การแพร่สัญญาณภาพดิจิทัลภาคพื้นดิน

การแพร่สัญญาณภาพดิจิทัลภาคพื้นดิน (อังกฤษ: Digital Video Broadcasting — Terrestrial; ชื่อย่อ: DVB-T) เป็นระบบการแพร่สัญญาณภาพดิจิทัลมาตรฐานของสหภาพยุโรป สำหรับการส่งสัญญาณเพื่อออกอากาศโทรทัศน์ภาคพื้นดินระบบดิจิทัล ที่เผยแพร่เป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1997^[1] และออกอากาศอย่างเป็นทางการครั้งแรกในประเทศสิงคโปร์ ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1998^{[2][3][4][5][6][7][8]} ระบบนี้ส่งสัญญาณเสียงดิจิทัลที่ถูกบีบอัด, วิดีโอดิจิทัล และข้อมูลอื่น ๆ ในการส่งข้อมูลสตรีมของเอ็มเพก โดยใช้การปรับโอเอฟดีเอ็ม เป็นรูปแบบที่ใช้กันอย่างแพร่หลายทั่วโลก (รวมถึงทวีปอเมริกาเหนือ) สำหรับการรวบรวมข่าวอิเล็กทรอนิกส์ สำหรับการส่งวิดีโอและเสียงจากสื่อ และรวบรวมข่าวในมือถือไปยังจุดรับสัญญาณจากส่วนกลาง มันถูกใช้ในสหรัฐโดยผู้ให้บริการโทรทัศน์มือสมัครเล่น

พื้นฐาน

แทนที่ผู้ให้บริการข้อมูลหนึ่งรายจะถือคลื่นในช่องสัญญาณความถี่วิทยุเดียว โอเอฟดีเอ็มทำงานโดยการแยกกระแสข้อมูลดิจิทัลใหญ่ออกเป็นกระแสข้อมูลดิจิทัลย่อยที่ช้าลงจํานวนมาก ซึ่งแต่ละชุดจะปรับเปลี่ยนชุดของความถี่พาหะย่อยที่อยู่ติดกัน ในกรณีของ DVB-T มี 2 ตัวเลือกสำหรับจำนวนผู้ให้บริการที่รู้จักกันในชื่อโหมด 2K หรือโหมด 8K จริง ๆ แล้วเป็นความถี่พาหะย่อย 1,705 หรือ 6,817 ที่อยู่ห่างกันประมาณ 4 kHz หรือ 1 kHz

DVB-T มีรูปแบบการปรับที่แตกต่างกัน 3 แบบ (QPSK, 16QAM, 64QAM)

DVB-T ถูกนำมาใช้หรือเสนอให้ใช้สำหรับการออกอากาศโทรทัศน์ระบบดิจิทัลในหลาย ๆ ประเทศ โดยใช้วีเอชเอฟความถี่ 7 MHz และยูเอชเอฟความถี่ 8 MHz เป็นหลัก ในขณะที่ ประเทศไต้หวัน ประเทศโคลอมเบีย ประเทศปานามา และประเทศตรินิแดดและโตเบโก ใช้ความถี่ 6 MHz

มาตรฐาน DVB-T เผยแพร่เป็น EN 300 744 โครงสร้างการเข้ารหัสช่องสัญญาณและการปรับสัญญาณสำหรับโทรทัศน์ภาคพื้นดินระบบดิจิทัล สามารถหาได้จากเว็บไซต์ของอีทีเอสไอ เช่นเดียวกับ ETSI TS 101 154 ข้อมูลจำเพาะสำหรับการใช้งานการเข้ารหัสวิดีโอและเสียงในแอปพลิเคชั่นการออกอากาศตามการส่งกระแสของเอ็มเพก-2 ซึ่งให้รายละเอียดเกี่ยวกับการใช้ DVB ของวิธีการเข้ารหัสซอร์สสำหรับ MPEG-2 และล่าสุดคือ H.264/MPEG-4 AVC รวมถึงระบบเข้ารหัสเสียง หลายประเทศที่นำ DVB-T ไปใช้แล้วได้ตีพิมพ์มาตรฐานสำหรับการดำเนินการในประเทศของตนเอง

DVB-T ได้รับการพัฒนาให้เป็นมาตรฐานใหม่เช่น DVB-H (มือถือ) ซึ่งเป็นความล้มเหลวในเชิงพาณิชย์และไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป และ DVB-T2 ซึ่งได้รับการสรุปเบื้องต้นในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2011

DVB-T เป็นการส่งสัญญาณดิจิทัลให้ข้อมูลในชุดของบล็อกที่ไม่ต่อเนื่องที่อัตราสัญลักษณ์ DVB-T เป็นเทคนิคการส่งสัญญาณโอเอฟดีเอ็ม ซึ่งรวมถึงการใช้ช่วงเวลาการป้องกัน จะช่วยให้ผู้รับรับมือกับสถานการณ์ที่แข็งแกร่งหลายเส้นทาง ภายในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ DVB-T ยังอนุญาตให่ดำเนินงานเครือข่ายความถี่เดียว (SFN) ซึ่งมีเครื่องส่งสัญญาณสองเครื่องขึ้นไปที่มีข้อมูลเดียวกันทำงานบนความถี่เดียวกัน ในกรณีเช่นนี้ สัญญาณจากตัวส่งสัญญาณแต่ละตัวใน SFN จะต้องมีการจัดเรียงเวลาอย่างแม่นยำ ซึ่งจะทำโดยการประสานข้อมูลในกระแสและเวลาในแต่ละตัวส่งสัญญาณที่อ้างอิงถึงจีพีเอส

สามารถเลือกความยาวของช่วงเวลาป้องกันได้ เป็นการแลกเปลี่ยนระหว่างอัตราข้อมูลและความสามารถของ SFN ยิ่งมีช่วงเวลาการป้องกันนานขึ้นพื้นที่ที่มีขนาดใหญ่ขึ้นก็คือพื้นที่ SFN ที่อาจเกิดขึ้นได้โดยไม่ต้องสร้างการรบกวนแบบสอดแทรกต่อสัญลักษณ์ (ISI) มีความเป็นไปได้ที่จะใช้งาน SFN ซึ่งไม่สามารถปฏิบัติตามเงื่อนไขช่วงเวลาการป้องกันหากมีการวางแผนและตรวจสอบการรบกวนตนเอง

คำอธิบายทางเทคนิคของเครื่องส่งสัญญาณภาพดิจิทัลภาคพื้นดิน

รูปแบบของระบบส่งสัญญาณภาพดิจิทัลภาคพื้นดิน

จากรูปภาพ คำอธิบายสั้น ๆ ของบล็อกการประมวลผลสัญญาณ มีดังต่อไปนี้

• การเข้ารหัสของแหล่งที่มา และอุปกรณ์รวมส่งสัญญาณเอ็มเพก-2 จะรวมวิดีโอที่ถูกบีบอัด เสียงที่ถูกบีบอัด และสตรีมข้อมูล ลงในโปรแกรมสตรีมของเอ็มเพก โดยจะมีตั้งแต่ 1 โปรแกรมขึ้นไปที่ถูกรวมเข้าด้วยกันเข้าสู่ตัวส่งกระแสของเอ็มเพก นี่คือกระแสดิจิทัลพื้นฐานที่กำลังส่งและรับโดยชุดทีวีหรือกล่องรับสัญญาณภายในบ้าน อัตราบิตที่ได้รับอนุญาตสำหรับข้อมูลการขนส่งขึ้นอยู่กับพารามิเตอร์การเข้ารหัสและการปรับจำนวน: สามารถเป็นไปได้ในช่วงตั้งแต่ประมาณ 5 ถึงประมาณ 32 เทกะบิตต่อวินาที (ดูรูปด้านล่างสำหรับรายการที่สมบูรณ์)
• ตัวแยก: ตัวส่งกระแสของเอ็มเพกที่แตกต่างกันสองตัวสามารถส่งในเวลาเดียวกันโดยใช้เทคนิคที่เรียกว่า ระบบส่งกำลังตามลำดับชั้น มันอาจจะใช้ในการส่งสัญญาณ เช่น สัญญาณโทรทัศน์ความละเอียดมาตรฐาน (SDTV) และสัญญาณโทรทัศน์ความละเอียดสูง (HDTV) ในผู้ให้บริการรายเดียวกัน โดยทั่วไปสัญญาณ SDTV นั้นแข็งแกร่งกว่า HDTV ที่ตัวรับสัญญาณทั้งนี้ขึ้นอยู่กับคุณภาพของสัญญาณที่ได้รับกล่องรับสัญญาณอาจจะสามารถถอดรหัสสตรีม HDTV หรือหากความแรงของสัญญาณไม่เพียงพอก็สามารถสลับไปที่ SDTV ได้ (ด้วยวิธีนี้ ตัวรับทั้งหมดที่อยู่ใกล้เคียง ไซต์ส่งสัญญาณสามารถล็อคสัญญาณ HDTV ในขณะที่คนอื่น ๆ ทั้งหมด แม้แต่คนที่อยู่ไกลที่สุด ก็ยังสามารถรับและถอดรหัสสัญญาณ SDTV ได้)
• การปรับมักซ์และการกระจายพลังงาน: ตัวส่งกระแสของเอ็มเพกถูกระบุว่าเป็นลำดับของกลุ่มข้อมูลที่มีความยาวคงที่ (188 ไบต์) ด้วยเทคนิคที่เรียกว่าการกระจายพลังงานลำดับของไบต์นั้นมีความเกี่ยวข้องกัน
• ตัวเข้ารหัสภายนอก: การแก้ไขข้อผิดพลาดระดับแรกถูกนำไปใช้กับข้อมูลที่ส่งโดยใช้รหัสบล็อกที่ไม่ใช่คู่ของรหัส Reed-Solomon RS (204, 188) ทำให้สามารถแก้ไขได้สูงสุด 8 ไบต์ที่ไม่ถูกต้องสำหรับแต่ละกลุ่มข้อมูล 188 ไบต์
• เครื่องมือจัดการภายนอก: เครื่องมือจัดการแบบซับซ้อน ใช้เพื่อจัดเรียงลำดับข้อมูลที่ส่งใหม่ในลักษณะที่ทำให้เกิดข้อผิดพลาดที่ยาวนานขึ้นไปอีก
• ตัวเข้ารหัสภายใน: การแก้ไขข้อผิดพลาดระดับที่สองทำได้โดยการเข้ารหัสที่ซับซ้อน ซึ่งมักจะแสดงในเมนู STBs เป็น FEC (การแก้ไขข้อผิดพลาดไปข้างหน้า) มี 5 อัตราการเข้ารหัสที่ถูกต้องคือ 1/2, 2/3, 3/4, 5/6 และ 7/8
• เครื่องมือจัดการภายใน: ลำดับข้อมูลจะถูกจัดเรียงใหม่อีกครั้ง โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อลดอิทธิพลของข้อผิดพลาดในการส่งข้อมูล ในครั้งนี้มีการใช้เทคนิคการแทรกสอดบล็อกด้วยชุดการสุ่มหลอก (นี่เป็นการกระทำจริง โดยกระบวนการแทรกสลับ 2 อันที่แยกจากกัน 1 อัน ทำงานบนบิต และอีก 1 อัน ทำงานในกลุ่มของบิต)
• ผู้ทำแผน: ลำดับบิตดิจิทัลถูกวางแผนให้เข้ากับลำดับเบสของการปรับสัญญาณของสัญลักษณ์ที่ซับซ้อน มีรูปแบบการปรับสัญญาณที่ใช้ได้สามแบบ: QPSK, 16-QAM, 64-QAM
• การปรับเฟรม: สัญลักษณ์ที่ซับซ้อนถูกจัดกลุ่มเป็นบล็อกที่มีความยาวคงที่ (1512, 3024 หรือ 6048 สัญลักษณ์ต่อบล็อก) มีการสร้างเฟรมยาว 68 บล็อก และสร้างเป็นเฟรม 4 เฟรม
• สัญญาณนำทางและ TPS: เพื่อให้การรับสัญญาณที่ส่งบนสถานีวิทยุกระจายเสียงภาคพื้นดินง่ายขึ้นจะมีการเพิ่มสัญญาณเพิ่มเติมในแต่ละบล็อค สัญญาณนำร่องจะใช้ในระหว่างการซิงโครไนซ์และเฟสการทำให้เท่าเทียมกันในขณะที่สัญญาณ TPS (การส่งสัญญาณพารามิเตอร์) ส่งพารามิเตอร์ของสัญญาณที่ส่งและเพื่อระบุเซลล์เกียร์อย่างชัดเจน เครื่องรับจะต้องสามารถซิงโครไนซ์ปรับสมดุลและถอดรหัสสัญญาณเพื่อเข้าถึงข้อมูลที่จัดทำโดยนักบิน TPS ดังนั้นผู้รับจะต้องทราบข้อมูลนี้ล่วงหน้าและข้อมูล TPS จะใช้เฉพาะในกรณีพิเศษเช่นการเปลี่ยนแปลงพารามิเตอร์การซิงโครไนซ์เป็นต้น
• การปรับสัญญาณโอเอฟดีเอ็ม: ลำดับของบล็อกถูกปรับตามเทคนิคโอเอฟดีเอ็มโดยใช้ผู้ให้บริการ 1705 หรือ 6817 (โหมด 2K หรือ 8K ตามลำดับ) การเพิ่มจำนวนผู้ให้บริการไม่ได้ปรับเปลี่ยนอัตราบิตบรรทุก ซึ่งยังคงที่ไม่เปลี่ยนแปลง
• การแทรกช่วงเวลาการ์ด: เพื่อลดความซับซ้อนของผู้รับสัญญาณ บล็อก OFDM ทุกอันจะถูกขยาย และคัดลอกด้านหน้าของมันเอง (ด้านหน้าวงจร) ความกว้างของช่วงเวลาการป้องกันดังกล่าวอาจเป็น 1/32, 1/16, 1/8 หรือ 1/4 ของความยาวบล็อกเดิม ด้านหน้าวงจรเป็นสิ่งจำเป็นในการใช้งานเครือข่ายความถี่เดียวซึ่งอาจมีสัญญาณรบกวนที่ไม่สามารถทำได้ที่มาจากหลาย ๆ ไซต์ที่ส่งโปรแกรมเดียวกันบนความถี่ของผู้ให้บริการเดียวกัน
• DAC และ front-end: สัญญาณดิจิทัลจะถูกแปลงเป็นสัญญาณแอนะล็อกด้วยตัวแปลงสัญญาณดิจิทัลเป็นแอนะล็อก (DAC) จากนั้นปรับเป็นความถี่วิทยุ (VHF, UHF) โดยส่วนหน้าของอาร์เอฟ แบนด์วิดท์ที่ถูกครอบครองออกแบบมาเพื่อรองรับสัญญาณ DVB-T แต่ละช่องให้เป็น 5, 6, 7 หรือ 8 MHz อัตราตัวอย่างคลื่นความถี่พื้นฐานที่มีให้ที่อินพุต DAC ขึ้นอยู่กับแบนด์วิดท์

ช่องสัญญาณ: เป็น ${\displaystyle f_{s}={\frac {8}{7}}B}$ ตัวอย่าง/วินาที เมื่อ ${\displaystyle B}$ เป็นแบนด์วิดท์ของช่องที่แสดงเป็น Hz

อัตราบิตที่มี (Mbit/s) สำหรับระบบ DVB-T ในช่องความถี่ 8 MHz

ตัวปรับสัญญาณ	อัตราการเข้ารหัส	ช่วงเวลาของการป้องกัน
		1/4	1/8	1/16	1/32
QPSK	1/2	4.976	5.529	5.855	6.032
	2/3	6.635	7.373	7.806	8.043
	3/4	7.465	8.294	8.782	9.048
	5/6	8.294	9.216	9.758	10.053
	7/8	8.709	9.676	10.246	10.556
16-QAM	1/2	9.953	11.059	11.709	12.064
	2/3	13.271	14.745	15.612	16.086
	3/4	14.929	16.588	17.564	18.096
	5/6	16.588	18.431	19.516	20.107
	7/8	17.418	19.353	20.491	21.112
64-QAM	1/2	14.929	16.588	17.564	18.096
	2/3	19.906	22.118	23.419	24.128
	3/4	22.394	24.882	26.346	27.144
	5/6	24.882	27.647	29.273	30.160
	7/8	26.126	29.029	30.737	31.668

รายละเอียดทางเทคนิคของเครื่องรับ

เครื่องรับสัญญาณนั้นใช้เทคนิคที่เป็น 2 เท่าของเทคนิคที่ใช้ในการส่งสัญญาณ

• Front-end และ ADC: สัญญาณ RF แบบแอนาล็อกจะถูกแปลงเป็นแบบฐานคลื่น และแปลงเป็นสัญญาณดิจิทัลโดยใช้ตัวแปลงสัญญาณแอนะล็อกเป็นดิจิทัล (ADC)
• การประสานเวลาและความถี่: สัญญาณแถบฐานดิจิทัลนั้นถูกค้นหาเพื่อระบุจุดเริ่มต้นของเฟรมและบล็อก ปัญหาใด ๆ เกี่ยวกับความถี่ของส่วนประกอบของสัญญาณจะได้รับการแก้ไขเช่นกัน คุณสมบัติที่ช่วงเวลาการป้องกันที่จุดสิ้นสุดของสัญลักษณ์นั้นถูกวางไว้ที่จุดเริ่มต้นเช่นกันเพื่อหาจุดเริ่มต้นของสัญลักษณ์โอเอฟดีเอ็มใหม่ ในอีกทางหนึ่ง การนำทางอย่างต่อเนื่อง (ซึ่งมีค่าและตำแหน่งถูกกำหนดในมาตรฐานและเป็นที่รู้จักกันโดยผู้รับ) ก็กำหนดความถี่ชดเชยการถูกสัญญาณรบกวน การชดเชยความถี่นี้อาจเกิดจากปรากฏการณ์ด็อพเพลอร์ ความไม่ถูกต้องทั้งในเครื่องส่งสัญญาณ หรือเครื่องรับสัญญาณ และอื่น ๆ โดยทั่วไปการประสานเวลาและความถี่ ทำได้ 2 ขั้นตอน ไม่ว่าจะก่อนหรือหลังการแปลงฟูรีเยอย่างรวดเร็ว (FFT) ในลักษณะดังกล่าวเพื่อแก้ไขข้อผิดพลาดของความถี่/เวลาที่หยาบและละเอียด โดยขั้นตอนแรก Pre-FFT เกี่ยวข้องกับการใช้เลื่อนสหสัมพันธ์กับสัญญาณเวลาที่ได้รับ ในขณะที่ขั้นตอนหลัง FFT ใช้ความสัมพันธ์ระหว่างสัญญาณความถี่และลำดับผู้ให้บริการนำร่อง
• การกำจัดช่วงเวลาการป้องกัน: ส่วนนำหน้าของวงจรจะถูกลบออก
• การแยกสัญญาณโอเอฟดีเอ็ม: สิ่งนี้สามารถทำได้ด้วย FFT
• การทำให้ความถี่เท่าเทียมกัน: สัญญาณนำทางจะถูกใช้เพื่อประเมินฟังก์ชั่นการถ่ายโอนช่องทาง (CTF) ทุก ๆ 3 ความถี่พาหะย่อย CTF ได้มาจากความถี่พาหะย่อยที่เหลือผ่านการแก้ไข จากนั้น CTF จะถูกใช้เพื่อทำให้เท่าเทียมกันข้อมูลที่ได้รับในแต่ละความถี่พาหะย่อย โดยทั่วไปจะใช้วิธี Zero-Forcing (การคูณด้วย CTF ผกผัน) CTF ยังใช้เพื่อชั่งน้ำหนักความน่าเชื่อถือของข้อมูลที่ถูกแมปเมื่อมีการจัดให้กับตัวถอดรหัสไวเตอร์บิ
• การทำลายล้าง: เนื่องจากมีกลุ่มดาว QAM สีเทาที่เข้ารหัสอยู่ การถอดถอนจะทำในลักษณะ "เบา" โดยใช้กฎที่ไม่ใช่เชิงเส้นซึ่งจะทำแผนแต่ละบิตในสัญลักษณ์ที่ได้รับไปยังค่าความเลือนลางที่น่าเชื่อถือมากขึ้นหรือน้อยลงระหว่าง -1 ถึง +1
• การแยกภายใน
• การถอดรหัสภายใน: ใช้อัลกอริทึมไวเตอร์บิ ที่มีความยาวย้อนกลับที่ใหญ่กว่าที่ใช้โดยทั่วไปสำหรับรหัสอัตรา 1/2 พื้นฐานเนื่องจากการมีบิตสำหรับเจาะ ("ลบ") บิต
• deinterleaving ภายนอก
• ถอดรหัสจากภายนอก
• การปรับมักซ์
• การถอดรหัสแบบหลายมิติและถอดรหัสแหล่ง MPEG-2

ประเทศและดินแดนที่ใช้

โทรทัศน์ภาคพื้นดินระบบดิจิทัลทั่วโลก ประเทศที่ใช้ DVB-T หรือ DVB-T2 จะแสดงด้วยสีน้ำเงิน^[9]

ทวีปอเมริกา

•  เบอร์มิวดา (ตัดสินใจเมื่อ 10 กรกฎาคม ค.ศ. 2007)^[10]
•  โคลอมเบีย (ตัดสินใจเมื่อ 28 สิงหาคม ค.ศ. 2008) ^[11] (ใช้ DVB-T/H.264/MPEG-4 สำหรับ SD และ HD ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2011) ^[12]
•  กรีนแลนด์ (Nuuk TV)
•  เฟรนช์เกียนา
•  ปานามา (ตัดสินใจเมื่อ 12 พฤษภาคม ค.ศ. 2009) ^[13] (ใช้ DVB-T/MPEG-2 สำหรับ SD และ DVB-T/H.264/MPEG-4 สำหรับการส่งสัญญาณ HD)
•  เฮติ
•  แซ็งปีแยร์และมีเกอลง
•  ตรินิแดดและโตเบโก
•  กูราเซา (ทดลองใช้ DVB-T MPEG2)
•  ซูรินาม (ทดลองใช้ ATSC)
•  หมู่เกาะฟอล์กแลนด์ (ใน ค.ศ. 2008 KTV Ltd. ใช้ DVB-T, 64QAM, 7/8, 1/32, MPEG2 สำหรับการส่งสัญญาณทั้ง SD และ HD)^[14]

ทวีปยุโรป

•  แอลเบเนีย (ใช้ MPEG-2 สำหรับ SD และ H.264/MPEG-4 AVC สำหรับการส่งสัญญาณ HD).
•  อันดอร์รา
•  ออสเตรีย (เปลี่ยนไปเป็น DVB-T2)
•  เบลเยียม (ใช้ H.264/AVC;)
•  เบลารุส (ใช้ DVB-T H.264/MPEG-4 AVC สำหรับการส่งสัญญาณฟรีทีวีทั้งระบบ SD และ HD และ DVB-T2 สำหรับการส่งสัญญาณช่องเสียเงินทั้ง SD และ HD)
•  บัลแกเรีย (H.264/MPEG-4 AVC, FEC=2/3, ช่วงเวลาของการป้องกัน - 1/4, 64QAM ออกอากาศคู่ขนานอย่างเป็นทางการเริ่มต้นในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2013 และเปลี่ยนผ่านอย่างสมบูรณ์ในวันที่ 30 กันยายน ค.ศ. 2013)^[15][16]
•  โครเอเชีย
•  เช็กเกีย (MPEG-2, DVB-T2 HEVC H.265 เริ่มใช้ในปี ค.ศ. 2017)
•  ไซปรัส (H.264/MPEG-4 AVC)
•  เดนมาร์ก (ใช้ H.264/AVC สำหรับส่งสัญญาณ SD และ HD)
•  เอสโตเนีย (ใช้ H.264/AVC)
•  หมู่เกาะแฟโร
•  ฟินแลนด์
•  ฝรั่งเศส (ใช้ H.264/AVC สำหรับการส่งสัญญาณฟรีทีวีเฉพาะระบบ HD, ช่องเสียเงินทั้ง SD และ HD)
•  เยอรมนี (ส่วนหนึ่งยังคงใช้ DVB-T MPEG-2 เฉพาะระบบ SD ตั้งแต่ ค.ศ. 2016 เปลี่ยนเป็น DVB-T2 H.265/HEVC ด้วยระบบ 1080p 50 เฟรมต่อวินาที)
•  จอร์เจีย
•  กรีซ (ERT Digital และ Digital Union เก็บถาวร 2019-01-13 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน ใช้ MPEG-2 แต่จะเปลี่ยนเป็น H.264/MPEG-4 AVC Digea, ERT / ERT HD และ Digital Union (ในภูมิภาคเทสซาเลีย) เก็บถาวร 2019-01-13 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน ใช้ H.264/MPEG-4 AVC)
•  ฮังการี (ของ MinDigTV, ใช้ H.264/MPEG-4 AVC โดยเฉพาะ)
•  ไอซ์แลนด์^[17]
•  ไอร์แลนด์ (ใช้ H.264/MPEG-4 AVC สำหรับการส่งสัญญาณ HD และ SD)
•  อิตาลี (ใช้ MPEG-2 สำหรับ SD, H.264/MPEG-4 AVC สำหรับ HD เปลี่ยนไปเป็น DVB-T2 ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2022)
•  ลัตเวีย (ใช้ H.264/MPEG-4 AVC)
•  ลิทัวเนีย (ใช้ H.264/MPEG-4 AVC)
•  ลักเซมเบิร์ก
•  มาซิโดเนีย
•  มอลตา
•  มอลโดวา (ใช้ MPEG-2 H.264/AVC กำลังถูกทดสอบ)
•  มอนเตเนโกร
•  เนเธอร์แลนด์ (ใช้ DVB-T2, ดำเนินการโดย Digitenne)
•  นอร์เวย์ (ใช้ H.264/MPEG-4 AVC สำหรับส่งสัญญาณ SD และ HD)
•  โปแลนด์ (ใช้ H.264/AVC สำหรับส่งสัญญาณ SD และ HD)
•  โปรตุเกส (ใช้ H.264/AVC)
•  โรมาเนีย DVB-T ถูกใช้ในการทดลองใน 2 เมืองเท่านั้น และกำลังจะยุติ มาตรฐานการแพร่ภาพโทรทัศน์ภาคพื้นดินอย่างเป็นทางการในโรมาเนียคือ DVB-T2 และการใช้งานเริ่มต้นในปี ค.ศ. 2015
•  รัสเซีย (ใช้ DVB-T2 H.264/AVC^[18])
•  เซอร์เบีย (ใช้ DVB-T2 H.264/AVC ^[19])
•  สโลวาเกีย (ใช้ MPEG-2 สำหรับ SD และ H.264/MPEG-4 AVC สำหรับ HD, กำลังทดสอบ DVB-T2 H.264/AVC)
•  สโลวีเนีย (ใช้ H.264/MPEG-4 AVC ตั้งแต่ ค.ศ. 2007])
•  สเปน (ใช้ DVB-T MPEG-2 สำหรับ SD และ DVB-T H.264/MPEG-4 สำหรับการส่งสัญญาณ HD)
•  สวีเดน (ใช้ MPEG-2 และ H.264/MPEG-4 AVC) สำหรับ SD และ DVB-T2 กับ H.264/AVC สำหรับส่งสัญญาณ SD และ HD)
•   สวิตเซอร์แลนด์ (เหลือสถานี DVB-T ระดับภูมิภาคอีก 1 สถานี การแพร่ภาพโทรทัศน์ภาคพื้นดินคืนค่าโดยใช้ DVB-T2 ทั้งพื้นที่ใกล้กับออสเตรีย และใกล้กับฝรั่งเศสในไม่ช้า)^[20]
•  ตุรกี (ไม่เปิดตัวอย่างเป็นทางการ รู้จักกันครั้งสุดท้ายในชื่อ DVB-T2 ทดลองการออกอากาศ TRT 4K สิ้นสุดวันที่ 1 มิถุนายน ค.ศ. 2017)
•  สหราชอาณาจักร (ใช้ DVB-T MPEG-2 สำหรับ SD และ DVB-T2 H.264/AVC สำหรับการส่งสัญญาณ HD)
•  ยูเครน (ใช้ DVB-T2 H.264/AVC สำหรับการออกอากาศทั่วประเทศ)

ทวีปออสเตรเลีย

•  ออสเตรเลีย (ส่วนใหญ่ใช้ MPEG-2 สำหรับการส่งสัญญาณ SD และ H.264/AVC สำหรับการส่งสัญญาณ HD)
•  นิวซีแลนด์ (ใช้ MPEG-4/H.264)

ทวีปเอเชีย

•  อัฟกานิสถาน (ใช้ DVB-T2 MPEG-4 เปิดตัวในเดือนเมษายน ค.ศ. 2015)^[21]
•  บาห์เรน (อยู่ในการประเมิน)^[22]
•  บังกลาเทศ (ประกาศ)^[23]
•  อินเดีย (ใช้ MPEG-2 สำหรับ SD และ MPEG-4 สำหรับการส่งสัญญาณ HD)
•  อินโดนีเซีย (รับรอง DVB-T2 H.264/AVC^[24] เมื่อ 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2012)^[25]
•  อิหร่าน (ใช้ DVB-T MPEG-4/H.264/AAC SD :720x576i HD :1920x1080i)
•  อิรัก (เริ่มต้นใน Kurdistan ภูมิภาคอิรัก โดย MIX Media เมื่อ 31 ธันวาคม ค.ศ. 2011 ใช้ MPEG-4)
•  อิสราเอล (ใช้ MPEG-4/H.264)
•  จอร์แดน^[22]
•  คูเวต (จะใช้ DVB-T2)^[26]
•  คีร์กีซสถาน (DVB-T2)^[27]
•  เลบานอน^[22]
•  มาเลเซีย (ใช้ DVB-T2 ทั่วประเทศ ยุติออกอากาศทีวีแอนะล็อกเมื่อวันที่ 31 ตุลาคม ค.ศ. 2019)
•  มองโกเลีย (ใช้ DVB-T2)
•  พม่า
•  เกาหลีเหนือ (ใช้ DVB-T2, เริ่มทดลองใช้เมื่อปี ค.ศ. 2012)^[28][29]
•  โอมาน (อยู่ในการประเมิน)^[22]
•  ปาเลสไตน์ (อยู่ในการประเมิน)
•  กาตาร์^[30]
•  สิงคโปร์ (4 ช่องใช้ DVB-T ในวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 2007 และ 7 ช่องใช้ DVB-T2 ในวันที่ 13 ธันวาคม ค.ศ. 2013)
•  ซาอุดีอาระเบีย^[22]
•  ซีเรีย (ใช้งานได้โดยใช้ DVB-T, MPEG-2 และ MPEG-4)^[22]
•  ไต้หวัน (ใช้ DVB-T/MPEG-2 สำหรับ SD และ DVB-T/H.264/MPEG-4 สำหรับการส่งสัญญาณ HD)
•  ทาจิกิสถาน (DVB-T2) ^[31]
•  ไทย (ใช้ DVB-T2 H.264/AVC กับตัวแปลงสัญญาณ HE-AAC สำหรับการส่งสัญญาณทั้ง SD และ HD การส่งสัญญาณเปิดตัวเมื่อวันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2557)
•  เวียดนาม
•  สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์^[22]
•  อุซเบกิสถาน
•  เยเมน^[22]

ทวีปแอฟริกา

•  แอลจีเรีย
•  แคเมอรูน
•  กานา
•  กาบูเวร์ดี
•  เคนยา (จะใช้ DVB-T2 MPEG-4)
•  มาดากัสการ์ (ใช้ DVB-T2 บนช่องเสียเงิน)
•  มอริเชียส
•  โมร็อกโก
•  นามิเบีย
•  ไนจีเรีย
•  ประเทศรวันดา (ใช้ DVB-T/MPEG-4 อยู่แล้ว และจะย้ายไปที่ DVB-T2)
•  แอฟริกาใต้ (จะใช้ DVB-T2 หลังจากพิจารณา ISDB-T เป็นเวลาสั้น ๆ)^[32][33]
•  ตูนิเซีย (ทดลอง)

ยุติการออกอากาศโทรทัศน์ภาคพื้นดินระบบดิจิทัล

ในขณะที่หลายประเทศคาดว่าจะเปลี่ยนมาใช้โทรทัศน์ภาคพื้นดินระบบดิจิทัล แต่มีบางประเทศที่เคลื่อนไหวไปในทิศทางตรงกันข้ามหลังจากการทดลองไม่ประสบความสำเร็จ

•   สวิตเซอร์แลนด์ : สถานีถ่ายทอดสัญญาณสาธารณะของสวิส SRG ยกเลิกทีวีดิจิทัลเมื่อวันที่ 3 มิถุนายน ค.ศ. 2019 สถานีภูมิภาคจากเจนีวาได้ออกอากาศตลอดเวลา เสาอากาศ DVB-T2 ถูกเปิดใช้งานในภายหลังทางตะวันออกของประเทศเพื่อถ่ายทอดสวิสทีวีไปยังผู้ให้บริการเคเบิลของออสเตรีย
•  ตุรกี ยกเลิกทีวีดิจิทัล เมื่อวันที่ 1 มิถุนายน ค.ศ. 2017

ดูเพิ่ม

• เอทีเอสซี
• การแพร่สัญญาณภาพดิจิทัล
• การแพร่สัญญาณภาพดิจิทัลภาคพื้นดินรุ่นที่ 2