หนังสือสุภาษิต

หนังสือสุภาษิต (อังกฤษ: Book of Proverbs; ฮีบรู: מִשְלֵי, Mišlê; กรีก: Παροιμίαι; ละติน: Liber Proverbiorum, "สุภาษิต (ของซาโลมอน)") เป็นหนังสือในส่วนที่ 3 (ที่เรียกว่าเคทูวีม) ของคัมภีร์ฮีบรู ตามธรรมเนียมถือกันว่าเป็นผลงานของกษัตริย์ซาโลมอนและนักศึกษาของพระองค์ ภายหลังปรากฏในพันธสัญญาเดิมในคัมภีร์ไบเบิลของศาสนาคริสต์^[1] เมื่อหนังสือสุภาษาิตได้รับการแปลเป็นภาษากรีกและภาษาละติน ชื่อของหนังสือก็มีรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป ในเซปทัวจินต์ (LXX) ภาษากรีกชื่อกลายเป็น Παροιμίαι (Paroimiai, "สุภาษิต"); ในวัลเกตภาษาละตินชื่อกลายเป็น Proverbia ซึ่งเป็นที่มาของชื่อหนังสือในภาษาอังกฤษว่า Book of Proverbs

หนังสือสุภาษิตไม่เป็นเพียงประชุมบทนิพนธ์ แต่ยังเป็น "รวมผลงานของรวมผลงาน" ที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบของชีวิตที่คงอยู่มานานมากกว่าสหัสวรรษ^[2] เป็นตัวอย่างของปัญญานิพนธ์ในคัมภีร์ไบเบิล และเป็นการตั้งคำถามเกี่ยวกับค่านิยม พฤติกรรมทางศีลธรรม ความหมายของชีวิตมนุษย์ และการประพฤติที่ถูกต้อง^[3] และรากฐานของเทววิทยาของหนังสือสุภาษิตคือ "ความยำเกรงพระเจ้า (มีความหมายถึงการยอมจำนนต่อพระประสงค์ของพระเจ้า) เป็นจุดเริ่มต้นของปัญญา"^[4] ปัญญาได้รับการยกย่องจากบทบาทในการทรงสร้างของพระเจ้า พระเจ้าทรงครอบครองปัญญาก่อนสิ่งอื่นใด และพระองค์ทรงควบคุมความวุ่นวายผ่านทางปัญญา และด้วยเหตุที่มนุษย์มีชีวิตและความเจริญรุ่งเรืองจากการทรงสร้างของพระเจ้า การแสวงปัญญาจึงเป็นแก่นแท้และเป้าหมายของชีวิต^[5]

หนังสือสุภาษิตแบ่งออกเป็นส่วนต่าง ๆ ได้แก่ การเชื้อเชิญเริ่มต้นให้เข้าหาปัญญา ความแตกต่างระหว่างคนฉลาดกับคนโง่ และวจนิพนธ์ทางศีลธรรมในหัวข้อต่าง ๆ บทที่ 25–29 กล่าวถึงความยุติธรรม คนชั่วร้าย คนรวย และคนจน ส่วนบทที่ 30 เกี่ยวกับ "ถ้อยคำของอากูร์" เกี่ยวกับสิ่งทรงสร้างและพระกำลัง^[6][7]

โครงสร้าง

ม้วนหนังสือสุภาษิต

หนังสือสุภาษิตแบ่งกลุ่มสุภาษิตตามคำนำขึ้นต้นดังต่อไปนี้:

• สุภาษิต 1–9: "บรรดาสุภาษิตของซาโลมอน ผู้เป็นกษัตริย์แห่งอิสราเอลและโอรสของดาวิด"
• สุภาษิต 10–22:16: "บรรดาสุภาษิตของซาโลมอน"
• สุภาษิต 22:17–24:22: "ถ้อยคำของคนมีปัญญา"
• สุภาษิต 24:23–34: "ข้อความเหล่านี้เป็นคำกล่าวของคนมีปัญญาด้วย"
• สุภาษิต 25–29: "ต่อไปนี้เป็นบรรดาสุภาษิตของซาโลมอนด้วยเหมือนกัน ซึ่งคนของเฮเซคียาห์ กษัตริย์ยูดาห์ได้คัดลอกไว้"
• สุภาษิต 30: "ถ้อยคำของอากูร์"
• สุภาษิต 31:1–9: "ถ้อยคำของเลมูเอล พระราชาแห่งมัสสา พระราชชนนีตรัสสอนคำนี้แก่พระองค์"
• สุภาษิต 31:10–31: ภรรยาที่เลิศประเสริฐ^[8]

ดูเพิ่ม

• "คนโง่ที่ทำความโง่ซ้ำแล้วซ้ำอีก ก็เหมือนสุนัขที่กลับไปหาสิ่งที่มันสำรอกออกมา"
• สุภาษิต 30
• สุภาษิต 31