ฟอนต์

บทความนี้เกี่ยวกับรูปแบบอักษร ตัวเลข และสัญลักษณ์อื่น ๆ แต่ละรูปแบบที่ต่างกันไปตามความหลากหลายเช่น ขนาด น้ำหนัก ความลาดเอียง ความกว้าง และอื่น ๆ สำหรับรูปลักษณ์การออกแบบที่ไม่ขึ้นตามความหลากหลายที่ได้กล่าวมาแล้ว ดูที่ ไทป์เฟซ สำหรับความหมายอื่น ดูที่ ฟอนต์ (แก้ความกำกวม)

ในการเรียงพิมพ์แบบไทป์เฟซโลหะ ฟอนต์ หรือมีศัพท์บัญญัติว่า ชุดแบบอักษร^[1] (อังกฤษ: font หรือ fount) คือ ขนาด น้ำหนัก และสไตล์ เฉพาะของ ไทป์เฟซ ฟอนต์แต่ละแบบเป็นชุดแม่แบบที่ตรงกันสำหรับแต่ละรูปอักขระ ไทป์เฟซแต่ละตัวจะประกอบด้วยฟอนต์ต่าง ๆ ที่ออกแบบมาในแนวทางเดียวกัน

ไทป์เฟซ Bauer Bodoni พร้อมตัวอย่างฟอนต์สามตัวในไทป์เฟซดังกล่าว

ในศตวรรษที่ 21 กับการถือกำเนิดของ ฟอนต์คอมพิวเตอร์ คำว่า "ฟอนต์" และ "ไทป์เฟซ" มักจะใช้สลับกัน แม้ว่าคำว่า "ไทป์เฟซ" จะหมายถึงการออกแบบตัวพิมพ์ ในขณะที่คำว่า "ฟอนต์" หมายถึงรูปแบบเฉพาะของไทป์เฟซ เช่น ขนาด และ น้ำหนัก ^[2] ตัวอย่างเช่น ไทป์เฟซ "Bauer Bodoni " (ตัวอย่างที่แสดงไว้ที่นี่) รวมไปถึงรููปแบบ เช่น "โรมัน" (หรือ "ปกติ"), "ตัวหนา" และ "ตัวเอียงแท้" ; และอื่น ๆ ตามหลักการแล้ว คำว่า "ฟอนต์" หมายถึงรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งเหล่านี้เพียงอย่างเดียว แต่อาจพบเห็นคำนี้ถูกนำมาใช้อย่างหลวม ๆ เพื่ออ้างถึงแบบอักษรทั้งหมด เมื่อใช้ในคอมพิวเตอร์ แต่ละสไตล์จะอยู่ใน "ไฟล์ฟอนต์" ดิจิทัลที่แยกจากกัน

ทั้งในการเรียงพิมพ์และการคอมพิวเตอร์แบบดั้งเดิม คำว่า "ฟอนต์" หมายถึงกลไกการแสดงผลของไทป์เฟซ ในการเรียงพิมพ์แบบดั้งเดิม ฟอนต์จะทำจากโลหะหรือไม้: ในการพิมพ์หน้าอาจต้องใช้ฟอนต์หลายตัว หรือแม้กระทั่งไทป์เฟซหลายตัว

แม่พิมพ์โลหะ

นิรุกติศาสตร์

คำว่า font (fount ตามการสะกดแบบดั้งเดิมในภาษาอังกฤษแบบบริติช แต่ยังคงออกเสียงว่า /ˈfɒnt/) มาจากคำว่า fonte จากภาษาฝรั่งเศสยุคกลาง หมายถึง "สิ่งถูกทำให้ละลาย" ^[3] คำนี้หมายถึงกระบวนการหล่อไทป์เฟซโลหะที่โรงหล่อไทป์เฟซ

โปสเตอร์ปี 1910 โฆษณาการประมูล โดยใช้ไทป์เฟซและฟอนต์ที่หลากหลาย