เมืองประวัติศาสตร์สุโขทัยและเมืองบริวาร

เมืองประวัติศาสตร์สุโขทัยและเมืองบริวาร^[1] เป็น 1 ใน 3 แหล่งมรดกโลกแห่งแรกของประเทศไทย ร่วมกับอุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยาและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่-ห้วยขาแข้ง (ซึ่งได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลกทางธรรมชาติแห่งแรกของประเทศไทย) หลังผ่านเกณฑ์ขององค์การศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (ยูเนสโก) โดยเมืองประวัติศาสตร์สุโขทัยและเมืองบริวารเป็นแหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรม

เมืองประวัติศาสตร์สุโขทัย และเมืองบริวาร *
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
วัดมหาธาตุในเขตอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย
พิกัด	17°01′03.7″N 99°42′13.4″E
ประเทศ	ไทย
ภูมิภาค **	เอเชียและแปซิฟิก
ประเภท	มรดกทางวัฒนธรรม
เกณฑ์พิจารณา	(i), (iii)
อ้างอิง	574
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	2534 (คณะกรรมการสมัยที่ 15)
พื้นที่	11,852 เฮกตาร์
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

สถานที่ที่ประกอบเป็นแหล่งมรดกโลก

• อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย
• อุทยานประวัติศาสตร์ศรีสัชนาลัย
• อุทยานประวัติศาสตร์กำแพงเพชร

เหตุผลที่ได้รับคัดเลือกเป็นแหล่งมรดกโลก

อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย ศรีสัชนาลัย และกำแพงเพชร ขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลกโดยใช้ชื่อ เมืองประวัติศาสตร์สุโขทัยและเมืองบริวาร ในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 15 เมื่อปี พ.ศ. 2534 ที่เมืองคาร์เทจ ประเทศตูนิเซีย โดยผ่านข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณาให้เป็นแหล่งมรดกโลก ดังนี้

• (i) - เป็นตัวแทนซึ่งแสดงผลงานชิ้นเอกที่จัดทำขึ้นด้วยการสร้างสรรค์อันฉลาด
• (iii) - เป็นสิ่งที่ยืนยันถึงหลักฐานของวัฒนธรรมหรืออารยธรรมที่ปรากฏให้เห็นอยู่ในปัจจุบันหรือว่าที่สาบสูญไปแล้ว^[2]

เมืองประวัติศาสตร์สุโขทัยและเมืองบริวารได้รับการขึ้นทะเบียนเป็น 1 ใน 3 แหล่งมรดกโลกแห่งแรกของประเทศไทย พร้อมกับนครประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยาและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่-ห้วยขาแข้งซึ่งได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลกทางธรรมชาติแห่งแรกของประเทศไทย