![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/80/Rabindranath_Tagore_unknown_location.jpg/640px-Rabindranath_Tagore_unknown_location.jpg&w=640&q=50)
รพินทรนาถ ฐากุร
กวีและนักปรัชญาชาวเบงกอล / From Wikipedia, the free encyclopedia
รพินทรนาถ ฐากุร (เบงกอล: রবীন্দ্রনাথ ঠাকুর, อักษรโรมัน: Robindronath Ţhakur; 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2404 – 7 สิงหาคม พ.ศ. 2484) มีสมัญญานามว่า "คุรุเทพ" เป็นนักปรัชญาพรหโมสมาช นักธรรมชาตินิยม และกวีภาษาเบงกอล เขาเริ่มเขียนบทกวีครั้งแรกตั้งแต่อายุเพียง 8 ปี[1] ครั้นอายุได้ 16 ปี ก็ได้ตีพิมพ์เผยแพร่งานกวีนิพนธ์ภายใต้นามปากกา ภาณุสิงโห และเริ่มเขียนเรื่องสั้นกับบทละครในปี พ.ศ. 2420 ในช่วงปลายของชีวิต รพินทรนาถต่อต้านการปกครองของรัฐบาลอังกฤษอย่างเปิดเผย และร่วมเคลื่อนไหวการประกาศเอกราชของประเทศอินเดีย ผลงานของเขาที่สืบทอดต่อมาจนถึงปัจจุบัน นอกจากงานกวีนิพนธ์ที่มีชื่อเสียง ยังมีสถาบันการศึกษา คือ มหาวิทยาลัยวิศวภารตี
รพินทรนาถ ฐากุร | |
---|---|
![]() ฐากุร ภาพถ่าย ป. 1925 | |
ชื่อท้องถิ่น | রবীন্দ্রনাথ ঠাকুর |
เกิด | โรบินดโรนาถ ตากุร (Robindronath Thakur;ชื่อตามภาษาท้องถิ่น) 07 พฤษภาคม ค.ศ. 1861(1861-05-07) (วันที่ 25 เดือนวิศาข ปี 1268 ตามปฏิทินเบงกอล) กัลกัตตา รัฐเบงกอล บริติชราช (ปัจจุบัน โกลกาตา รัฐเบงกอลตะวันตก ประเทศอินเดีย) |
เสียชีวิต | 7 สิงหาคม ค.ศ. 1941(1941-08-07) (80 ปี) กัลกัตตา รัฐเบงกอล บริติชราช (ปัจจุบัน โกลกาตา รัฐเบงกอลตะวันตก ประเทศอินเดีย) |
ที่ฝังศพ | ไม่มี (อัฐินำลอยอังคารในแม่น้ำคงคา) |
นามปากกา | กวีคุรุ কবিগুরু, วิศวกวี বিশ্বকবি, ภานุสิงห์/ภาณุสิงโห ভানুসিংহ |
อาชีพ |
|
ภาษา | |
สัญชาติ | บริติชอินเดีย |
ช่วงเวลา | ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเบงกอล |
แนวร่วมในทางวรรณคดี | คอนเท็กซ์ชวลมอเดิร์นนิสม์ |
ผลงานที่สำคัญ |
|
รางวัลสำคัญ | รางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม 1913 |
คู่สมรส | มรินาลินี เทวี (สมรส 1883; 1902) |
บุตร | 5 รวม รตินทรนาถ ฐากุร |
ญาติ | ตระกูลฐากุร |
ลายมือชื่อ | ![]() |
รพินทรนาถเขียนนวนิยาย เรื่องสั้น บทเพลง ละครเพลง และเรียงความมากมายที่เกี่ยวเนื่องกับการเมืองการปกครอง และเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัว เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม ประจำปี ค.ศ. 1913 นับเป็นชาวเอเชียคนแรกที่ได้รับรางวัลโนเบล[2]