หมู่เกาะมาร์เคซัส

หมู่เกาะมาร์เคซัส (อังกฤษ: Marquesas Islands; ฝรั่งเศส: Îles Marquises, Archipel des Marquises หรือ Marquises; มาร์เคซัสเหนือ: Te Henua Enana; มาร์เคซัสใต้: Te Fenua ʻEnata) เป็นหมู่เกาะภูเขาไฟในเฟรนช์พอลินีเชีย อาณานิคมโพ้นทะเลของฝรั่งเศสในมหาสมุทรแปซิฟิกตอนใต้ โดยมีจุดสูงสุดคือยอดเขาโออาเว (Mont Oave) บนเกาะอูอาโปอู ด้วยความสูงเหนือระดับน้ำทะเล 1,230 เมตร (4,035 ฟุต)^[3]

หมู่เกาะมาร์เคซัส

ธงหมู่เกาะมาร์เคซัส
ภูมิศาสตร์
ที่ตั้ง	มหาสมุทรแปซิฟิก
พิกัด	9°27′S 139°23′W
กลุ่มเกาะ	พอลินีเชีย
เกาะทั้งหมด	15
เกาะหลัก	นูกูฮีวา, อูอาโปอู, อูอาฮูกา, ฮีวาโออา, ฟาตูฮีวา, ตาฮูอาตา
พื้นที่	1,049.3 ตารางกิโลเมตร (405.1 ตารางไมล์)[1]
ระดับสูงสุด	1,230 ม. (4040 ฟุต)
จุดสูงสุด	เขาโออาเว (อูอาโปอู)
การปกครอง
ฝรั่งเศส
อาณานิคมโพ้นทะเล	เฟรนช์พอลินีเชีย
เมืองใหญ่สุด	ไตโอฮาเอ (ประชากร 2,183 (2017[2]) คน)
ประชากรศาสตร์
ประชากร	9,346 (2017[2])
ความหนาแน่น	8.9/กม.2 (23.1/ตารางไมล์)
ภาษา	ฝรั่งเศส, มาร์เคซัส
ข้อมูลอื่น ๆ
เขตเวลา	UTC−9:30

เตเฮนูอาเอนาตา – หมู่เกาะมาร์เคซัส *
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
ป่าดิบชื้นบนเกาะฟาตูฮีวา
ประเทศ	ฝรั่งเศส
ภูมิภาค **	เอเชียและแปซิฟิก
ประเภท	มรดกแบบผสม
เกณฑ์พิจารณา	(iii), (vi), (vii), (ix), (x)
อ้างอิง	1707
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	2024 (คณะกรรมการสมัยที่ 46)
พื้นที่	345,749 เฮกตาร์
พื้นที่กันชน	6,841 เฮกตาร์
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

งานวิจัยทางโบราณคดีชี้ให้เห็นว่าหมู่เกาะนี้ถูกนักเดินทางจากพอลินีเชียตะวันตกตั้งอาณานิคมในคริสต์ศตวรรษที่ 10^[4] หลายศตวรรษต่อมา หมู่เกาะนี้ยังคงมี "วัฒนธรรม ชีววิทยา และภาษาที่มีความสม่ำเสมออย่างน่าทึ่ง"^[5] หมู่เกาะมาร์เคซัสได้รับชื่อมาจากภรรยาของมาร์ควิสแห่งกัญเญเต (Marqués de Cañete) เจ้าเขตอุปราชแห่งเปรูของสเปนในคริสต์ศตวรรษที่ 16 โดยอัลบาโร เด เมนดัญญา นักสำรวจชาวสเปนที่เดินทางพบหมู่เกาะนี้ใน ค.ศ. 1595 ต่อมานักสำรวจชาวอังกฤษชื่อ กัปตันเจมส์ คุก ได้เดินเรือมาถึงใน ค.ศ. 1775 ตกอยู่ใต้การปกครองของฝรั่งเศสใน ค.ศ. 1842 แต่การตั้งถิ่นฐานของฝรั่งเศสมีขึ้นหลัง ค.ศ. 1870

เมืองหลวงชื่อไตโอฮาเอ ตั้งอยู่บนเกาะนูกูฮีวา หมู่เกาะมีประชากร 9,346 คน จากการสำรวจประชากรในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2017^[2]