แอร์อินเดีย

แอร์อินเดีย (ฮินดี: एअर इंडिया) เป็นสายการบินประจำชาติของประเทศอินเดีย โดยมีฐานการบินหลักที่ท่าอากาศยานนานาชาติอินทิรา คานธีในนิวเดลี และมีสำนักงานใหญ่ในคุรุคราม^[1] แอร์อินเดียให้บริการเที่ยวบินสู่จุดหมายปลายทาง 102 แห่งในเอเชีย ยุโรป อเมริกาเหนือ ออสเตรเลียและแอฟริกา สายการบินนับเป็นสายการบินที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 16 ของทวีปเอเชีย แอร์อินเดียเป็นสมาชิกของพันธมิตรทางสายการบินสตาร์อัลไลแอนซ์

แอร์อินเดีย
एअर इंडिया

IATA ICAO รหัสเรียก AI AIC AIR INDIA
ก่อตั้ง	15 ตุลาคม ค.ศ. 1932 (92 ปี) (ในชื่อ ทาทาแอร์ไลน์)
เริ่มดำเนินงาน	29 กรกฎาคม ค.ศ. 1946 (79 ปี)
ท่าหลัก	เดลี
ท่ารอง	มุมไบ
เมืองสำคัญ	อัห์มดาบาด เบงคลูรู เจนไน ไฮเดอราบาด โกจจิ โกลกาตา ติรุวนันตปุรัม
สะสมไมล์	มหาราชคลับ
พันธมิตรการบิน	สตาร์อัลไลแอนซ์
บริษัทลูก	แอร์อินเดียคาร์โก แอร์อินเดียเอ็กซ์เพรส อัลไลแอนซ์แอร์
ขนาดฝูงบิน	210 (ไม่รวมสายการบินลูก)
จุดหมาย	94
บริษัทแม่	แอร์อินเดียลิมิเต็ด (ทาทากรุ๊ป)
สำนักงานใหญ่	คุรุคราม รัฐหรยาณา ประเทศอินเดีย
บุคลากรหลัก	N. Chandrasekaran (ประธาน) Campbell Wilson (ซีอีโอและกรรมการผู้จัดการ)
ผู้ก่อตั้ง	เจ. อาร์. ดี. ทาทา
เว็บไซต์	www.airindia.com

ประวัติ

ทาทาแอร์ไลน์

แอร์อินเดียก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1932 โดยจาฮังกีร์ ราตันจี ดาดับ ทาทาภายใต้ชื่อในขณะนั้นว่า "ทาทาแอร์ไลน์" ซึ่งเป็นบริษัทหนึ่งในกลุ่มบริษัททาทากรุ๊ป^[2] โดยในวันที่ 15 ตุลาคม ค.ศ. 1932 เป็นวันเริ่มให้บริการครั้งแรก โดยการขนส่งพัสดุไปรษณีย์ ระหว่างเมืองการาจีสู่เมืองมุมไบ โดยผ่านเมืองอาห์เมราบัด และบินกลับสู่เมืองมัทราส (เจนไน) ผ่านเมืองเบลลารี โดยนักบินอดีตทหารอากาศกองทัพสหราชอาณาจักร

ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สองสงบลง ธุรกิจการบินพาณิชย์ในอินเดียกลับมาให้บริการอีกครั้ง ทาทาแอร์ไลน์ถูกแปรรูปเป็นบริษัทมหาชนในวันที่ 29 กรกฎาคม ค.ศ. 1948 และเปลี่ยนชื่อเป็น "แอร์อินเดีย" ในปี 1948 ภายหลังอินเดียได้รับเอกราช รัฐบาลอินเดียได้เข้ามาถือหุ้นในสายการบิน 51% ทำให้แอร์อินเดียมีสถานะเป็นสายการบินแห่งชาติอินเดีย โดยมีชื่อว่า "แอร์อินเดีย อินเตอร์แนชันแนล" และได้เริ่มเปิดเส้นทางการบินระหว่างประเทศขึ้น โดยในวันที่ 8 มิถุนายน ค.ศ. 1948 ได้เปิดเส้นทางบินจากมุมไบสู่ลอนดอน ผ่านเมืองไคโรและเจนีวา โดยใช้เครื่องบิน ล็อกฮีด คอนสเตลเลชัน แอล-749A (VT-CQP) นับเป็นเที่ยวบินระยะไกลระหว่างประเทศเที่ยวแรก และในปี 1950 เปิดเส้นทางสู่ไนโรบี โดยผ่านเมืองเอเดน

ต่อมาในวันที่ 1 สิงหาคม ค.ศ. 1953 รัฐบาลอินเดียได้เข้าเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของสายการบิน ซึ่งรัฐบาลอินเดียพิจารณว่าเป็นธุรกิจที่สำคัญและต้องการที่จะเป็นผู้ควบคุมอุตสาหกรรมการบินอินเดียในขณะนั้น ขณะเดียวกันนั้นการบริการเที่ยวบินภายในประเทศของแอร์อินเดียได้ถูกโอนไปให้อินเดียนแอร์ไลน์ และในปี ค.ศ. 1954 ได้สั่งซื้อเครื่องบิน แอล-1049 ซูเปอร์คอนสเตลเลชัน และเปิดเส้นทางการบินสู่ กรุงเทพ ฮ่องกง และสิงคโปร์

ปี 1960 แอร์อินเดียอินเตอร์แนชันแนลได้เข้าสู่ยุคไอพ่นเมื่อได้รับมอบโบอิง 707-420 และเปิดเส้นทางการบินสู่เมืองนิวยอร์กผ่านเมืองลอนดอน และเปลี่ยนชื่อเป็นแอร์อินเดียดังเช่นปัจจุบัน ในวันที่ 8 มิถุนายน ค.ศ. 1962 และในวันที่ 11 มิถุนายน ปีเดียวกัน แอร์อินเดียเป็นสายการบินแรกในโลกที่ให้บริการโดยเครื่องบินไอพ่นทั้งหมด

จุดหมายปลายทาง

  จุดหมายปลายทางปัจจุบัน

  จุดหมายปลายทางในอดีต

  อินเดีย

บทความหลัก: จุดหมายปลายทางของแอร์อินเดีย

พันธมิตรทางการบิน

แอร์อินเดียเป็นสมาชิกของพันธมิตรทางการบินสตาร์อัลไลแอนซ์ลำดับที่ 27 ในวันที่ 11 กรกฎาคม ค.ศ. 2011^[3][4]

ข้อตกลงการบินร่วม

ณ เดือนธันวาคม ค.ศ. 2023 แอร์อินเดียมีข้อตกลงการทำการบินร่วมกับสายการบินดังต่อไปนี้:^[5]

• เอไอเอ็กซ์คอนเน็ก^[6] (สายการบินลูก)
• แอร์อินเดียเอกซ์เพรส (สายการบินลูก)
• แอร์มอริเชียส
• เอเชียนาแอร์ไลน์
• อาเบียงกา
• โครเอเชียแอร์ไลน์
• อียิปต์แอร์
• เอธิโอเปียนแอร์ไลน์
• อีวีเอแอร์
• ฮ่องกงแอร์ไลน์
• ล็อตโปลิชแอร์ไลน์
• ลุฟท์ฮันซ่า
• สิงคโปร์แอร์ไลน์
• ศรีลังกันแอร์ไลน์
• สวิสอินเตอร์เนชันแนลแอร์ไลน์
• ตัปปูร์ตูกัล

ข้อตกลงระหว่างสายการบิน

ณ เดือนธันวาคม ค.ศ. 2023 แอร์อินเดียมีข้อตกลงระหว่างสายการบินดังต่อไปนี้:

• อะแลสกาแอร์ไลน์^[7]
• บางกอกแอร์เวย์ส^[8]

ฝูงบิน

ฝูงบินปัจจุบัน

ณ เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2024 แอร์อินเดียมีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:^[9]

เครื่องบิน	ประจำการ	คำสั่งซื้อ	ผู้โดยสาร						หมายเหตุ
			F	C	W	Y	รวม	อ้างอิง
แอร์บัส เอ319-100	8	—	—	8	—	114	122	[10]
				—		144	144	[11]
แอร์บัส เอ320-200	4	—	—	12	—	138	150	[12]
	3			—		168	168
แอร์บัส เอ320นีโอ	51	90	—	27	—	150	162		หนึ่งลำอยู่ในลวดลายสตาร์อัลไลแอนซ์
	16			—		180	180
	7			—		186	186
แอร์บัส เอ321-200	13	—	—	12	—	170	182	[13]
แอร์บัส เอ321นีโอ	4	195	—	12	—	152	188	[14]
	2			—		180	192
	2			—		232	232
แอร์บัส เอ350-900	6	19	—	28	24	264	316		เริ่มส่งมอบปลายปี 2023[15]
แอร์บัส เอ350-1000	—	25	รอประกาศ						สั่งซื้อพร้อม 10 ตัวเลือก[16]
โบอิง 777-200แอลอาร์	3	—	8	35	—	195	238	[17]	จะถูกปลดประจำการภายในปีค.ศ. 2025[18]
	5	—	—	28	48	212	288		เช่าพร้อมกับที่นั่งเดลตาวันและคอมฟอร์ต+[19]
โบอิง 777-300อีอาร์	13	—	4	35	—	303	342	[20]	จะได้รับการปรับปรุงห้องโดยสารใหม่ตั้งแต่กลางปี 2025[21][22] หนึ่งลำอยู่ในลวดลายสตาร์อัลไลแอนซ์ หนึ่งลำอยู่ในลวดลายเฉลิมฉลองอินเดีย
	6		8	40	—	280	328		ทั้งหมดเคยประจำการกับสายการบินเอทิฮัด[23][24]
โบอิง 777-9	—	10	รอประกาศ						[25]
โบอิง 787-8	27	—	—	18	—	238	256	[26]	จะได้รับการปรับปรุงห้องโดยสารใหม่ตั้งแต่กลางปี 2025[22] หนึ่งลำอยู่ในลวดลายสตาร์อัลไลแอนซ์
โบอิง 787-9	7	20	—	30	36	226	292		สั่งซื้อพร้อม 20 ตัวเลือก[25]
รวม	210	359

แอร์อินเดียมีอายุฝูงบินเฉลี่ย 9.4 ปี

• 
  แอร์บัส เอ319-100
• 
  แอร์บัส เอ320-200
• 
  แอร์บัส เอ320นีโอ
• 
  แอร์บัส เอ321-200
• 
  แอร์บัส เอ321นีโอ
• 
  แอร์บัส เอ350-900
• 
  โบอิง 777-200แอลอาร์
• 
  โบอิง 777-300อีอาร์
• 
  โบอิง 787-8

อุบัติเหตุและอุบัติการณ์สำคัญ

• วันที่ 12 มิถุนายน 2025 แอร์อินเดีย เที่ยวบินที่ 171 เครื่องบิน โบอิง 787 ดรีมไลเนอร์ บินในเส้นทาง ท่าอากาศยานนานาชาติสรทาร วัลลภภาอี ปเฏล–ท่าอากาศยานลอนดอนแกตวิกเกิดอุบัติเหตุตกไม่นานหลังจากบินขึ้นจากท่าอากาศยานนานาชาติสรทาร วัลลภภาอี ปเฏล โดยมีผู้โดยสารและลูกเรือรวม 244 คนอยู่บนเครื่อง หน่วยกู้ภัยฉุกเฉินได้เข้าช่วยเหลือทันที โดยมีรายงานควันไฟหนาแน่นและมีผู้ได้รับบาดเจ็บ ขณะนี้สำนักงานการบินพลเรือนแห่งอินเดีย (DGCA) และสายการบินแอร์อินเดียกำลังดำเนินการสอบสวนเหตุการณ์ดังกล่าว^[27][28]