คู

คู เป็นโพรงหรือแอ่งในพื้นดินที่โดยปกติมีความลึกมากกว่าความกว้าง (ส่วนร่องธารหรือลำเหมืองจะมีความกว้างมากกว่าความลึก) และแคบกว่าเมื่อเทียบกับความยาว (ตรงข้ามกับหลุม)^[1]

ขณะวางท่อแก๊สในคู

ในทางธรณีวิทยา คูเกิดจากการกัดกร่อนโดยแม่น้ำหรือการเคลื่อนที่ของการแปรสัณฐานแผ่นธรณีภาค ในสาขาวิศวกรรมโยธา มักสร้างคูขึ้นมาเพื่อติดตั้งโครงสร้างพื้นฐานหรืออรรถประโยชน์ใต้ดิน (เช่น ท่อแก๊ส ท่อน้ำ หรือสายโทรศัพท์) หรือติดตั้งภายหลังเพื่อเข้าถึงสิ่งดังกล่าว นอกจากนี้ยังมีการขุดคูเพื่อความมุ่งหมายป้องกันทางทหาร (เรียก สนามเพลาะ) ในทางโบราณคดี "วิธีคู" (trench method) ใช้สำหรับค้นหาและขุดค้นซากโบราณหรือเพื่อขุดเข้าชั้นดินตะกอน

ธรณีวิทยา

ร่องลึกบางแห่งเกิดจากการกัดเซาะของน้ำที่ไหลผ่านหรือธารน้ำแข็ง (ซึ่งอาจหายไปนานแล้ว) ร่องลึกบางแห่ง เช่นหุบเขาที่แยกกันหรือร่องลึกใต้ทะเลเกิดจากการเคลื่อนตัวทางธรณีวิทยาของแผ่นเปลือกโลกร่องลึกใต้ทะเลบางแห่งได้แก่ร่องลึกมาเรียนาและร่องลึกอะลูเชียน ร่องลึกเดิมมีลักษณะทางธรณีฟิสิกส์ค่อนข้างลึก (ประมาณ 10 กิโลเมตร (6.2 ไมล์)) เป็นเส้นตรงและแคบ และเกิดจากการมุดตัวของแผ่นเปลือกโลกเมื่อแผ่นเปลือกโลกมาบรรจบกัน

วิศวกรรมโยธา

ใน สาขา วิศวกรรมโยธาของการก่อสร้างและการบำรุงรักษาโครงสร้างพื้นฐาน ร่องน้ำมีบทบาทสำคัญ ร่องน้ำใช้สำหรับติดตั้งโครงสร้างพื้นฐานหรือสาธารณูปโภคใต้ดิน (เช่นท่อส่งก๊าซท่อประปา สาย สื่อสารและท่อส่ง ) ที่อาจกีดขวางหรือเสียหายได้ง่ายหากติดตั้งไว้เหนือพื้นดิน ร่องน้ำมีความจำเป็นในภายหลังสำหรับการเข้าถึงการติดตั้งเหล่านี้เพื่อให้บริการ อาจสร้างร่องน้ำเพื่อค้นหาท่อและโครงสร้างพื้นฐานอื่นๆ ที่ไม่ทราบตำแหน่งที่แน่นอนอีกต่อไป ("ร่องน้ำค้นหา" หรือ "ช่องค้นหา")

ทางเลือกอื่นสำหรับการขุดร่องคือการสร้างอุโมงค์สาธารณูปโภคอุโมงค์ดังกล่าวอาจขุดได้โดยการขุดเจาะหรือทำร่องสำหรับ การก่อสร้าง แบบตัดและกลบข้อดีของอุโมงค์สาธารณูปโภคคือลดการใช้บ่อพักน้ำเพื่อการบำรุงรักษา ย้ายตำแหน่งได้ในครั้งเดียว การขุดและซ่อมแซมน้อยลงเมื่อเทียบกับท่อสายเคเบิลแยกสำหรับแต่ละสาย เมื่อทำแผนที่ไว้อย่างดีแล้ว ก็จะทำให้เข้าถึงสาธารณูปโภคทั้งหมดได้อย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องขุดร่องทางเข้าหรือใช้แผนที่สาธารณูปโภคที่ซับซ้อนและมักจะไม่แม่นยำ