ห้ามมีพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากเรา

ห้ามมีพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากเรา^[1][2] หรือ จงนมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าองค์เดียวของท่าน^[3] (อังกฤษ: Thou shalt have no other gods before me) เป็นหนึ่งในข้อบทบัญญัติสิบประการ ซึ่งพระยาห์เวห์ได้ประทานให้กับชนชาติอิสราเอลผ่านทางโมเสส ซึ่งเป็นบัญญัติข้อที่ 1 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบเซปตัวจินต์ แบบไฟโล แบบออกัสตินแห่งฮิปโป แบบคำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก แบบลูเทอแรน และแบบคริสตจักรปฏิรูป และเป็นบัญญัติข้อที่ 2 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบทาลมุด

บัญญัติข้อนี้มีบันทึกในหนังสืออพยพ 20:3 และหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 5:7 ในคัมภีร์ฮีบรูหมวดโทราห์ของศาสนายูดาห์ และในคัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาเดิมของศาสนาคริสต์

ห้าม​มี​พระ‍เจ้า​อื่น‍ใด​นอก‍เหนือ‍จาก​เรา

— หนังสืออพยพ 20:3

เนื้อหา

ห้ามมีพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากเรา บัญญัติข้อนี้ห้ามการนับถือพระหลายองค์อันเป็นลักษณะเด่นของศาสนาทั้งหลายในโลกตะวันออกใกล้สมัยโบราณ อิสราเอลต้องไม่นมัสการหรือออกนามพระต่าง ๆ ของชนชาติอื่น แต่พระเจ้าทรงบัญชาให้พวกเขายำเกรงและปรนนิบัติพระองค์เท่านั้น^[4][5]

เมื่อนำบัญญัติข้อนี้มาประยุกต์ใช้กับผู้เชื่อในพันธสัญญาใหม่ บัญญัติข้อนี้มีความหมายอย่างน้อย 3 ประการต่อไปนี้

1. การนมัสการของผู้เชื่อจะต้องมุ่งไปที่พระเจ้าพระองค์เดียวเท่านั้น จะไม่มีการนมัสการ การอธิฐาน หรือการแสวงหาการทรงนำและการช่วยเหลือจาก "พระเจ้าอื่นใด" วิญญาณใดหรือผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว^[6][7][8][9] บัญญัติข้อแรกนี้ต่อต้านการนมัสการวิญญาณต่าง ๆ (นั่นคือ วิญญาณชั่ว) โดยการติดต่อกับวิญญาณ การทำนาย การกราบไหว้รูปเคารพในลักษณะต่าง ๆ กัน^[10]
2. ผู้เชื่อจะต้องอุทิศตัวแด่พระเจ้าอย่างสิ้นเชิง พระเจ้าเท่านั้นที่จะนำชีวิตของพวกเขาได้โดยผ่านพระประสงค์ที่ทรงเปิดเผยและพระคัมภีร์ที่ได้รับการดลใจ^[11]
3. ผู้เชื่อจะต้องตั้งจุดประสงค์ในชีวิตอยู่ที่การแสวงหาและรักพระเจ้าด้วยสิ้นสุดจิต สุดใจ และสุดกำลัง โดยพึ่งพาพระองค์สำหรับการจัดเตรียมสิ่งดีสำหรับชีวิตของพวกเขา^{[12][13][14][15]}