ภาษาสิกขิม

ภาษาสิกขิม หรือ ภาษาภูเตีย เป็นภาษาย่อยของภาษาทิเบตใต้ มีผู้พูดจำนวนหนึ่งในชุมชนภูเตีย ทางภาคเหนือของสิกขิมชื่อเรียกในภาษาของตนเองคือ Dranjongke (Wylie: Bras-ljongs-skad)

อักษรของภาษาสิกขิม

ภาษาสิกขิม
ภูมิภาค	ภูฏาน, อินเดีย
ตระกูลภาษา	จีน-ทิเบต ตระกูลภาษาย่อยทิเบต-พม่า ภาษาทิเบต ภาษาทิเบตกลาง ภาษาสิกขิม
รหัสภาษา
ISO 639-3	sip

อักษร

ภาษาสิกขิมเขียนด้วยอักษรทิเบต ที่ได้รับอิทธิพลจากภาษาทิเบตคลาสสิก แม้ว่าสัทวิทยาและรากศัพท์ของภาษาสิกขิมจะต่างจากภาษาทิเบตคลาสสิก แต่ก็มีผู้พูดภาษาสิกขิมสำเนียงภูเตียที่อ่านออกเขียนได้ด้วยอักษรทิเบตถึง 68%

ภาษาสิกขิมและภาษาเพื่อนบ้าน

ผู้พูดภาษาสิกขิมสามารถเข้าใจภาษาซองคาที่มีรากศัพท์ใกล้เคียงกัน 65% และมีความคล้ายคลึงของรากศัพท์กับภาษาทิเบตมาตรฐาน 42% ภาษาสิกขิมยังได้รับอิทธิพลจากภาษายัลโมวาและภาษาตามัง^[1] เนื่องจากมีการติดต่อกับผู้พูดภาษาเนปาลีและภาษาทิเบตอย่างใกล้ชิด ทำให้ชาวสิกขิมจำนวนมากพูดภาษานี้ได้ด้วย^[2]