Celâlî isyanları
Yavuz Sultan Selim döneminde başlayan ve IV. Mehmed dönemine kadar devam eden ayaklanmalar / From Wikipedia, the free encyclopedia
Celâlî isyanları, 16. ve 17. yüzyıllarda, Osmanlı yönetimindeki Anadolu'da Yavuz Sultan Selim döneminde başlayan ve Sultan IV. Mehmet dönemine kadar devam eden zaman zarfında devlete karşı ekonomik, sosyal, askerî ve siyasi nedenlerle çıkarılan ayaklanmalara verilen addır.
Bu maddenin veya maddenin bir bölümünün gelişebilmesi için alakalı konuda uzman kişilere gereksinim duyulmaktadır. (Ağustos 2012) |
Celâlî isyanları | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
Taraflar | |||||||
Osmanlı Devleti | Celâlîler | ||||||
Komutanlar ve liderler | |||||||
Yavuz Sultan Selim Kanuni Sultan Süleyman Sultan III. Mehmet Sultan I. Ahmet Sultan I. Mustafa Kuyucu Murat Paşa |
Bozoklu Celal (ölü) Baba Zünnun (ölü) Kalender Çelebi (ölü) Katırcıoğlu (ölü) Karayazıcı (ölü) Deli Hasan (ölü) Parmaksız (ölü) Canbolatoğlu Kalenderoğlu (ölü) Tavil Ahmed (ölü) Abaza Mehmet Paşa Varvar Ali Paşa (ölü) | ||||||
Kayıplar | |||||||
25,000 - 30,000 jandarma ve 5000 - 6000 sipahi[1] | 40,000-60,000 [1] |
“Celâl’e mensup” anlamına gelen Celâlî tabiri, 16. yüzyıl başlarında (1519) isyan eden Bozoklu Şeyh Celâl’le ilgilidir. Celâlî isyanları başlangıçta, Osmanlı idaresinden memnun olmayan zümrelerin ve Şiî eğilimli Türkmen gruplarının Safevîlerin de tahrikiyle devlete başkaldırmaları şeklinde ortaya çıkmış, 16. yüzyılın sonlarından itibaren büyük bir mesele hâlini alarak değişik bir mahiyet kazanmıştır. Osmanlı devlet anlayışı, bu isyanları “hurûc ale’s-sultân” olarak değerlendirmiş ve kaynaklarda bu ifade sık sık kullanılmıştır.[2]
Bu ayaklanmaların adı, bu kapsamdaki ayaklanmaların ilkinin önderi olan Şeyh Celâl’den gelir. Bozoklu (Yozgat) olan Şeyh Celâl önderliğinde topraksız köylüler, ağır vergilerden ezilenler, toprakları elinden alınmış eski sipahiler, sekbanlar, yerel idarecilerin baskı ve adaletsiz yönetiminden şikâyetçi olan kitleler, 1519 yılında Osmanlı yönetimine başkaldırdı. Tokat yöresinde başlayan ayaklanma, aynı yıl içerisinde kanlı bir biçimde bastırıldı.[3]