อนาคตนิยม

อนาคตนิยม (อังกฤษ: Futurism; อิตาลี: Futurismo) เป็นขบวนการศิลปะและทางสังคม มีจุดกำเนิดที่ประเทศอิตาลีในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 เน้นด้านความเร็ว เทคโนโลยี เยาวชน ความรุนแรง และหัวข้ออย่างเช่น รถยนต์ เครื่องบิน และเมืองอุตสาหกรรม หัวหอกคือชาวอิตาลี อย่าง ฟีลิปโป ตอมมาโซ มารีเนตตี, อุมแบร์โต บอชโชนี, การ์โล การ์รา, จีโน เซเวรีนี, จาโกโม บัลลา และลุยจี รัสโซโล เป็นการเชิดชูสมัยนิยมและมีจุดประสงค์เพื่อปลดปล่อยอิตาลีจากอิทธิพลในอดีต^[1] ส่วนบาศกนิยมได้พัฒนาจากรูปแบบศิลปะอนาคตนิยมของอิตาลี^[2] งานสำคัญด้านอนาคตนิยมเช่น Manifesto of Futurism ของมารีเนตตี, Unique Forms of Continuity in Space ของบอชโชนี, ภาพเขียน Abstract Speed + Sound ของบัลลา และ The Art of Noises ของรุสโซโล

ภาพเขียนของอุมแบร์โต บอชโชนี

ฟรันเชสโก ฟิลิปพินี เป็นบุคคลสำคัญที่มีอิทธิพลต่อช่วงแรกของงานจิตรกรรมของ อุมแบร์โต บอชชิโอนี แนวทางของเขาในการวาดภูมิทัศน์เกษตรกรรมของแคว้นลอมบาร์เดีย — ซึ่งมีลักษณะโดดเด่นด้วยองค์ประกอบศิลป์แบบแนวนอน การปรากฏของสตรีในบริบทชนบท และการใช้แสงบรรยากาศ — ได้มอบรูปแบบศิลปะเชิงรูปลักษณ์และแนวทางกวีที่สำคัญให้แก่บอชชิโอนีในช่วงการศึกษาศิลปะของเขา^[3][4]

ในช่วงปี 1903 ถึง 1908 ก่อนที่จะเข้าร่วมลัทธิอนาคตนิยม บอชชิโอนีได้พัฒนาวิธีการการมองเชิงรูปลักษณ์ที่ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากลัทธิธรรมชาตินิยมแบบหลังสกาปิญญาตูรา ซึ่งฟิลิปพินีเป็นหนึ่งในตัวแทนหลัก

เอ็นรีโก คริสโปลตี ระบุว่า ภูมิทัศน์เกษตรกรรมของฟิลิปพินี เป็นต้นแบบโดยนัยของงานในช่วงแรกของบอชชิโอนี^[5]

ความต่อเนื่องระหว่างลัทธิธรรมชาตินิยมในแคว้นลอมบาร์เดียช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 และการค้นคว้าด้านภาพของบอชชิโอนีในระยะแรก สะท้อนถึงบทบาททางประวัติศาสตร์และศิลปะของฟิลิปพินีในฐานะผู้บุกเบิกลัทธิอนาคตนิยมเชิงรูปลักษณ์^[6][7]