บูฆอรอ

บูฆอรอ (อุซเบก: Buxoro/Бухоро, ออกเสียง: [buχɒˈrɒ]; ทาจิก: Бухоро, ออกเสียง: [buxɔːˈɾɔː]) หรือทับศัพท์อิงอังกฤษ บูคารา เป็นเมืองใหญ่ที่สุดอันดับห้าของประเทศอุซเบกิสถาน มีประชากร 247,644 คน (ปี 2016)^[1] และเป็นเมืองหลักของแคว้นบูฆอรอ

บูฆอรอ
นคร
จากบน และซ้ายไปขวา: มัสยิดปอยีแกลอนโดยตรงกลางของภาพเห็นหออะษานแกลยอน, อนุสรณ์ศพซามานี, ป้อมบูฆอรอ, ชอร์มีนอร์, ภาพทิวย่านเมืองเก่ายามเย็น
บูฆอรอ แสดงแผนที่อุซเบกิสถาน บูฆอรอ แสดงแผนที่เอเชียตะวันตกและเอเชียกลาง
พิกัด: 39°46′N 64°26′E
ประเทศ	อุซเบกิสถาน
แคว้น	บูฆอรอ
ตั้ง	600 ปีก่อน ค.ศ.
ปรากฏชื่อครั้งแรก	ค.ศ. 500
การปกครอง
• ประเภท	เทศบาล
• นายกเทศมนตรี	Utkir Jumaev
พื้นที่
• นคร	143.0 ตร.กม. (55.213 ตร.ไมล์)
• เขตเมือง	73.0 ตร.กม. (28.2 ตร.ไมล์)
ความสูง	225 เมตร (738 ฟุต)
ประชากร  (2017)
• นคร	279,200 คน
• ความหนาแน่น	3,824 คน/ตร.กม. (9,900 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลา	GMT +5
รหัสไปรษณีย์	2001ХХ
รหัสพื้นที่	(+998) 65
ทะเบียนพาหนะ	20 (ก่อน ค.ศ. 2008) 80-84 (ตั้งแต่ ค.ศ. 2008)
เอชดีไอ (2018)	0.734 · ที่ 5 สูง
เว็บไซต์	www.buxoro.uz
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
ชื่อที่ขึ้นทะเบียน	ศูนย์กลางประวัติศาสตร์บูฆอรอ
ประเภท	วัฒนธรรม
เกณฑ์	(ii), (iv), (vi)
ขึ้นเมื่อ	1993 (คณะกรรมการสมัยที่ 17)
เลขอ้างอิง	602
รัฐ	อุซเบกิสถาน
ภูมิภาค	เอเชียและแปซิฟิก

บูฆอรอตั้งอยู่บนเส้นทางสายไหมในอดีต มีฐานะเป็นศูนย์กลางการค้า การศึกษา วัฒนธรรม และศาสนา ภาษาแม่ของคนในบูฆอรอคือภาษาทาจิกซึ่งเป็นภาษาย่อยหนึ่งของภาษาเปอร์เซีย^[2] ในอดีต บูฆอรอเคยเป็นเมืองหลวงของจักรวรรดิซามานิด, อาณาจักรข่านบูฆอรอ และเอมิเรตบูฆอรอ รวมถึงเป็นสถานที่เกิดของอิมามอัลบุคอรี^[3] ในเมืองมีโบราณสถานมากกว่า 140 แห่ง และยูเนสโกได้ขึ้นทะเบียนตัวเมืองเก่าของบูฆอรอซึ่งประกอบด้วยมัสยิดและมัดเราะซะฮ์จำนวนมากเป็นแหล่งมรดกโลก^[4]