สารละลาย

ทางเคมี สารละลาย (อังกฤษ: solution) คือสารผสมที่เป็นเนื้อเดียวกัน ซึ่งมีสสารหนึ่งชนิดหรือมากกว่าเป็นตัวละลาย ละลายอยู่ในสารอีกชนิดหนึ่งซึ่งเป็นตัวทำละลาย ไม่เพียงแต่ของแข็งที่สามารถละลายในของเหลว เหมือนเกลือหรือน้ำตาลที่ละลายในน้ำ (หรือแม้แต่ทองคำที่ละลายในปรอทแล้วเกิดเป็นอะมัลกัม (amalgam)) แต่ก๊าซก็สามารถละลายในของเหลวได้ เช่น คาร์บอนไดออกไซด์หรือออกซิเจนสามารถละลายในน้ำได้

• สารละลายอุดมคติ (ideal solution) คือการที่ปฏิกิริยาระหว่าง โมเลกุล ของตัวทำละลายกระทำซึ่งกันและกันมีค่าเท่ากับปฏิกิริยาระหว่างตัวทำละลายกับตัวถูกละลาย แล้วคุณสมบัติของสารละลายในอุดมคติสามารถคำนวณได้โดยผลรวมเชิงเส้น (linear combination) ของคุณสมบัติของส่วนประกอบของตัวมัน

• ตัวทำละลาย (solvent) ตามความหมายแบบเดิมคือ สารในสารละลายที่มีปริมาณมากกว่าตัวถูกละลาย ถ้าทั้งตัวถูกละลายและตัวทำละลายมีปริมาณเท่ากัน (เช่น สารละลายมี เอทานอล 50% และ น้ำ 50%) คำจำกัดความเกี่ยวกับตัวทำละลายและตัวถูกละลายจะมีความสำคัญน้อยลง

สารละลายเกลือแกงในน้ำ

แต่โดยทั่วไปสารที่มีปริมาณมากกว่าจะถูกกำหนดให้เป็นตัวทำละลาย

สารละลายแบ่งออกเป็นหลายประเภทดังนี้:

ตัวอย่างของสารละลาย		ตัวถูกละลาย
		ก๊าซ	ของเหลว	ของแข็ง
ตัวทำละลาย	ก๊าซ	ออกซิเจน และ ก๊าซอื่นใน ไนโตรเจน (อากาศ)	ไอน้ำ ใน อากาศ (ความชื้น)	กลิ่น ของของแข็งเป็นผลมาจากโมเลกุลของของแข็งกระจายตัวในอากาศ
	ของเหลว	คาร์บอนไดออกไซด์ ในน้ำ (น้ำคาร์บอเนต)	เอทานอล (แอลกอฮอล์) ในน้ำ; ไฮโดรคาร์บอน หลายชนิดใน (ปิโตรเลียม)	ซูโครส (น้ำตาลทราย) ในน้ำ; โซเดียมคลอไรด์ (เกลือแกง) ในน้ำ
	ของแข็ง	ไฮโดรคาร์บอน ละลายในโลหะ; แพลทินัม ถูกศึกษาให้เป็นตัวกลางในการเก็บ	น้ำ ใน ถ่านกัมมันต์(activated charcoal) ; ความชื้นใน ไม้	เหล็กกล้า, ดูราลูมิน(duralumin) โลหะอื่น โลหะผสม

อ้างอิง

• Streitwieser, Andrew; Heathcock, Clayton H.; Kosower, Edward M. (1992). Introduction to Organic Chemistry (4th ed.). Macmillan Publishing Company, New York. ISBN 0-02-418170-6.