หนังสือนาฮูม

หนังสือนาฮูม (อังกฤษ: Book of Nahum) เป็นส่วนที่ 7 ของหนังสือสิบสองผู้เผยพระวจนะน้อยในคัมภีร์ฮีบรู ถือกันว่าเขียนโดยผู้เผยพระวจนะนาฮูม และอาจะเขียนในเยรูซาเล็มเมื่อศตวรรษที่ 7 ก่อนคริสตกาล^[1]

สำเนาต้นฉบับยุคต้นที่หลงเหลือ

ต้นฉบับดั้งเดิมเขียนในภาษาฮีบรู

บางสำเนาต้นฉบับในยุคต้นที่มีเนื้อหาของหนังสือนาฮูมเป็นภาษาฮีบรู มีลักษณะเป็นต้นฉบับเมโซเรติก ได้แก่ ฉบับไคโร (Codex Cairensis; ค.ศ. 895), ฉบับอะเลปโป (Aleppo Codex; ศตวรรษที่ 10) และฉบับเลนินกราด (Leningrad Codex; ค.ศ. 1008)^[2]

ชิ้นส่วนที่มีข้อความบางส่วนของบทนี้ในภาษาฮีบรูถูกพบในม้วนหนังสือเดดซี ได้แก่ 4QpNah ที่รู้จักในชื่อ "คำอธิบายนาฮูม" (Nahum Commentary; ศตวรรษที่ 1 ก่อนคริสกาล);^[3][4] 4Q82 (4QXII^g; ศตวรรษที่ 1 ก่อนคริสกาล).^[5][6][7] และ Wadi Murabba'at MurXII (คริสต์ศตวรรษที่ 1 )^[5][8]

ยังมีฉบับแปลเป็นภาษากรีกคอยนีที่รู้จักในชื่อเซปทัวจินต์ (ทำขึ้นในช่วงไม่กี่ศตวรรษสุดท้ายก่อนคริสตกาล) บางสำเนาต้นฉบับที่หลงเหลือในเซปทัวจินต์ ได้แก่ ฉบับวาติกัน (Codex Vaticanus; B; ${\displaystyle {\mathfrak {G}}}$^B; คริสต์ศตวรรษที่ 4), ฉบับซีนาย (Codex Sinaiticus; S; BHK: ${\displaystyle {\mathfrak {G}}}$^S; คริสต์ศตวรรษที่ 4), ฉบับอะเล็กซานเดรีย (Codex Alexandrinus; A; ${\displaystyle {\mathfrak {G}}}$^A; คริสต์ศตวรรษที่ 5) และฉบับมาร์ชาล (Codex Marchalianus; Q; ${\displaystyle {\mathfrak {G}}}$^Q; คริสต์ศตวรรษที่ 6)^[9][9][9]