อักษรปยู

อักษรปยูเป็นระบบการเขียนที่ใช้เขียนภาษาปยู ภาษาจีน-ทิเบตที่สูญหายแล้ว ซึ่งโดยหลักมีผู้พูดในพื้นที่ประเทศพม่าตอนกลางในปัจจุบัน อักษรนี้อิงจากอักษรพราหมีในอินเดียเหนือและใต้ หลักฐานที่ดีที่สุดเท่าที่มีอยู่เสนอแนะว่าอักษรปยูพัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไประหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 2 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 6 ดูเหมือนว่าอักษรปยูมีอักษรต้นแบบจากอักษรกทัมพะในอินเดียตะวัันตกเฉียงใต้ จารึกปยูตอนต้นต้องมีอักษรพราหมีระหว่างบรรทัดเสมอ จนกระทั่งคริสต์ศตวรรษที่ 7 ถึง 8 ที่จารึกศรีเกษตรปรากฏเพียงอักษรปยู ไม่มีอักษรพราหมีระหว่างบรรทัด^[1]

อักษรปยู
ชนิด	อักษรสระประกอบ
ช่วงยุค	ค.ศ. 350 - 1200
ทิศทาง	ซ้ายไปขวา
ภาษาพูด	ภาษาปยู
อักษรที่เกี่ยวข้อง
ระบบแม่	อักษรไซนายดั้งเดิม ชุดตัวอักษรฟินิเชีย ชุดตัวอักษรแอราเมอิก พราหมี กทัมพะ อักษรปยู
ยูนิโคด
ช่วงยูนิโคด	ไม่มีในยูนิโคด

จารึกเมียเซดี ป. ค.ศ. 1112–1113 ส่วนภาษาปยู

จารึกภาษาปยูจาหพิพิธภัณฑ์โบราณคดีฮะลี่น ประเทศพม่า

จารึกสำคัญหลายแห่งเขียนในภาษาสันสกฤตและบาลี ร่วมกับอักษรปยู แหล่งโบราณคดีปยูใช้อักษรอินเดียหลากหลายรูปแบบ จากอักษรพราหมีสมัยอโศกและอักษรทมิฬ-พราหมี ทั้งสองปรากฏในช่วงศตวรรษที่ 3 ถึง 2 ก่อน ค.ศ. จนถึงอักษรคุปตะและอักษรกทัมพะที่มีอายุถึงคริสต์ศตวรรษที่ 4 ถึง 6^[1][2]

ปัจจุบันอักษรปยูยังไม่ได้ระบการบรรจุลงในยูนิโคด มีการเสนอให้รวมไว้ใน ค.ศ. 2010^[3] และมีตำแหน่งชั่วคราวในแผนงานของ Unicode Consortium^[4]