พืชมีท่อลำเลียง

พืชมีท่อลำเลียง (อังกฤษ: Vascular plants) หรือที่เรียกว่า Tracheophyta เป็นกลุ่มพืชขนาดใหญ่ (มีสปีชีส์ที่ยอมรับแล้วประมาณ 300,000 สปีชีส์)^[5] ซึ่งนิยามไว้ว่าเป็นพืชบกที่มีเนื้อเยื่อที่ใช้ลิกนิน (ไซเลม) สำหรับนำน้ำและแร่ธาตุไปทั่วทั้งพืช พวกเขายังมีเนื้อเยื่อที่ไม่ใช้ลิกนิน (โฟลเอม) เพื่อนำผลิตภัณฑ์จากการสังเคราะห์ด้วยแสง พืชที่มีท่อลำเลียง ได้แก่ คลับมอส หางม้า เฟิร์น พืชเมล็ดเปลือย (รวมทั้งต้นสน) และพืชดอก

พืชมีท่อลำเลียง ช่วงเวลาที่มีชีวิตอยู่: ไซลูเรียน–ปัจจุบัน, 425–0 Ma[1][2] PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N
Athyrium filix-femina
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร:	พืช Plantae
เคลด:	Embryophytes
เคลด:	Polysporangiophytes
เคลด:	พืชมีท่อลำเลียง Tracheophyta Sinnott, 1935[3] ex Cavalier-Smith, 1998[4]
การแบ่งกลุ่ม † สูญพันธุ์
พืชไร้เมล็ด †Cooksonia †Rhyniophyta †Zosterophyllophyta Lycopodiophyta †Trimerophytophyta Polypodiophyta †Progymnospermophyta การแบ่งกลุ่ม Spermatophyta †Pteridospermatophyta Pinophyta Cycadophyta Ginkgophyta Gnetophyta Magnoliophyta (angiosperms) †Bennettitales

ลักษณะเฉพาะ

นักพฤกษศาสตร์กำหนดพืชมีท่อลำเลียงด้วยคุณสมบัติหลักสามประการ:

• พืชมีท่อลำเลียงมีเนื้อเยื่อท่อลำเลียงซึ่งกระจายทรัพยากรไปทั่วพืช มีเนื้อเยื่อท่อลำเลียงสองชนิดในพืช: ไซเลมและโฟลเอม ไซเลมและโฟลเอมมีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิดและโดยทั่วไปจะอยู่ติดกันในพืช การรวมกันของหนึ่งไซเลมและหนึ่งโฟลเอมที่อยู่ติดกันเรียกว่ามัดท่อลำเลียง^[6] วิวัฒนาการของเนื้อเยื่อท่อลำเลียงในพืชทำให้พวกมันสามารถพัฒนาไปมีขนาดที่ใหญ่กว่าพืชที่ไม่มีท่อลำเลียงซึ่งขาดเนื้อเยื่อนำเฉพาะเหล่านี้จึงถูกจำกัดให้มีขนาดค่อนข้างเล็ก
• ในพืชมีท่อลำเลียงระยะการเจริญเติบโตหลักคือสปอโรไฟต์ ซึ่งสร้างสปอร์และเป็นไดพลอยด์ (มีโครโมโซมสองชุดต่อเซลล์)
• พืชมีท่อลำเลียงมีราก ใบ และลำต้นที่แท้จริง แม้ว่าบางกลุ่มจะสูญเสียลักษณะเหล่านี้ไปแล้วอย่างน้อยหนึ่งอย่างก็ตาม

ดูเพิ่ม

• ไบรโอไฟต์
• พืชไม่มีท่อลำเลียง