Gürcistan'ın Altın Çağı
From Wikipedia, the free encyclopedia
Altın Çağ ya da Gürcistan'ın Altın Çağı (Gürcüce: საქართველოს ოქროს ხანა “sakartvelos okros h'ana”), Geç Orta Çağ döneminde, Gürcistan Krallığı'nın 11. yüzyılın sonundan 13. yüzyıla değin dönemine verilen addır. Bu dönemde Gürcistan'ın gücü ve gelişmesi zirveye ulaşmıştır. Bunun dışında askeri başarılarla ülke sınırlarının genişlemesi, Gürcü mimarisinin, resim sanatının ve edebiyatının gelişmesine olanak sağlamıştır. Bu dönemdeki kilise sanatı ve din dışı edebiyat eserlerinin pek çoğu günümüze ulaşmıştır.
İki yüzyıl süren Altın Çağı, Moğollar gibi göçebe toplumların istilaları yüzünden son buldu. Bunda bu göçebe toplumların yaydığı veba salgını da bunda önemli rol oynadı. Konstantinopolis'in düşmesinden sonra Gürcistan daha da zayıfladı. Çünkü Gürcistan'ın geleneksel bağı olan Bizans İmparatorluğu böylece ortadan kalktı. Bu gelişmelerin sonunda Gürcistan 15. yüzyılda parçalandı ve Müslüman devletlerin arasında sıkışıp kaldı.
Buna rağmen Altın Çağ, Bizans ve Roma ile sıkı bağları olan Gürcülerin sanat ve edebiyatta ulaştıkları seviyeyi ortaya sergilemeleri açısından önemli bir dönem oldu.