญจมาศ เป็นต้น

ดูเพิ่ม

• สาธารณรัฐจีน