Hermenötik
meti̇n yorumlama teori̇si̇ ve metodoloji̇si̇ / From Wikipedia, the free encyclopedia
Hermenötik, hermeneutik (/ˌhɜːrməˈnjuːtɪks/) veya yorumsamacılık, yorumlama teorisi ve metodolojisidir.[1][2] Özellikle İncil metinleri,[3] bilgelik edebiyatı ve felsefi metinlerin yorumlanması ile ilgilidir.[4][5] Bir süre sonra terim teolojik sahanın dışına çıkmış ve daha genel anlamda yorum araştırmalarıyla ilgili felsefi bir disiplin haline gelmiştir.[6] Hermenötik (Hermeneutics) sözcüğü bir metnin içrek (ezoterik) anlamının bulunması, bir metnin asıl maksadının anlaşılması anlamlarında kullanılmaktadır ve yorum ilmi olarak kabul edilir. Doğrudan kavrayış başarısız olduğunda kullanılan yorumlayıcı ilke veya yöntemlerden daha fazlasıdır; anlama ve iletişim sanatını içerir.[7] Saltık ve nesnel olması gereken bir bilim dalına (felsefeye) böyle bir kuram getirmek bazı felsefeciler tarafından mantık dışı bulunmuştur.[kaynak belirtilmeli]
Modern hermenötik sözlü ve sözlü olmayan iletişimi[8][9] semiotik, varsayımlar ve ön kabulleri içerir. Hermenötik, beşeri bilimlerde, özellikle hukuk, tarih ve teolojide geniş bir şekilde uygulanmıştır.
Hermenötik başlangıçta kutsal yazıların yorumu veya tefsirine uygulandı ve daha sonra genişletildi.[10]
Hermenötik ve tefsir (exegesis) terimleri bazen birbirinin yerine kullanılır. Hermenötik, yazılı, sözlü ve sözlü olmayan[8][9] iletişimi içeren daha geniş bir disiplindir. Tefsir, öncelikle metinlerin kelime ve gramerine odaklanır.