สายตาเอียง

สายตาเอียง (อังกฤษ: Astigmatism) เป็นหนึ่งในภาวะกำลังหักเหแสงของตาผิดปกติจากความอสมมาตรแบบหมุนในกำลังการรวมแสงของตาที่ทำให้ให้เกิดอาการตามัวหรือผิดเพี้ยนในระยะใดก็ตาม^[1] อาการอื่น ๆ ได้แก่ตาล้า, ปวดหัว และมีปัญหาในการขับยานพาหนะในยามค่ำคืน^[1] สายตาเอียงมักเกิดขึ้นตั้งแต่เกิดและสามารถพัฒนาหรือเปลี่ยนแปลงได้ในภายหลัง^[5] ถ้าอาการนี้เกิดขึ้นในช่วงแรกแล้วไม่ไปรักษา อาจส่งผลให้เกิดตาขี้เกียจ^[2]

สายตาเอียง
ตัวอักษรเบลอจากเลนส์สายตาเอียงในระยะต่าง ๆ
สาขาวิชา	จักษุวิทยา, ทัศนมาตรศาสตร์
อาการ	ตามัวหรือผิดเพี้ยนในทุกระยะ, ตาล้า, ปวดหัว[1]
ภาวะแทรกซ้อน	ตาขี้เกียจ[2]
สาเหตุ	ไม่เป็นที่กระจ่าง[3]
วิธีวินิจฉัย	การตรวจตา[1]
การรักษา	แว่นตา, เลนส์สัมผัส, ผ่าตัด[1]
ความชุก	ผู้ใหญ่ร้อยละ 30 ถึง 60 (ยุโรป, เอเชีย)[4]

สาเหตุของสายตาเอียงยังไม่เป็นที่กระจ่าง อย่างไรก็ตาม เชื่อว่ามีปัจจัยทางพันธุศาสตร์เป็นส่วนเกี่ยวข้องบางส่วน^[3][4] กลไกพื้นฐานเกี่ยวข้องกับส่วนโค้งที่ผิดปกติของกระจกตา หริอความผิดปกติในเลนส์ตา^[1][3] โดยสามารถวินิจฉัยได้ผ่านการตรวจตา^[1]

ปัจจุบันมีวิธีการรักษาสามแบบ: แว่นตา, เลนส์สัมผัส และผ่าตัด^[1] โดยแว่นตานั้นทำได้ง่ายที่สุด^[1] เลนส์สัมผัสทำให้มีลานสายตาที่กว้างกว่าเดิม^[1] ส่วนการผ่าตัดรักษาภาวะสายตาผิดปกติเปลี่ยนรูปร่างของตาถาวร^[1]

ในทวีปยุโรปและเอเชีย มีผู้ใหญ่ที่เป็นสายตาเอียงระหว่างร้อยละ 30 ถึง 60^[4] ผู้คนทุกวัยมีโอกาสเป็นสายตาเอียง^[1] อาการสายตาเอียงได้รับการรายงานครั้งแรกโดยโทมัส ยังใน ค.ศ. 1801^[3][6]

ดูเพิ่ม

• สายตาสั้น
• สายตายาว