สถาปัตยกรรมสมัยใหม่
From Wikipedia, the free encyclopedia
ระวังสับสนกับ สถาปัตยกรรมร่วมสมัย
สถาปัตยกรรมสมัยใหม่ (อังกฤษ: Modern architecture) คือสถาปัตยกรรมที่เกี่ยวกับลักษณะที่เรียกว่า “สมัยใหม่ (Modernism)” มิได้หมายถึงวิวัฒนาการล่าสุดของสถาปัตยกรรม
ข้อมูลเบื้องต้น ช่วงเวลา, ภูมิภาค ...
บน: พิพิธภัณฑ์ศิลปะตะวันตกแห่งชาติ ญี่ปุ่น, โดยเลอกอร์บูซีเย (1927); ตึกเอ็มไพร์สเตต สหรัฐฯ, โดย Shreve, Lamb & Harmon (1931): กลาง: Palácio do Planalto บราซิล, โดยออสการ์ นีเอไมเยร์ (1960); Fagus Factory เยอรมนี, โดยวัลเทอร์ โกรพีอุสและอดอล์ฟ เมเยอร์ (1911–1913): ล่าง: ฟอลลิงวอเทอร์ สหรัฐ, โดยแฟรงก์ ลอยด์ ไรต์ (1935); โรงอุปรากรซิดนีย์ ออสเตรเลีย, โดยโรงอุปรากรซิดนีย์ (1973) | |
ช่วงเวลา | 1920–2000 |
---|---|
ภูมิภาค | ทั่วโลก |
ปิด
บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา
สถาปัตยกรรมสมัยใหม่ เป็นรูปแบบสถาปัตยกรรมที่ใช้เทคโนโลยีใหม่ ๆ ในการก่อสร้าง โดยเฉพาะการใช้กระจก เหล็กและคอนกรีตเสริมเหล็ก ภายใต้คติว่าการออกแบบอาคารควรยึดวัตถุประสงค์ของอาคารนั้น ๆ ตามหลักคติคำนึงประโยชน์ (functionalism) เน้นความเรียบง่ายตามคติจุลนิยม (minimalism) และการปราศจากการตกแต่ง[1] แนวคิดดังกล่าว เกิดขึ้นในช่วงครึ่งแรกของคริสต์ศตวรรษที่ 20 และโดดเด่นหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ถึงช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1980 ก่อนที่จะค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยสถาปัตยกรรมหลังสมัยใหม่สำหรับอาคารสถาบันและองค์กร[2]