Pananalapi (disiplina)

Para sa ibang mga gamit, tingnan ang Pananalapi.

Ang pananalapi (Kastila at Italyano: finanza, Pranses at Ingles: finance, Aleman: Finanz, Olandes: financiën) ay ang kung paano pinag-aaralan ng mga tao at sinusuri kung paano nagkakamit at gumagamit ng salapi o pera ang mga tao, mga negosyo, at mga pangkat. Tinatawag din itong pamimilak^[1] (mula sa salitang pilak, pinansiya, panustos, panggugol [mula sa salitang gugol, tulad ng pondo]), at pamuhunan (mula sa salitang puhunan o kapital).^[2] Maaari itong mangahulugan ng mga sumusunod:

• Pag-iisip ng tungkol sa salapi
• Pag-iisip ng kung paano makukontrol ang pera upang kumita
• Pag-aaral kung paano makakuha ng mga pagkakataon sa mga proyektong kumikita ng salapi
• Bilang isang pandiwa, "ang manalapi" ay ang kumita ng pera para sa negosyo
• Salaping-bayan^[1]

Sa kalagitnaan ng ika-20 dantaon, lumitaw ang pananalapi bilang isang naiibang disiplinang akademiko, na hiwalay sa ekonomika.^[3] (Nagsimula ang unang diyornal akademiko, ang The Journal of Finance, na maglathala noong 1946.) Naitatag ang pinakamaagang mga programang doktoral noong dekada 1960 at dekada 1970.^[4] Malawak na pinag-aaralan din ang pananalapi sa pamamagitan ng mga programang undergraduweyt at master na antas na nakatuon sa karera.^[5][6]

Sistemang pampananalapi

Ang sistemang pampananalapi o sistemang pinansiyal ay isang sistemang nagpapahintulot sa paglipat ng salapi sa pagitan ng tagapag-impok (at nang mga namumuhunan) at nang mga nangungutang.^[7] Maaaring patakbuhin ang sistemang pampananalapi sa antas na pandaigdigan, pang-rehiyunal o pang-kompanya.

Tingnan din

• Pamuhunanan